3 Μαΐ 2010

Always look on the bright side of crisis

Την αφορμή για αυτό το κειμενάκι την έδωσε η κυρία Μέρκελ, κάτι αριθμοί (ή, μάλλον η έλλειψή τους) και οι πανικοβλημένοι συγγενείς που με πήραν πρωί πρωί, πριν πιω καφέ και κάνω τσιγάρο, για να μου πουν: ΚΥΡΙΟΙ, ΤΗΝ ΠΟΥΤΣΙΣΑΜΕ.


Ξέρεις τι γίνεται. Όταν μαθαίνεις δυσάρεστα νέα πριν τον καφέ και το τσιγάρο, σε επηρεάζουν ακόμα πιο πολύ. Σε ρουφάνε σε εκείνο το σκοτεινό μάελστρομ δίχως γυρισμό που λέγεται “ξεκίνησε η μέρα μου στραβά”. Πλήθος άπειρων γεγονότων άλλαξε την πορεία της ιστορίας επειδή ξύπνησαν στραβά κάποιοι. Λένε, για παράδειγμα, ότι ο Πόντιος Πιλάτος είχε ξυπνήσει με πονοκέφαλο τη μέρα που του φέρανε κάποιον Γεσούα. Ότι ο Μάρκος Αντώνιος και η Κλεοπάτρα είχαν ερωτικό καυγαδάκι το πρωί της μέρας της μάχης στο Άκτιο. Ότι ο Τσαρλς Μάνσον είχε δει εφιάλτη ότι κυνηγούσε να τον ξεκοιλιάσει η Σάρον Τέητ. Τέτοια πράγματα.


Ωστόσο, εμείς εδώ στο μπλογκάκι δε χαμπαριάζουμε από τέτοια. Έχουμε αποκτήσει ανοσία στα δυσάρεστα νέα, ακόμα κι αν δεν έχουμε καφέ και τσιγάρα. Αντ΄αυτού, αντιδρούμε ως εξής: φτιάχνουμε καφέ και στρίβουμε τσιγάρο.


Ωραία, την πουτσίσαμε. Ωραία, θα είμαστε φτωχοί και καταφρονεμένοι. Ωραία, δε θα έχουμε στον ήλιο μοίρα.


Και θα είναι γαμάτα.


Μη με παρεξηγείς, αναγνώστη. Δεν είμαι στην κοσμάρα μου. Η μάλλον, είμαι. Αλλά αυτό το απαιτεί η δουλειά που διάλεξα. Να γράφω. Ούτε βολεμένη είμαι. Οι γραφιάδες πεινάνε, ξέρεις, με ή χωρίς οικονομική κρίση. Κι αυτό γινόταν ανέκαθεν.


Στο θέμα μας όμως. Ναι, θα είναι γαμάτα, κι όσο πιο φτωχοί γίνουμε, τόσο πιο γαμάτα θα είναι. Γιατί κακομάθαμε. Γιατί συνδυάσαμε, όπως έχω ξαναγράψει, την ευτυχία με την οικονομική ευημερία. Προσπαθήσαμε για τα πολλά, χωρίς να έχουμε εξασφαλίσει καν τα λίγα. Γεμίσαμε με νεόπλουτους, και μετράμε εδώ και χρόνια το πόσο γαμάτος είναι κάποιος με βάση τα ρούχα που φοράει, τα σπίτια που έχει και το αμάξι που οδηγεί. Πήγαμε όλοι να γίνουμε επιστήμονες, ενώ δεν έχουμε καν εργάτες. Αλλά όχι, το δικό μου το παιδί δε θα δουλέψει οικοδομή. Το δικό μου το παιδί θα γίνει δικηγόρος και γιατρός. Θα γεμίσουμε τη χώρα με άχρηστα πτυχία που δε θα απορροφηθούν ποτέ και που η μόνη τους χρησιμότητα είναι να γίνουν κωλόχαρτα.

Σταματάω να κράζω. Σας υποσχέθηκα χιούμορ και χαμόγελο.

