Tι έμαθα το 2010 για το τέλος του κόσμου

Θα συμφωνήσουμε όλοι εδώ, νομίζω, πέρα από τους άνιωθους και τους αλαφροΐσκιωτους ότι το 2010 ήταν μια χρονιά επιεικώς για το ανδρικό μόριο. Ωστόσο, μη βιαστείτε να την πετάξετε σαν χαλασμένο προπολεμικό κινητό που δεν έχει καν αναγνώριση κλήσης, διότι το 2010, όσο μάπα και να ήταν, έκανε ακριβώς αυτό: μας βοήθησε να ανα-γνωρίσουμε πράγματα και να προετοιμαστούμε για τους δύσκολους καιρούς που έρχονται.

Ιδού, λοιπόν, φίλοι μου, τι έμαθα το 2010 για το τέλος του κόσμου και μπορώ να το πω με καμάρι, καθότι το 2010 έκλεισα κι ένα τέταρτο του αιώνα ζωής και μπορώ πλέον να καυχιέμαι πως είμαι έμπειρη και να το παίζω παλιά καραβάνα στους νεότερους:

1. Ότι του χρόνου θα καταστραφεί ο κόσμος.

2. Ότι ο κόσμος θα καταστραφεί είτε από ζόμπι, είτε από εξωγήινους.

3. Στη Ρωσία υποστηρίζουν το δεύτερο.

4. Στην Αμερική το πρώτο.

5. Στην Ελλάδα, σιγά-σιγά τείνουμε να γίνουμε όλοι ζόμπι, μετά τη δήλωση του Παπανδρέου ότι “ΖΟΜΠΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ”. Αυτή η δήλωση πυροδότησε ένα μυστικό μηχανισμό ο οποίος μας στενοχώρησε, μας στενοχώρησε πολύ. Αυτή η κατάθλιψη-κρίση (depression, αγγλιστί), εμπεριέχει τον ιό HZD (Human Zombificus Depressionvirus) που κάνει τους ανθρώπους ζόμπι και μεταδίδεται μέσω της γκρίνιας.

6. Επίσημο αντίδοτο κατά της κρίσης-κατάθλιψης-ιού των ζόμπι θεωρείται από την Κυβέρνηση η αφαίμαξη των ανθρώπων με αναγκαστική αιμοδοσία, βδέλλες και δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα. Κατά τους σοφούς (Φρέιζερ, Λεκατσάς κτλ), το αίμα θεωρείται ένας φορέας της ψυχής. Με την αφαίμαξη, λοιπών, των ανθρώπων, η Κυβέρνηση και οι διεθνείς πολιτικές ποντάρουν στο να στραγγίξουν την ψυχή, ώστε οι άνθρωποι να μη στενοχωριούνται πια και έτσι να καταπολεμηθεί ο ιός των ζόμπι. Δυστυχώς, αυτή η στρατηγική, όχι μόνο δεν καταπολεμά αλλά διογκώνει το πρόβλημα.

7. Οι φετινές γιορτές έγιναν σε κλίμα πένθιμο, καθότι τα ζόμπι δεν ξέρουν από (χριστουγεννιάτικο) πνεύμα. Επίσης, με το επίσημο αντίδοτο, δεν τους είχε μείνει καν ψυχή για να απολαύσουν τα Χριστούγεννα.

8. Παρόλα αυτά, διαφαίνεται μια αχνή ελπίδα στον ορίζοντα: Παρόλο που τα ζόμπι περιπλανιόνταν σαν Μεγάλες Παρασκευές στους εμπορικούς δρόμους των πόλεων, κοιτώντας λυπημένα τις βιτρίνες των (κλειστών) καταστημάτων σαν το κοριτσάκι-με-τα-σπίρτα, στο σπίτι τους, μετά τη γκρίνια και τις μπελαλίδικες συζητήσεις, άρχισαν να επιδίδονται σε οικογενειακές δραστηριότητες: Μπιρίμπα, ταινίες, συλλογικό μαγείρεμα. Μετά από λίγες μέρες, άρχισαν να γελάνε πού και πού, ανακτώντας σιγά-σιγά την ανθρώπινη υπόστασή τους.

9. Ίσως αυτή να είναι η πραγματική λύση στο πρόβλημα των ζόμπι: η αναθεώρηση αξιών, πράγμα πολύ δύσκολο όταν ένα ζόμπι έχει περάσει όλη του τη ζωή βασιζόμενο σε συγκεκριμένα δεδομένα.

10. Το καλό με τις παγκόσμιες κρίσεις, είναι ότι δίνουν ευκαιρίες για αναθεωρήσεις προτεραιοτήτων, όπως είχαμε προβλέψει σε αυτό εδώ το μπλογκ μήνες πριν.

11. Ορισμένοι θεωρούν ότι η οικονομική κρίση είναι πλαστή. Ακόμα κι αν είναι έτσι, η στενοχώρια των ανθρώπων είναι πέρα για πέρα υπαρκτή.

12. Η κρίση είναι εδώ και θα μας επηρεάσει όλους, αν δεν το έχει κάνει ήδη. Οι φερέλπιδες πρωτοπόροι οφείλουν να μην το βάλουν κάτω και να προβούν σε μια σειρά στρατηγικών βημάτων: α. Να ξεχάσουν ασφαλιστικά, “μια-εξελισσόμενη-καριέρα” και να συνειδητοποιήσουν ότι σημασία έχει το ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. β. Να φορέσουν καουμπόϊκο καπέλο και/ή ριγέ κάλτσες. γ. Να γελάνε πολύ. δ. Να τραγουδούν κάθε ώρα και στιγμή τον Επαναστατικό Ύμνο Κατά Των Ζόμπι. ε. Να μην παίρνουν στα σοβαρά ποστς τύπου “Πώς να καταπολεμήσετε το zombie apocalypse” και "Τι έμαθα για το τέλος του κόσμου το 2010" και να αμφισβητούν τον κάθε ξερόλα.

Το blog “Στην (μ)pooka του κανονιού" καλεί σε συγκέντρωση όλους τους ομοϊδεάτες για να κατεβάσουμε μαζί έναν πληρέστερο χάρτη-μανιφέστο για το σημαντικό αυτό πρόβλημα που μαστίζει την ελληνική (και όχι μόνο) κοινωνία. Πάρτε τα καπέλα και τις κάλτσες σας, οπλιστείτε με μπόλικο χιούμορ και κάντε άφοβα προσθήκες και προτάσεις.