14 Ιουν 2011

I see a darkness




Μυστήριος τούτος ο Ιούνης με τις σκοτεινιές και τις βροχές του. Μέσα σε μια μέρα μπορεί να περάσουν κι οι τέσσερις εποχές του χρόνου.



"Η μπόρα μόλις σταμάτησε, είσαι να πάμε μια βόλτα; "
Δεν μπορώ, δε βλέπεις πώς είμαι; 
"Πώς είσαι;"
Ακόμα βρέχει. (Και δεν μπορώ να σταματήσω τη βροχή).



Τελικά βγαίνουμε. Φοράει γυαλιά ηλίου για να κρύψει τα κόκκινα μάτια. Ο Στήβι Γουόντερ. Ο Στήβι στη Χώρα των Θαυμάτων.



Παμε.



Πηγαίνουμε. Το κρυσφήγετό μας είναι ένα πάρκο. Όχι και πολύ κρυσφήγετο, εδώ που τα λέμε, αλλά τουλάχιστον έχει παιδιά, σκυλιά και ξεχασμένες σταγόνες. Να ξεχαστούμε κι εμείς, κι ας είναι ακόμα σκοτεινά έξω. Μάλλον δε θα καταφέρουμε να δούμε ήλιο σήμερα.

Είναι δύσκολο να φύγει η σκοτεινιά· έρχεται και σε πλακώνει σαν βραχνάς κι άντε να τη διώξεις.
"Με την ησυχία σου."




Σε κάποια φάση ξεχνιέται. Κοιτά τα καρότσια που σουλατσάρουν νεαρές, χαμογελαστές μανάδες.



Τα παιδάκια είναι σαν τα σκυλιά. Θέλουν κι αυτά τη βόλτα τους, δεν μπορείς να τα κρατήσεις σπίτι.
Κρυώνω. Κουμπώνω κι άλλο τη ζακέτα μου.
Μόνο που στο σκυλί δε φοβάσαι μη βγει διαφορετικό από σένα. Και συνήθως δε βγαίνει.



Βάζουμε τα σκυλιά κάτω κι αρχίζουν οι ιστορίες: Ο Έκτορας, ο σκύλος της θείας μου, το πρώτο σκυλί που γνώρισα. Ήμουν τριών χρονών κι αυτός πηδούσε συνέχεια πάνω μου και μ' έριχνε κάτω. Φυσικά ήθελε να παίξει, αλλά εγώ δεν το ήξερα. Και προφανώς τρόμαζα. Από τότε άρχισα να φοβάμαι.
Μετά ο Ίντι. Ερχόταν κι αυτός και πηδούσε πάνω μου, αλλά τώρα ήμουν είκοσι τριών, οπότε δε με έριχνε κάτω. Άρχισα να μη φοβάμαι.


Και μετά η Μία. Την παίρνω από το λουρί αλλά αυτή με πάει βόλτα. Μου χαϊδεύεται και μου κρατάει μούτρα όταν δεν της δίνω σημασία. Μου θυμίζει πολύ τον εαυτό μου κι έτσι την αφήνω να μου δαγκώσει το χέρι. Προσέχει πολύ να μη με πονέσει. Έτσι, αρχίζω να την εμπιστεύομαι.


Πράγμα που δεν κάνει ο αδέσποτος σκυλάκος της γειτονιάς μου, εκείνος ο κοντόχοντρος και μακρύς σαν χωριάτικο λουκάνικο. Κάθε φορά που τον βλέπω και πάω να τον πλησιάσω, έρχεται πολύ επιφυλακτικά. Τον χαϊδεύω, και, εκεί που αρχίζω να πιστεύω ότι επιτέλους θα μου ανοιχτεί, κάνει ξαφνικά δυο βήματα πίσω, σαν να φοβάται μην του κάνω κακό. Μάλλον κάποιος τον έχει κακομεταχειριστεί. Αλλά και πάλι, ο καημένος, διψάει για χάδια· έστω κι αν αυτά συνοδεύονται από κλωτσιές.


