16 Ιουν 2010

Ζεστηζεστηζεστη

Ξέρω, έχω μέρες να γράψω. Τι να κάμω. Ήρθε ο καύσωνας και μας σήκωσε, βάλε και τις παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, βάλε και τη δουλειά, και την άλλη δουλειά για το βιβλίο, διάβασμα-γράψιμο-μουντζουρολόγημα, ε και λίγη κραιπάλη διότι άνθρωποι είμαστε, έμπνευση kaput.

Η σημερινή μέρα παίζει να ήταν από τις μεγαλύτερες και πιο κουραστικές μέρες που έχω ζήσει. Ξύπνησα στις εφτάμιση το πρωί (από τη ζέστη), αποχαιρέτησα τη Νι (μέσα στη ζέστη), ξεκίνησα να διαβάζω τον "Οδυσσέα" του Joyce (διότι λέει ο Μάικ ότι θα μου ανοίξει άαααλλους ορίζοντες, συμφωνώ, αλλά αμφιβάλλω αν θα έχω σώας τας φρένας μέχρι να ανοιχτούν οι ορίζοντες) με ένα διάλειμμα για να φτιάξω μπιφτέκια (στη ΖΕΣΤΑΡΑ του μεσημεριού).

Μπιφτέκια μου τα 'καναν τα μπιφτέκια μέχρι να γίνουν. Δεν ξέρω τι σεβντά τραβάει ο φούρνος μας, αλλά είναι καύσεως βραδείας. Βράδιασε μέχρι να γίνουν τα μπιφτέκια. Κι όλα αυτά μέσα στη ζέστη. 'Η στη ζεστηζεστηζεστη, όπως θα έλεγε ο Joyce.

Είναι περίεργο αυτό, ξέρεις, να γράφω και να μην έχω ένα ορισμένο θέμα στο μυαλό μου. Συνήθως μού σκάει φλασιά στην αρχή-προς-μέση. Τώρα, φαντάζομαι θα 'μαι στη μέση αλλά ακόμα δε μου έχει σκάσει η φλασιά, οπότε συνεχίζω να φλυαρώ. Κάνει και ζέστη και διαβάζω Joyce, οπότε συγχωρούμαι.

Στη Θεσσαλονίκη ήταν υπέροχα. Η παράσταση ήταν φανταστική, τα παιδιά τα έσπασαν και γενικά περάσαμε πολύ πολύ όμορφα. Ήρθαν και οι πρεσβύτεροι από την πατρίδα να δουν την παράσταση (και με έκαναν περήφανη) και κατενθουσιάστηκαν με την πάρτη μας (και τους έκανα περήφανους). Γαμήσαμε, δηλαδή, Γουώτσον. Δεν το λέω αυτό για να ευλογήσω τα γένια μου, διότι αφενός είναι αλήθεια, αφετέρου δεν έχω γένια (ακόμα δηλαδή, η γιαγιά μου στας Σέρρας έχει όμως μια τρίχα στο πηγούνι που κάνει και μπουκλίτσα και ποτέ δεν ξέρεις πώς θα στα σκάσει η κληρονομικότης). Τώρα ψάχνουμε να κατεβάσουμε την παράσταση και στας Αθήνας, οπότε αν τα καταφέρουμε, να έρθετε.

Κι όσο υπέροχα ήτο εν Θεσσαλονίκη, άλλο τόσο βαρετά είναι εδώ. Δεν παλεύεται. Ξέρεις. Η ζεστηζεστηζεστη. Τα μπιφτέκια. Ο μπερδεμένος ύπνος. Ακόμα κι ο Οδυσσέας, ε ναι, δεν παλεύεται. Και το ότι έχουμε κλειστεί όλοι στα σπίτια με το αιρ-κοντίσιον. Και το ότι γκρινιάζουμε για τη ζεστηζεστηζεστη. Κάνει τόση ζέστη που είναι σχεδόν ψυχεδελικά, έχει αρχίσει να παίζει με το μυαλό μας. Είδα, για παράδειγμα, όνειρο ότι ήμουν στο πλοίο να πάω διακοπές, και με έπιασαν λέει χωρίς εισιτήριο και μου έβαλαν πρόστιμο 6.500 ευρώ. Πάνε οι διακοπές και θα δούλευα ένα χρόνο σαν το σκλαβί. Και η εισπράκτορας έμοιαζε με τη Ζωζώ Σαπουντζάκη και δε μου τη χάριζε να πάω τις διακοπές μου (θα πήγαινα Κέρκυρα, η οποία όμως ήταν στην ουσία εκεί που είναι η Ρόδος κανονικά, λέει να δω την ξαδέρφη μου, η οποία είχε εξαφανιστεί ένα φεγγάρι αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία κι άλλο όνειρο) και με πέταξαν έξω κι έμεινα μόνη μου να εξαϋλώνομαι από τη ζεστηζεστηζέστη σ' ένα λιμάνι της Κρήτης (τώρα, γιατί ήμουν Κρήτη, δεν το ξέρω).