Να, λοιπόν, καλέ μου αναγνώστη, γιατί θα είναι γαμάτα με την κρίση:


    1. Θα αδυνατίσουμε: Παχαίνεις επειδή δεν μπορείς να αντισταθείς στις σοκολατίτσες και στα σκατολοϊδια. Ε, με την κρίση, δε θα μπορείς να έχεις αυτές τις πολυτέλειες. Θα αγοράζεις μόνο τα απολύτως απαραίτητα, κοινώς τέρμα οι σοκολατίτσες και τα σκατολοϊδια. Σιγά σιγά θα γίνουμε όλοι στυλάκια.

    2. Θα κόψουμε τις καταχρήσεις: Έτερη πολυτέλεια, είπαμε, μόνο τα απολύτως απαραίτητα.

    3. Θα γίνουμε eco-friendly (άθελά μας, φυσικά): Με τόσο που έχει πάει η βενζίνη, σιγά-σιγά θα αφήσουμε το αυτοκίνητο και θα πιάσουμε το παλιό μας ποδήλατο ή τα ποδαράκια μας. Και θα σταματήσουμε να βασανίζουμε το περιβάλλον και θα αποκτήσουμε κορμάρα.

    4. Θα αδειάσουν οι πόλεις: Αφού στις πόλεις δε θα βρίσκουμε δουλειά, θα τραβήξουμε όλοι σιγά-σιγά για τα πατρικά μας. Ποια πατρικά; Το σπιτάκι του παππού στο χωριό, το κτήμα της θείας έξω από την πόλη, το σπίτι των γονιών στην επαρχία. Θα αξιοποιηθεί κάθε ταράτσα, κάθε σοφίτα, κάθε δώμα. Οι πιο γενναίοι θα φτιάξουν δικά τους χωριά με cob, τα οποία έχουν πολύ χαμηλό κόστος. Οι ακόμα πιο γενναίοι (έχω 2-3 παραδείγματα), θα το ρίξουν στην αγροτιά. Όλη η Ελλάδα θα αποκτήσει ζωή, και δε θα παστώνονται όλοι στα αστικά κέντρα σαν σαρδέλες. Και όλοι ξέρουμε τα καλά της εξοχής: καθαρός αέρας, δέντρα, συμφιλίωση με τα έντομα και την άγρια φύση κτλ κτλ. Άσε που θα νομιμοποιηθεί και το ελεύθερο κάμπινγκ, γιατί κανείς δε θα έχει λεφτά να πληρώνει ξενοδοχεία.

    5. Θα ανοίξουν νέες δουλειές: Όσοι πάρουμε απόφαση ότι το πτυχίο μας χρησιμεύει για σκούπισμα μετά την αφόδευση, θα κάνουμε κάτι άλλο. Θα γίνουμε μοδίστρες, γιατί δεν θα υπάρχουν χρήματα για καινούρια ρούχα, και θα μπαλώνουμε και θα γαζώνουμε. Θα γίνουμε τσαγκάρηδες, γιατί δε θα υπάρχουνε χρήματα για παπούτσια. Θα γίνουμε οινοπαραγωγοί, καστανάδες και σαλεπάδες, γιατί δε θα υπάρχουν χρήματα για johnny black label και ντελικατέσσεν. Θα γίνουμε παραμυθάδες, από χωριό σε χωριό, γιατί δε θα υπάρχουν εκδοτικοί.

    6. Θα γράψουμε το νόμισμα στα υποδήματά μας (αυτά που μας διόρθωσε ο κολλητός μας που έγινε τσαγκάρης): Αφού δε θα έχουμε στον ήλιο μοίρα, το νόμισμα θα χάσει σιγά-σιγά τη δύναμή του. Θα αρχίσουμε ξανά να ανταλλάσσουμε αγαθά ή υπηρεσίες. Π.χ., θα σου κάνω αγγλικά μια ώρα, αν μου μαγειρέψεις, θα σου κρατήσω το παιδί αν μου καθαρίσεις το σπίτι κτλ κτλ.