Αλλά αυτά για τον αδέσποτο σκυλάκο δεν τα λέω φωναχτά. Τα γυαλιά ηλίου βγήκαν επιτέλους, δε θέλω να φέρω άλλη σκοτεινιά. Ούτε λέω πως τον Έκτορα, το πρώτο σκυλί, το πάτησε τελικά αμάξι.


Επιλεκτική αμνησία. Το κάνει ο ίδιος μας ο εγκέφαλος. Είναι από τους βασικότερους αμυντικούς μηχανισμούς που διώχνουν τη σκοτεινιά.


Φεύγουμε.


Κοίτα! Μια σταγόνα κρέμεται από το ροδόδεντρο!


Δυο χέρια κρατούν φωτογραφική.  

Βγαζει-

βγάζουμε-

βγάζω


φωτογραφίες


στιγμές


σταγόνες σε ροδόδεντρα
                                σκυλάκια
                                         καρότσια
                                                       όχι
                                                                   αμάξιακλωτσιέςφόλες


Ενίσχυση αμυντικών συστημάτων. Του. Εγκεφάλου.


(Kι η σταγόνα από το ροδόδεντρο, βαριά και μόνη, αποφασίζει επιτέλους να πέσει στο γρασίδι.)





Παρα(φυση)μύθια: Ο Πρίγκηπας Βάτραχος



Πρώτη εκπομπή κι ακόμα δεν κατάφερα να βρω τρόπο να την ηχογραφήσω ολόκληρη, με τις μουσικές της, τα σχόλιά της, τα σέα της και τα μέα της και όλα τα τυχαία ολισθήματα που κάνουν μια ραδιοφωνική εκπομπή γνήσια και ιδιαίτερη. Τουλάχιστον, όμως, έχουμε το παραμύθι και μερικά σχόλια ηχογραφημένα – μη χαίρεστε πολύ, όμως, είναι απλώς το φτωχό αδερφάκι της εκπομπής, είχα ηχογραφήσει κάποια πράγματα σε περίπτωση που θα είχα τεχνικές δυσκολίες με το πρόγραμμα, κάτι σαν back up δηλαδή, αλλά τι να κάνουμε, αυτό έχουμε τωρα. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να το ξαναδουλέψω καλύτερα.
Στο μεταξύ, όποιος είναι γενναίος και δε βαριέται, μπορεί να κάνει επεμβάσεις με ήχους και μουσική και να το εμπλουτίσει. Αν κάνει τέτοιο θα είναι μάγκας, θα του βγάλω το καουμπόικο καπέλο μου και θα του γράψω ένα παραμύθι όλο δικό του.

Αν μετά από όλα αυτά θέλετε ακόμα να ακούσετε, πατήστε εδώ.

Bonus: Αυτά που πρόσθεσα στην εκπομπή αλλά δεν πρόλαβα να ηχογραφήσω, είναι δύο-τρία what ifs με το βάτραχο να είναι ένα στερεότυπο. Αυτά σας τα παραθέτω σε κείμενο γιατί με πιάσατε στις καλές μου.

Τι θα γινόταν, το λοιπόν, εάν ο βάτραχός μας...

