Πάρε τον εαυτό σου και ξάπλωσέ τον σε ένα αόρατο κρεβάτι του Προκρούστη, επέκτεινέ τον, κέρδισε μήκος και πλάτος, χάσε πάχος, φάε πίσσα κι άσφαλτο, γίνε δρόμος.
Μπορείς να γίνεις ένας μεγάλος δρόμος στο κέντρο της πόλης, ένα κομμάτι της Εθνικής Οδού χαμένο στην ερημιά, ευθύ κι απέραντο, ή ένα στενοσόκακο μιας φοιτητογειτονιάς. Ό,τι σ'αρέσει.
Νιώσε τους ανθρώπους να πηγαινοέρχονται πάνω σου, με ταχύτητα, άλλοτε απρόσεχτα, άλλοτε επιφυλακτικά και φοβισμένα, φλυαρώντας, γελώντας, δακρύζοντας, τραγουδώντας, ξερνώντας, τρέχοντας, φιλώντας, αμφισβητώντας, διεκδικώντας, κραυγάζοντας
μεθυσμενοι αγχωμενοι ανυποψιαστοι
καχυποπτοι ανησυχοι νευρικοι
θυμωμενοι ερωτευμενοι προδομενοι
Κάποιοι δε θα ξαναπεράσουν από πάνω σου.
Κάποιοι θα σε περπατήσουν μια-δυο φορές.
Κάποιοι θα πηγαινοέρχονται από συνήθεια.
Κάποιοι θα σε εντάξουν στην αγαπημένη τους διαδρομή.
Κάποιοι θα αφήσουν το αίμα τους πάνω σου.
Κάποιοι θα σε γεμίσουν σκουπίδια
και
κάποιοι άλλοι
θα φυτέψουνε στην άκρη σου ένα λουλούδι.
(εικόνες από το δικό μου αγαπημένο δρόμο)
1 σχόλιο:
Καταρχήν απίστευτο τραγούδι! Τόσο κρίμα που διαλύθηκε αυτό το συγκρότημα και δεν κατάφερα να τους δω άλλη μια φορά... γκρρ.
Αν γινόμουν δρόμος θα διάλεγα να γίνω ένας δρόμος χαμένος μέσα σε μια ζούγκλα φυτών, κρυμμένος απο την κοινή θέα, αλλά γνωστός σαν μυστικό απο στόμα σε στόμα ανάμεσα σε ανθρώπους περιπετειώδεις και σε παιδάκια που θα με διασχίζουν και θα φαντάζονται ανομολόγητες περιπέτειες στην διαδρομή. ;)
Δημοσίευση σχολίου