    7. Θα αρχίσουμε να γνωριζόμαστε: Επειδή δε θα βγαίνουμε οικονομικά να πηγαίνουμε στο τάδε κλαμπάκι ή μπαράκι, θα αρχίσουμε όλοι να αράζουμε σε πλατείες, με ένα μπουκάλι κρασί από τον κολλητό που το έριξε στα αμπέλια. Στην αρχή όλοι θα γκρινιάζουμε. Μετά για να ξεχάσουμε τον πόνο μας, θα το ρίξουμε στο αλκοόλ. Θα πούμε ένα αστείο με τη διπλανή παρέα. Ε, μετά θα γελάμε όλοι μαζί.

    8. Θα αναθεωρήσουμε αξίες και αρχές: Αφού καθετί κουλ και γαμάτο, ήτοι ακριβό και ποζεράδικο, θα έχει πέσει σε αχρησία, δε θα ζηλεύουμε το διπλανό μας για το αμάξι του, αλλά επειδή γελάει τόσο ή είναι με τον τάδε άνθρωπο. Θα ζηλεύουμε πάλι, μεν, για πιο ουσιώδεις λόγους δε. Σιγά-σιγά, επειδή θα ανακτάμε την ανθρωπιά μας, ίσως (ίσως λέω), να σταματήσουμε να ζηλεύουμε επιτέλους.

    9. Θα σταματήσουμε να νιώθουμε μόνοι: Αφού θα μαζευόμαστε όλοι σε πλατείες και όχι πίσω από την οθόνη ενός υπολογιστή, καθώς στην εξοχή δεν έχει wireless (δεν το ήξερες αυτό, καλέ;) θα κάνουμε πραγματικές συζητήσεις και όχι chat στο facebook. Αντί να παίζουμε WOW, θα παίζουμε RPG. Αντί να γράφουμε σε blogs, θα λέμε ιστορίες. Αντί να περνάμε τα βράδυα μπροστά από την τηλεόραση, θα κάνουμε σεξ.

    10. Θα σταματήσουμε να είμαστε ΜΙΖΕΡΟΙ, διότι, μάτια μου, η φτώχεια θέλει καλοπέραση.

18 σχόλια:

Unknown είπε...

Πουκακι μου, τα σπας. Απλα. :D

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Unknown είπε...

:D, εσύ πάλι, μικρή, αντί να εικονογραφείς ιστορίες, θα ζωγραφίζεις τα σπίτια από cob στα χωριά που θα φτιαχτούν. Χα!

Κωστας είπε...

εγώ θα κάνω αυτό που έκανα πάντα, γιατί ο δημοσιοπλάνος ποτέ δεν χάνει τη δουλειά του xD

απίστευτο κείμενο Πούκα :)

Unknown είπε...

Ααααα εσύ θα τριγυρνάς στα χωριά και θα λες "ΑΚΟΥΥΥΥΥΥΣΑΤΕ ΑΚΟΥΥΥΥΥΣΑΤΕ, ο Καλοχωρικός νίκησε τον Κρυονερικό!"

Earth Bookstore είπε...

Φιλενάδα την ξέρεις την παροιμία που λέει

"Βρακί δεν είχε ο κώλος μας, στον πούτσο μας λουλούδια;"

Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία 25 χρόνια.

Κι ενώ λυπάμαι πολύ για τους φουκαράδες που θα την πληρώσουν, δε μπορώ να σου κρύψω πως τις τελευταίες μέρες, και παρότι θα είμαι κι εγώ μέσα στους πρώτους φουκαράδες που θα υποφέρου,
δε μπορώ να στο κρύψω λοιπόν ότι νιώθω μια κρυφή ηδονή για το γεγονός ότι ΘΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΟΙ ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΙ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ.

Και όσο σκέφτομαι τα τυπάκια που εδώ και 20 χρόνια ονειρεύονται με δανεικά λεφτά τις Πόρσε Καγιέν και κάνουν διακοπές στη Μύκονο και χτίζουνε πισίνες, πολύ γουστάρω που θα τους μπει το αγγουράκι στον κώλο.