    1. ...ήταν hipster: Καταρχάς, δε θα προσφερόταν ποτέ να της φέρει τη χρυσή της μπάλα: θα την ρωτούσε πόσο την πουλάει για να την αγοράσει. 'Οταν η πριγκίπισσα θα του 'λεγε να πάει να πάρει δική του, εκείνος θα της απαντούσε ότι αγοράζει μόνο από μαγαζιά second hand. Αφού της έφερνε την μπάλα με τα χίλια ζόρια, θα 'τρεχε μέχρι το σπίτι της καβάλα στο ποδήλατό του. Δε θα καταδεχόταν με τίποτα να να κοιμηθεί στο πουπουλένιο πάπλωμα, καθότι ως χίπστερ εκτιμούσε μόνο τις τριμμένες παλιατζούρες – εκτός, βέβαια, κι αν ήταν vintage κομμάτι. Προφανώς δε θα ήθελε πολλά-πολλά με την πριγκήπισσα, ως indie γκόμενος, μόνο να δουν καμιά ταινία σκηνοθέτη που το όνομά του τελειώνει σε -όφσκυ (Αρονόφσκυ, Ταρκόφσκυ, Γιοντορόφσκυ) ή να κάνουν καμιά τριπλέτα με την κολλητή της ή τον κολλητό του (τον Πιστό Χένρυ, ντε). Αν τελικά έσπαγε ο Κθούλου το ποδάρι του και παντρευόντουσαν, στο γάμο τη μουσική επιμέλεια θα την επιμελούνταν φυσικά ο ίδιος, γιατί κανείς άλλος δε θα ήξερε πιο ψαγμένη μουσική – duh! Στο μήνα του μέλιτος, δε, θα ξεφύλλιζαν παρέα το Pitchfork και θα έβγαζαν φωτογραφίες με μηχανή Lomo.
    2. ...ήταν μεταλλάς: Προφανώς και θα στραβομουτσούνιαζε. Αυτός, κοτζάμ μεταλλάς, να πάει να φέρει μια χρυσή μπάλα; Πού ήταν ο δράκος να τονε σφάχσει στο γόνατο με το longsword του; Όπως και να 'χει, πάντως, τίναξε τη μαλλούρα, έβγαλε τα πέτσινα, έμεινε με το γούνινο βρακάκι και βούτηξε αγέρωχα στο νερό. Μετά, στο παλάτι, αντί να παρακαλέσει την πριγκίπισσα να φάει από το μαλαματένιο πιάτο της, θα έδινε μια, θα πηδούσε στο τραπέζι, θα παράγγελνε μπίρα, θα ξανατίναζε τη μαλλούρα και θα έριχνε μια σολιά. Στο δωμάτιο της πριγκίπισσας θα καθόταν στο πάτωμα και θα μετρούσε τα cd του (ναι, παίρνει ακόμα cd. Πολλά cd.). Αν του έκανε μανούρα η πριγκίπισσα, θα την πετούσε αυτός στον τοίχο. Κατόπιν, θα 'παιρνε τον πιστό Χένρυ και θα έφευγαν για να φτιάξουν μπάντα.
    3. ...ήταν stoner: Η πριγκίπισσα θα τον πετύχαινε σε ένα τροπικό δάσος. Θα της έλεγε ότι ήταν ψυχεδελικός. Η πριγκίπισσα θα τον έγλειφε στην πλάτη και θα μαστούρωνε. Μέσα από ιερούς καπνούς και σαμανιστικές κιθαριές θα πήγαιναν μήνα του μέλιτος είτε σε κάποιο αστρικό πεδίο ή στο Roadburn Festival. Στον ελεύθερό τους χρόνο θα τζάμαραν σε κάποιο γκαράζ, θα ασχολούνταν με το myspace και θα κανόνιζαν λαϊβάκια στο ΑΝ Club.
    4. ...ήταν goth: Όταν η πριγκίπισσα θα του 'λεγε να φέρει τη χρυσή της μπάλα, θα 'βγαζε μια νεκροκεφαλή και θα συλλογιζόταν “να φέρει κανείς τη χρυσή μπάλα ή να μην τη φέρει;”. Στο παλάτι θα έκανε βραδιά ποίησης με έργα των Καταραμένων και γενικά όπου αψέντι, όπιο και φυματίωση κι εκείνος μέσα. Όταν η πριγκίπισσα θα τον πετούσε στον τοίχο, θα συγκινούνταν τόσο πολύ από το πάθος αυτής της παραφοράς, που θα της αφιέρωνε ποίημα ή ένα τραγούδι των Cure. Ραντεβουδάκι θα πήγαιναν στο νεκροταφείο. Κι εκεί θα της εκμυστηρευόταν πως στην ουσία είναι ένα πλάσμα της νύχτας και τρέφεται με το αίμα των ...μυγών. Στο τέλος, βέβαια, θα την χώριζε: βλέπετε, τον έκανε ευτυχισμένο.
    5. ...ήταν nerd: Θα έριχνε εικοσάπλευρο για να δει αν θα έφερνε τη χρυσή μπάλα. Στο παλάτι, για να εντυπωσιάσει την πριγκίπισσα, θα έφερνε το βαλιτσάκι του με τις φιγούρες του Warhammer. Στο κρεβάτι με το πουπουλένιο στρώμα θα άνοιγε το macbook (εννοείται) και θα έδειχνε στην πριγκίπισσα έναν μαραθώνιο με όλα τα επεισόδια από Doctor Who και Battlestar Galactica (το Game of Thrones δε θα το έδειχνε, γιατί έχει πολλά βυζιά). Όταν αυτή θα αποκοιμιόταν, θα την έριχνε από το κρεβάτι και θα φώναζε τον Πιστό Χένρυ να παίξουν Magic The Gathering. Τελικά η πριγκίπισσα θα τον χώριζε, γιατί θα καταλάβαινε πως ήταν ερωτευμένος με... το WoW. Αφήστε που θα την φώναζε και Lolcat...


