Κυριακή.

( Ακατάστατο σαλόνι. Δίπλα από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα, ένας καναπές με ξεβαμμένο κάλυμμα. Πάνω στον καναπέ έχουν ξαπλώσει αγκαλιασμένοι δυο νέοι άνθρωποι. Οι λιαχτίδες του πρωινού κάθονται πάνω στα μαλλιά τους.)



- Γιατί χαμογελάς;

- Σκέφτομαι.

- Επιτρέπεται να μάθω;

- Αμέ! Σκέφτομαι πώς φτιάχτηκε ο κόσμος.

- Μάλιστα. Για πες μας κι εμάς.

- Να. Οι επιστήμονες λένε ότι φτιάχτηκε από το Big Bang, σωστά;

- Έτσι λένε.

- Κι οι Γραφές, ότι φτιάχτηκε από το Θεό μέσα σε έξι μέρες.

- Ναι... Για κατάληξε.

- Άρα, αν τα συνδυάζαμε, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το Big Bang κράτησε έξι μέρες.

- Λες γι' αυτό να το λένε Big;

- Άνετα!

- Κάτσε λίγο... Όταν λες bang τι εννοείς;

- Το bang. Bang. Bang. Bang. Ξέρεις εσύ...

- Ρε πονήρω! Όλο εκεί το μυαλό σου... Θα μπορούσε πάντως, γιατί όχι... Αλλά με ποιον λες ο Θεός να έκανε το...bang;

- Ποιος ξέρει. Ίσως να είναι ο ίδιος το bang. Ίσως επειδή έγινε το bang να έγινε ο Θεός. Δε μας νοιάζει. Το θέμα είναι ότι την έβδομη μέρα, την Κυριακή, ο Θεός ξεκουράστηκε. Και βρήκε ότι ήταν ωραία.

- Πώς σου ήρθε όλο αυτό;

(Κοιτάζονται. Η κοπέλα κοιτάει το αγόρι και χαμογελάει)

- Τι μέρα είναι σήμερα;

(Το αγόρι χαμογελά κι αυτό.)

-  ...Κυριακή.