Να αδειάσουν τα σκυλάδικα και να ερημώσει η παραλιακή και οι τρέντι κωλοκαφετέριες που χρεώνουν τον καφέ 5 ευρό με αντάλλαγμα να σε σερβίρει το ξεκωλάκι και να κάθεσαι δίπλα σε κάποιον "επώνυμο".

Να απαγορευτούν τα μεσημεριανάδικα και οι λάιφστάιλ εκπομπές που εδώ και 2 δεκαετίες γεμίζουν τον κοσμάκη με ψεύτικα όνειρα και πλασματικές ανάγκες.

Να πάνε τα νέα παιδιά να δουλέψουνε όπως οι πατεράδες και οι παππούδες τους, χωρίς το όνειρο της τράπεζας, του δημοσίου υπαλλήλου ή του στελέχους επιχείρησης.

Και οι δημόσιοι υπάλληλοι, η πληγή της ελληνικής κοινωνίας, που 30 χρόνια ρουφάνε το αίμα όλων ημών που δουλεύουμε 13 ώρες τη μέρα στον ιδιωτικό για 700 ευρώ και τρέμουμε και μη μας απολύσουν, ενώ αυτοί τα ξύνουν και χαρίζουν στους εαυτούς τους επιδόματα επί επιδομάτων.

Όσο για την αποαστικοποίηση, και την στροφή σε εναλλακτικά επαγγέλματα...
αν ΟΝΤΩΣ συμβεί ίσως θα είναι ότι καλύτερο έχει συμβεί στη σύγχρονη Ελλάδα.
ΦΤΑΝΕΙ πια με τους χαρτογιακάδες και τους πτυχιούχους, τους χλιδάνεργους και τους τραπεζικούς.
Ένα χωράφι δώστε μου να το σκαλίζω και είμαι ΧΑΠΠΥ. Σόι στην επαρχία δεν έχω δυστυχώς αλλά άμα με προσκαλέσεις έρχομαι.

Δε ξέρω αλλά πιστεύω πως κάτι θετικό θα βγει στο τέλος από αυτή την ιστορία.

Πρώτον γιατί απλά, χειρότερα δε γίνεται (έχουμε πιάσει πάτο εδώ και χρόνια απλά δε θέλαμε να το ξέρουμε)

και δεύτερον γιατί πιστεύω πως ο φοίνικας ξαναγεννιέται από τις στάχτες του (και όταν κάτι είναι τόσο σάπιο τότε η μόνη λύση είναι αυτή).

Και λες, λέω εγώ τώρα, λες μετά από όλα αυτά, να συνειδητοποιήσει ο νεοέλληνας πως οι ΔΥΟ αυτές ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ που κυβερνάνε εναλλάξ εδώ και 40 χρόνια, είναι ώρα να πάνε σπίτια τους;

Λέω εγώ τώρα.... ;))

Unknown είπε...

Άστραψες και βρόντηξες, καλή Κάλι (μού άρεσε αυτό, είναι παρήχηση).

Άσ'τους να μανουριάζουν μόνοι τους, εμείς θα ανασυνταχθούμε: Θα γίνεις κι εσύ τελάλισσα σαν τον Κώστα, εγώ θα λέω ιστορίες και θα πλέκω τερλίκια και σιγά-σιγά θα φτιάξουμε ένα σπίτι με κομπ στο Μέτσοβο, που έχει ο παππούς μου μια σκατογωνίτσα. Δεν ενδείκνυται για καλλιέργεια δυστυχώς γιατί δεν έχει καλό χώμα.

Προτείνω να βγάλουμε το χωριό Δαναοχώρι, γιατί με δύο Δανάες θα έχει υπέρεχουσα αναλογία :P

Earth Bookstore είπε...

Ναι είμαι τσίτα σήμερα γιατί έφαγα το πρωινό μου στις δημόσιες υπηρεσίες :)

Λες να αρχίσουμε να φτιάχνουμε κρασάκι; Θα ξεκινήσουμε με μια μικρή παραγωγή και ότι περισσεύει θα το πίνουμε ;)

Unknown είπε...