      Αυτά και άλλα πολλά είπαμε σήμερα στα Παρα(φυση)μύθια.  Μπορείτε να μας ακούτε κάθε Τρίτη στον Passa Tempo Radio, 4-6 το απόγευμα, με πολλή μουσική, σχόλια και πάνω από όλα τρολλλλάρισμα!

13 Ιουν 2011

Πρώτη εκπομπή!

Χρυσές μπάλες, πουπουλένια στρώματα και βάτραχοι στο μίξερ αύριο και κάθε Τρίτη 4-6 στα Παρα(φυση)μύθια στον Passa Tempo Radio...

...στον οποίο καλό θα ήταν να συντονίζεστε ούτως ή αλλως γιατί τα σπάει. Αμέ!

Επίσης, για την πουκοεκπομπή, ο,τι προτάσεις/σχόλια/καμμενιές έχετε να πείτε, ρίχτε το ελεύθερα  είτε στο site του σταθμού (έχει και chat και μπορείτε να ρίξετε και rpg-ζαρα), είστε στο fb του σταθμού είτε εδώ στο μπλογκ. =)






3 Ιουν 2011

Hush now it's only us





Night-time. The whole world silent. Withdrawn. Only them now.
"Hush now, it's only us."

The scratches on his back. Fading red crescent moons. A velvet pencil of nails. Delicate in their fierceness. 
The marks of night.

Tired love-tigers. Magnanimus in their nightly despair. They don't even know; if they knew, everything would fade and disappear. Just like the nail marks.
Fortunately, they don't.

"Hush now, it's only us".

If only they knew.

