Τρεις βινιέτες

Ο κύριος που πουλάει χαρτομάντιλα

Ο κύριος που πουλάει χαρτομάντιλα στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου, φοράει άσπρο μακό μπλουζάκι και γκρίζο υφασμάτινο παντελόνι. Σέρνει ένα καροτσάκι λαϊκής, υφασμάτινο κι αυτό.
Πουλάει τα χαρτομάντιλα 2 ευρώ τα τρία πακετάκια σε ενημερώνει η φωνή του, σιγανή και απαλή, όχι όμως παρακλητική. Ο κύριος που πουλάει χαρτομάντιλα δεν είναι ζητιάνος.
Μέχρι πριν λίγο καιρό, πουλούσε μισό ευρώ το ένα πακετάκι.
Η αιτία της ανατίμησης, σε ενημερώνει η σιγανή φωνή του, είναι ότι αυτά τα χαρτομάντιλα είναι καλύτερης ποιότητας. Είναι πολύ απαλά, σε ενημερώνει η απαλή φωνή του.
Δεν πληγιάζουν τη μύτη σου όταν έχεις συνάχι.

Ο κύριος στη Μεσολογγίου πουλάει χαρτομάντιλα που δεν πληγιάζουν τη μύτη σου όταν έχει συνάχι, Μάη μήνα.
Το Μάη κανείς δεν είναι κρυωμένος.
Πολλοί, όμως, υποφέρουν από τις αλλεργίες.



Τα βιβλία που διαβάζαμε παιδιά

Όταν ήμασταν παιδιά, σχεδόν όλοι είχαμε κι από ένα βιβλίο των εκδόσεων Σ. Όλα τα βιβλία των εκδόσεων Σ. είχαν χοντρό εξώφυλλο και πλούσια εικονογράφηση.
Οι εκδόσεις Σ. έβγαζαν αποκλειστικά παιδικά βιβλία. Είχαν κυκλοφορήσει και πολλές σειρές: μία για την ελληνική μυθολογία, μία για τους ήρωες του '21 και μία για διάφορες επιστήμες.
Όσα παιδιά διάβαζαν τα βιβλία τους, έμαθαν πολλά μικροί. Τώρα που μεγάλωσαν, θυμούνται τα βιβλία με νοσταλγία.

Οι εκδόσεις Σ. έχουν τα γραφεία τους στη Λόντου, σ' έναν πεζόδρομο κάθετο στη Μεσολογγίου.
Συχνά -πυκνά βγαίνει από το κτίριο ένας υπάλληλος και κάνει τσιγάρο.
Ο υπάλληλος αυτός δεν πήρε χαρτομάντιλα από τον κύριο που τα πουλάει 2 ευρώ τα τρία πακετάκια, παρόλο που έχει συνάχι.
Πήρε, όμως, ένα λαχείο από το λαχειοπώλη.




Οι φοιτητές

Πολλοί φοιτητές πίνουν τον καφέ τους στη Μεσολογγίου. Φορούν όλοι τους άνετα ρούχα, λίγο ιδιαίτερα, έχουν ιδιαίτερα κουρέματα και κάθονται άνετα στις άβολες καρέκλες, χαϊδεύοντας τα μαλλιά τους ή παίζοντας νωχελικά με τα γένια τους.
Σε πολλά τραπέζια κάθονται μόνο κορίτσι, αλλά δεν υπάρχει τραπέζι στο οποίο κάθονται μόνο αγόρια.
Όλοι δείχνουν πολύ απορροφημένοι από τις συζητήσεις τους, αν και κάθε φορά που περνάει κάποιος, τον κοιτάζουν.
Συχνά κοιτάζουν και όσους κάθονται στα άλλα τραπέζια, αλλά μόλις τους ανταποδώσουν το βλέμμα, γυρνάνε τη ματιά τους αλλού.

Κάποια στιγμή, ένας φοιτητής με όχι τόσο ιδιαίτερο ντύσιμο και κούρεμα, σηκώνεται από το τραπέζι και πλησιάζει τον υπάλληλο των εκδόσεων Σ., ο οποίος αγοράζει ένα λαχείο από ένα γέρο λαχειοπώλη.
Ο φοιτητής κρατάει ένα φύλλο χαρτί, αλλά δεν το δείχνει στον υπάλληλο των εκδόσεων Σ. Ούτε αγοράζει λαχείο από το λαχειοπώλη. Μόνο μιλάει για δύο δευτερόλεπτα με τον υπάλληλο, ο οποίος του σχεδιάζει νοερά μια διαδρομή.

Ο φοιτητής φεύγει.