Σκεφτόμουν μαρμελάδες, γιατί ήταν κομμάτι του εφηβικού μου ονείρου "θα γίνω διάσημη συγγραφέας και θα απογτραβηχτώ στο Πήλιο ή στην Κρήτη να μεγαλώνω τα παιδιά μου στον καθαρό αέρα και να φτιάχνω μαρμελάδες".

Μπορούμε να πηδήξουμε κατευθείαν στο τελευταίο σκέλος, λοιπόν, αφού το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα από ανάγκη.

Πάντως και το κρασάκι λέει. =) Χικ!

Earth Bookstore είπε...

Marmelada was my second choice:)

Unknown είπε...

...και άμα τρώμε τη μαρμελάδα που μένει, θα είμαστε οι μόνες χοντρές σε μια χώρα στυλακίων. :P

Ανώνυμος είπε...

Γι'αυτό που χαίρομαι περισσότερο είναι πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται ακριβώς το ίδιο με αυτό που γράφεις.

Η μιζέρια είναι γι'αυτά που νομίζουμε πως χάνουμε.

Ίσως είναι μοναδική συγκιρία για να παραμείνουμε, ως άνθρωποι, αμόλυντοι και ατάραχοι με την σκουπιδίλα του Gaga-ισμού που αρχίζει και εξαπλώνεται σαν κουλτουροκηλίδα επικίνδυνη (easy money, easy fucking, easy fame, no moral restraints or values) .

χαιρετώ σε, Eris.

Unknown είπε...

Συμφωνώ με αυτό που λες περί συγκυρίας, γι' αυτό κι εγώ γελάω κάτω από τα μουστάκια μου (δεν έχω μουστάκι, μεταφορικά το λέω, ε.)

Είσαι η Έρις; Η δικιά μας Έρις; Η Καλλίστη η ντισκορντιανή; Μιλάς μέσω της εγκεφαλικής υπόφυσης του δικτύου;

Αχ, συγκινήθηκα!

Ανώνυμος είπε...

Η Έρις είναι όλοι
κι όλοι είμαστε Εγώ.
(που θα έλεγε ο αγαπημένος κύριος Γιούνγκ)

Ναι, κι εγώ χαμογελώ γιατί πιστεύω οτι μπορεί έτσι να γίνει, έτσι όπως το περιγράφεις, το οποίο με ώθησε να γράψω το σχόλιο μου. Θα αργήσει πολύ να κάτσει η σκόνη και να το πάρουν απόφαση οι απανταχού trendy θύτες και θύματα αλλά κάποια στιγμή θα γίνει.

κι όσοι απομείνουμε σε αυτόν τον ιερό τόπο, μετά την μαζική έξοδο των ηρώων 'Ελλήνων' προς Παρισίους Λονδίνα και Νέες Υόρκες, θα μπορούμε να πούμε πως γλιτώσαμε από το intellectual twitch που προκαλεί η post-culture σαπίλα made by Sony-Warner & Co.

χαιρετώ σε,
Έρις

mike. είπε...

Ωραία η σκέψη, πραγματικά τα σκεφτόμουν κι έλεγα "μάγκα μου, αυτο θα είναι ωραίο".. αλλά ρε δανάη, σοβαρά τώρα, όπως πάει το πράμα (όπως το πάνε άμα θες) πιστεύεις ότι οπηγούμαστε προς τα 'κει;

Δηλαδή οκ, στα επόμενα δέκα χρόνια θα δεις ανθρώπους να κάνουν δουλειές άσχετες με το πτυχίο τους (εγώ ήδη το επιδιώκω), αλλά δεν νομίζω να προκληθεί καμιά αποκέντρωση.. ίσα ίσα, βλέπω ακριβώς το αντίθετο, μικρές πόλεις κλινικά νεκρές..