1 Ιουν 2011

Παρα(φυση)μύθια #1: Πρόλογος





    • Έγινε, λοιπόν, το καλό και επανήλθα στο συγγραφικό πρόγραμμα. Βέβαια η φίλη μου η Μαρία που γίνεται λύκαινα, μου είπε σήμερα 2 πράγματα: 1. Ότι έχει σήμερα νέα Σελήνη. Και 2. ότι βρήκε πένα και μελανοδοχείο συνολικά 6 ευρώ.
    • Έσκασα από τη ζήλεια μου. Αλλά τι τα θες που δεν είμαι Σαλονίκη να τα κάνω όλα...χαρτί και καλαμάρι. Άσε που εγώ το 'κοψα το σπορ να γίνομαι λύκαινα εδώ και κανα χρόνο. Μου 'σπαγε το νύχι.
    • Τέλος πάντων, πένα-ξεπένα, πήρα να μεταφράζω παραμύθια από Γκρίμηδες, Αντερσένηδες κτλ κτλ. Ο λόγος; Ξεκινάω ραδιοφωνική εκπομπή! Ο σταθμός λέγεται Passa Tempo Radio, είναι νέος, ωραίος, ψηλός ξανθός αλληλούια, κι έγινε από μια παρέα παιδιών στη Θεσσαλονίκη (ε πού αλλού, κι αναρωτιέμαι τι καλλιτεχνική πετριά τρώνε οι Σαλονικαίοι και γιατί, αφού έχω ανοίξει τόσους λογαριασμούς με Σαλονίκη, είμαι εδώ κι όχι εκεί, μάλλον λόγω της κρίσης και κρίση-με πιάνει κρίση). Ακόμα είμαστε υπο κατασκευήν, αλλά σιγά σιγά θα κάνουμε πλοπ στα ιντερνετικά ραδιοκύματα και θα σας κάψουμε το κεφάλι ωσάν τα μικροκύματα.
    • Η εκπομπή, το λοιπόν, δε θα είναι οιαδήποτε indie εκπομπή με ψαγμένες μουσικάρες. Όχι. Θα έχει παραμύθια. Αυθεντικά, παλιά, καλά παραμύθια. Και μετά τα παραμύθια, θα πέφτει ο κλασικός πουκίστικος σχολιασμός. Κι αν όλα πάνε καλά και με ακούτε, μπορώ να βάλω κι άλλες στήλες, όπως στο μπλογκ, τύπου “Ρωτάτε-Απαντάμε”.
    • Και επειδή θα πέφτει σχολιασμός, η εκπομπή θα λέγεται “Παρα(φύση)μύθια”, καθότι θα τους αλλάζω τον αδόξαστο.
    • Μόλις ξεκινήσουμε και εδραιωθεί μέρα και ώρα θα σας πω.
    • Πάμε στα παραμύθια όμως τώρα.
    • Μετέφραζα, που λέτε, και οι εκδοχές των Γκριμ είναι πολύ διαφορετικές από τις τσιχλοφουσκάτες παραλλαγές που ξέρουμε. Πολύ σπλάτερ, ρε παιδί μου. Το sex and violence δίνει και παίρνει. Αλλά πάλι υπάρχει το ρημάδι το happy end (με το σπλάτερ των κακών, βέβαια, που άλλους τους ρίχνουνε σε βραστά καζάνια, άλλους τους αποκεφαλίζουν, άλλους τους καταδικάζουν να βλέπουν αιωνίως το Twilight ή να ακούνε Justin Bieber και δε συμμαζεύεται).
    • Αλλά κολλάει στο happy end.
    • Που στην πραγματική ζωή, μόνο happy end δεν είναι. Όλα τελειώνουν με κέρατο, χωρισμό, θάνατο και άλλα τέτοια ωραία.
    • Την πτώχευση ξέχασα. Γιατί αυτοί ζουν καλά κι εμείς χειρότερα, με το μνημόνιο και όλα αυτά.
    • Αλλά και μια κατάσταση μόνιμης ευτυχίας, από την άλλη, δε θα ήταν βαρετή; Εδώ βαριόμαστε να είμαστε ήρεμοι. Βράζει το αίμα, ρε παιδί μου, να την κάνουμε την κασκαρίκα μας.
    • Πώς μπορούσε η έρμη η Σταχτοπούτα να ζήσει μια ολάκερη ζωή παγωμένη σε έναν ευτυχισμένο χρόνο;
    • Και να φοράει τα ίδια παπούτσια ξανά και ξανά;
    • Αυτά που λέτε, αντιμετώπισα σήμερα. Κι όσο πλησίαζα στο happy end, τόσο περισσότερο τσινούσα να μείνω πιστή στο κείμενο και να το ξεμπουρδελέψω. Να το γράψω αλλιώς.
    • Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πριγκίπισσα κι έπαιζε Farmville.”
    • Αυτά και άλλα πολλά. Στον PassaTempo, στα “Παρα(φύση)μύθια, μέρα και ώρα θα σας πω προσεχώς.

      (Κι εννοειταί ότι οι εκπομπές μετά θα ανεβαίνουν εδώ, για δική σας απόλαυση/μαζοχισμό)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...