μπορεί να φταίει και ο πληθυντικός

(Διαβάζεται με αυτό το soundtrack:)

Δευτέρα απόγευμα και γυρνώντας σπίτι περνάω από μια μικρή πλατεία.
Δίπλα σε ένα δέντρο έχει μαζευτεί μια παρέα παιδιών.

"Να σας πούμε λίγο;"

"Παρακαλώ".

"Μήπως ξέρετε ένα κτηνίατρο;"

Μου δείχνουν κάτι στο έδαφος. Ένα γατάκι μικρό, με φαγωμένη την ουρά του, ίσως και ένα τμήμα του ποδιού κείτεται καταγής. Αναπνέει με δυσκολία.

Δυστυχώς, δεν ξέρω.

"Δυστυχώς, δεν ξέρω.", τους απαντάω. "Αλλά γιατί δεν πάτε στο φαρμακείο απέναντι; Όλο και θα μπορούν να σας βοηθήσουν".

Τα πιτσιρίκια είναι 8-11 ετών, σίγουρα δημοτικό. 

"Να εκεί είναι τώρα ο φίλος μας και ρωτάει", λένε. Και μετά, με αγωνία, με ξαναρωτάνε: "Λέτε να ζήσει;"

"Θα σας πει ο ειδικός" τους λέω. Τι να πω; Ξέρω δα πώς είναι να σε γεμίζουν ελπίδες και μετά αυτές να καταστρέφονται.... Ή ίσως να μεγάλωσα κι εγώ. Μπορεί να φταίει και ο πληθυντικός.

Δεν είμαι, όμως, η μόνη σκεπτικίστρια. Ένα μέλος της ομάδας, ένα αγοράκι, λέει με χαμηλή φωνή:

"Παιδιά, δε νομίζω ότι θα τα καταφέρει...."

Τότε γίνεται κάτι περίεργο. Όλοι οι υπόλοιποι, από εκεί που ήταν κοντά του, απομακρύνονται.

"Μην είσαι τόσο απαισιόδοξος!" του λέει ένα κοριτσάκι.

("Απαισιόδοξος". "Δε νομίζω ότι θα τα καταφέρει". Πόσο περίεργο είναι να ακούς τέτοια λόγια από τόσο μικρά στόματα!)

Ο πιτσιρικάς, μετανιωμένος (άραγε που είναι τόσο απαισιόδοξος ή που τον απομόνωσαν ή υπόλοιποι), μεταστρέφεται:

"Τώρα που το λέτε, ναι, γιατί να μην τα καταφέρει;"

Εγώ χαμογελάω. Πάνω στην ώρα, εμφανίζεται και ο φίλος τους από το φαρμακείο. Έρχεται τρέχοντας προς τα εμάς και ανεμίζει θριαμβευτικά ένα χαρτάκι στο χέρι.

Κραυγές χαράς γεμίζουν τον αέρα.
"Βρήκε κτηνίατρο! Βρήκε κτηνίατρο!". Και όλες αυτές οι φωνές με κάνουν να νιώθω πολλά ψυχολογικά κιλά και πολλά χρόνια ελαφρύτερη και ναι, μέχρι κι εγώ πιστεύω ότι ναι, -γιατί όχι;- όλα θα πάνε καλά.

Γιατί όχι!

Κάπου εκεί τα άφησα. Δεν έμαθα τι έγινε.

Αυτό που έμαθα όμως είναι ότι μπορείς να μάθεις απίστευτα πολλά πράγματα από τα παιδιά (όταν δεν υπάρχουν μεγάλοι τριγύρω).

Όσο για το γατάκι, αυτό σίγουρα ήταν σε καλά χέρια. Σίγουρα καλύτερα από τα δικά μου ή οποιουδήποτε "βιαστικού" ενήλικα.