Κι εξακολουθώ να επιμένω ότι η γενιά που μας μεγάλωσε έκανε απλά το ελάχιστο που μπορούσε. Μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους σε διάστημα 30 ετών, λογική είναι η ύπαρξη ειρηνιστών και χίπηδων, μποέμ τύπων και κουλ μουσικών. Λογική είναι η ανάπτυξη και πνευματικότητα όπως και η εξέγερση απέναντι σε χουντοφάσεις. Αλλά οι χίπηδες έγιναν γιάπηδες σε χρόνο ντετέ, περιθωριοποίησαν τους εναπομείναντες και τους ονόμασαν "ρομαντικούς", δημιούργησαν ένα σύστημα που σε βάζει σε εικονική δημοκρατία (μάτριξ φάση) αλλά σε έχει βυσματωμένο και ζόμπι στην πραγματικότητα και αν δεις τα δικά μας.. θλίψη!

Δεν ξέρω, λες να με πέτυχες σε αντι-γουάχου στιγμή; Μπορεί, μακάρι να διαψευστώ :-)

υγ: δεν σχολιάζω ξανά το συγγραφικό στυλ και φινέτσα σου. έχεις ξεφύγει τελείως, υποκλίνομαι :-)

Unknown είπε...

Μάικ, ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΠΕΤΥΧΑ ΣΕ ΑΝΤΙ-ΓΟΥΑΧΟΥ ΦΑΣΗ, Ε.

Πέρα από την πλάκα, λογικό είναι να είμαστε όλοι μουδιασμένοι. Και ναι μεν, τα εχουμε κανει σαν τα μουτρα μας, αλλα το μυαλο δουλευει. Οπως βλεπω τον κοσμο εδω κατω, γιατι σαλευει, κατι σιγοβραζει, και το καλο που του θελω ειναι να ειναι το σαλεπι που εγραφα.

Ας σταματησουμε να κατηγορουμε και να γκρινιαζουμε και ας δουμε τι σκατα θα κάνουμε και πώς θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε αυτά που έχουμε.

Κι επισης ισχυει αυτο για την αποκεντρωση, πολλοι το σκεφτονται. Ας μην ειχα κι εγω να παλεψω για εκδοτικα/δημιουργικα και θα σου 'λεγα για πότε θα ανέβαινα απάνου.

mike. είπε...

Όχι όχι! Δεν είναι η άποψη μου για τα πράγματα αυτή. Τώρα σε μπέρδεψα, ε; Χμ, αν με ρωτήσει κάποιος θα του πω αυτό που σου λεγα. Κάνε ότι καλύτερο μπορείς για τον εαυτό σου, αλλά πρώτα βρες ποιο είναι αυτό "το καλύτερο" και μη μασάς ή αναμασάς ότι σου σερβίρουν. Μαζί σου εν ολίγοις.
Το θέμα είναι ότι δεν είμαι τόσο αισιόδοξος όσον αφορά την πλειοψηφία του κόσμου τριγύρω μας. Ίσως δεν (προ)βλέπω την εξέλιξη μετά τα όσα γίνονται τελευταία. Μακάρι! Αλλά άλλο να λέω τι σκοπεύω να κάνω εγώ και άλλο τι κόβω να κάνουν οι σκάτιλοι γύρω μας. Αυτά! Τον αύγουστο κατεβαίνω κι εγώ στο μπορντέλο σας!

Unknown είπε...

Ε ναι. Με μπέρδεψες γριά γυναίκα. Αλλά τώρα συνεννογιόμαστε. :p
Βασικά ξέρεις τι; Η πλειοψηφία που λες κάνει ό,τι κάνουν κι άλλοι. Αν ένας-δυο ξεκινήσουν να κάνουν αυτά που λέγαμε, θα ακολουθήσουν σιγα σιγα κι υπολοιποι.

Το κλειδί της πρότασης, είναι βέβαια το ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ.

(Τι θα κατεβεις να κανεις κατω καλέ; Κατσε εκεί που είσαι στον καθαρό αέρα... Μέχρι κι εμένα που άκουγα "κομότα" κι έβγαζα φλύκταινες έχουν αρχίσει να με πιάνουν οι νοσταλγίες μου. Καλώς να σε δεχτούμε, πάντως!)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...