Unresolved Milkweed, aka μια μελέτη στο φαινόμενο captcha

Όλοι τα έχουμε δει, όλοι έχουμε νιώσει σαν δυσλεξικοί στην προσπάθειά μας να τα γράψουμε σωστά, μπερδεύοντας το Α με το 4 και το F με το 7, όλοι έχουμε προσπαθήσει να τα γράψουμε σωστά, ξανά, ξανά και ξανά, όντας μεθυσμένοι, και φυσικά, αποτυγχάνουμε παταγωδώς.
Μιλάω για τα captcha, εκείνες τις ασυνάρτητες φρασούλες ή σειρές γραμμάτων-αριθμών, που πρέπει να γράψουμε κάπου για δημοσιεύσουμε ένα σχόλιο σε κάποιο blog, να ανεβάσουμε ένα βιντεάκι στο φέησμπουκ ή να περάσουμε στην πολυπόθητη σελίδα κατεβάσματος αρχείου σε διάφορα downloading sites.
Σκοπός των captcha είναι να εμποδίσουν τα spammerbots να πλημμυρίσουν κάθε ιστοσελίδα, μπλογκ ή προφίλ με σπαμ, άχρηστες πληροφορίες, δηλαδή. Και καλά να ξεχωρίσει το λογισμικό αν είσαι ρομποτάκι ή άνθρωπος, δηλαδή, γιατί μόνο οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να πλημμυρίζουν κάθε ιστοσελίδα ή προφίλ με άχρηστες πληροφορίες. Εδώ, έχω αντιρρήσεις, αφενός γιατί και τα ρομπότ έχουν ψυχή (το γράφει ο πατήρ της επιστημονικής φαντασίας Ισαάκ Ασίμωφ και ποτέ μα ποτέ μα ποτέ δεν πάμε κόντρα στην επιστημονική φαντασία), και αφετέρου, διότι στην εποχή μας άνθρωποι και bots μοιάζουμε αρκετά μεταξύ μας, αν το καλοσκεφτεί κανείς.
Άχρηστα ή μη, πάντως, τα captcha, έχουν υπερδυνάμεις. Ένα θα σας πω, σκεφτείτε ότι είναι προγράμματα, άρα έχουν και υπερδυνάμεις.
Κι επειδή είμαι ξύπνια από τις εφτάμιση το πρωί και έχω κέφια, γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς (είμαι κι εγώ bot, κι αν πάω εκτός προγράμματος θα κρασάρω), ας απαριθμήσουμε τις captchικές (σαν το “καμτσικιές”) υπερδυνάμεις:

1.Περιορίζουν το πρήξιμο: σκέψου ότι είσαι γαμάτος. Πολύ γαμάτος, όμως. Τόσο γαμάτος που ψάχνεσαι συνεχώς με πράγματα τη γνώση των οποίων θεωρείς ότι πρέπει να μεταλαμπαδεύσεις στην ανθρωπότητα αφειδώς, πράγμα το οποίο μεταφράζεται και ως ότι πρήζεις τον π..τσο των “ηλεκτρονικών γύρω” σου. Ανεβάζεις λινκ, γράφεις captcha, ανεβάζεις λινκ, γράφεις captcha, ανεβάζεις λινκ, γράφεις captcha... ε σε κάποια φάση βαριέσαι και δεν ανεβάζεις άλλο. Σκοπός επετεύχθη.

2.Ενισχύουν την ταπεινοφροσύνη: σκέψου ότι είσαι γαμάτος (ναι, κάνω copy-paste). Πολύ γαμάτος, όμως. Tόσο γαμάτος που κάνεις ό,τι θέλεις, εκτός από το να γράψεις σωστά εκείνο το captcha, και το άλλο captcha μετά, και το επόμενο, και το επόμενο, και όσα περισσότερα captcha αποτυγχάνεις να γράψεις, τόσο πιο ηλίθιος νιώθεις. Κατά συνέπεια λιγότερο γαμάτος. Το βασίλειο του awesomeness σού ρίχνει πόρτα και για λίγο νιώθεις κοινός θνητός. Σκοπός επετεύχθη.

3.Είναι καλοί συμβουλάτορες: έχεις πιει τα κέρατά σου, βράδυ Σαββάτου, θυμάσαι σεβντάδες και καημούς, και θεωρείς πολύ καλή ιδέα να ποστάρεις ένα καψούρικο τραγούδι στο προφίλ του/της πρώην, για το οποίο, την επόμενη μέρα και νηφάλιος πια, θα ντρέπεσαι αλλά δε θα μπορείς να σβήσεις. Ε, το combo captcha-αλκοόλ λειτουργεί προληπτικά, καθώς δε σου επιτρέπει να ανεβάσεις το εν λόγω καψουροτράγουδο, για το οποίο θα μετανιώσεις την επόμενη μέρα.

4.Περιέχουν subliminal messages: σκέψου πόσα captcha έγραψες στο φέσημπουκ που να γράφουν “texas gossling”, “koreans woodpile” κτλ κτλ. Κανείς δεν ξέρει τι σημαίνουν οι συνδυασμοί των λέξεων, αλλά όλοι ξέρουμε πού αναφέρονται. Είναι μυστικός κώδικας; Κρύβεται πίσω κάποια ηλεκτρονική συνομωσία; Εμφυτεύουν μυστικές εντολές στο μυαλό μας οι Ιλλουμινάτοι; Πολλά ακούγονται, αλλά δε θα το μάθουμε ποτέ.

5.Έχουν μαντικές ικανότητες: Πολλές φορές ένα captcha αποδεικνύεται τρομερά προφητικό. Χτες, για παράδειγμα, μού έβγαλε τη φράση “unresolved milkweed”, το οποίο συνοψίζει σε δύο μόλις λέξεις τη ζωή μου.

6.Ξέρουν ποιο είναι το νόημα της ζωής: Tα captcha είναι ένα λογισμικό χωρίς νόημα. Κι υποθέσουμε ότι το σύμπαν και κατ' ακολουθία και η ζωή λειτουργούν σαν ένα τεράστιο (κρασαρισμένο;) λογισμικό, κατ' αναλογίαν, ε, καταλαβαίνετε.