Τέτοια όνειρα σε κάνει η ζέστη να βλέπεις. Παραλλαγμένες γεωγραφίες και αειθαλείς βασίλισσες της νύχτας, να σε τιμωρούν χωρίς συμπόνοια. Severine, Severine. Τζοϋσιακές επιρροές. Αργοκίνητο φαϊ. Γένια στο πηγούνι. Νοσταλγίες για μακρινά παρελθόντα που έγιναν μια βδομάδα πριν.

To hell - ζεσταίνομαι. Αλλά θα κάνω την υπέρβαση. Θα βγω στο μπαλκόνι με ένα ποτηράκι τσίπουρο, να ακούσω τη ζεστηζεστηζέστη και ένα τριζόνι που κάπου-κάπως-κάποτε χώθηκε σε κάποιο από τα μπαλκόνια και τερετίζει για ένα ταίρι που δε θα το ακούσει μέσα στη λεβιαθανική βαβούρα της μεγάλης πόλης.

Δεν πειράζει, θα του κάνω εγώ παρέα.

Θα το ονομάσω Ζωζώ.

16 σχόλια:

mike. είπε...

Τα γαμωμπιφτέκια να βράσω! Ή μάλλον να τα ψήσω! Και μετά με ντοματούλα και φέτα και φρέσκο ψωμί, ε; Αλητεία μυρίζει. Μπορείς να πεις ότι μπιφτέκι+ντομάτα+φέτα+ψωμί=μια από τις πολλές μεταμφιέσεις της αλητείας.
Δε γαμείς! Με έκανες να συνειδητοποιήσω ότι -εγώ, ο μεγάλος εχθρός της πολλής ζέστης- δεν έχω ανάψει ακόμα κλιματιστικό στο σπίτι. Ουάου!

Επίσης, μου αρέσει να με βάζεις να ψάχνω. Επικολλώ: "Joyce fans worldwide now celebrate 16 June as Bloomsday."
http://en.wikipedia.org/wiki/Ulysses_%28novel%29

Τώρα αυτό ξέρεις πολύ καλά ότι η τυχαιότητα και χαοτικότητα του δεν αναλύεται ούτε και μας ενδιαφέρει πολύ. Or not? Όπως και να 'χει, πλάκα να 'χει.

Unknown είπε...

Εγω τα εφαγα με πουρε απο βραστη πατατα και ντοματοσαλατα ολ δε γουεη, χεχε. Αλητεια δε λες τιποτα!

Ναι, το Bloomsday, η 16η Ιουνίου δηλαδη, είναι η μερα στην οποια εκτυλισσεται ο "Οδυσσεας". Ναι. ΟΛΟ το βιβλιο. 933 σελιδες :P

mike. είπε...

Πουρές από βραστή πατάτα ε; Να κι άλλη μια μεταμφίεση :-)

Για το μπλουμσντέι και τις 933 σελίδες (μία μέρα; χαχαχα) δεν σχολιάζω :-Ρ
ΠΡΕΖΑ!

Unknown είπε...

ΠΡΕΖΑ δε λες τιποτα. Θα ανεβω πανω και δε θα με αναγνωριζετε, λαλημενη κι ετσι.

Και για ολα θα φταιει ο Joyce, εννοειται.

Zed είπε...

Αυτή η δυνατότητα να πέφτουν μολότωφ και διαδικτυακά πολύ μου αρέσει. Βέβαια, εδώ, είναι μολότωφ αγάπης και συντροφικότητας. Αλλά μη νομίζεις ότι και οι άλλες, οι άγριες, δεν αποσκοπούν εκεί...

Τέσπα.

Ωραία πρέπει να είναι στην κατεχόμενη πόλη. Γιατί οι δυνάμεις κατοχής είναι ένα εφαλτήριο για να διεκδικήσεις τον κόσμο που κυοφορείς και είναι μοναδικός. Εκεί μπορείς μόνο να ερωτεύεσαι. Τα πάντα.

Τέσπα.
Αυτό ήταν ένα συνολιό σχόλιο.

Δεν έχω αισιόδοξο μήνυμα να κλείσω.

Unknown είπε...

Η μολότωφ είναι μολότωφ, απλά εγώ χρησιμοποιώ χρυσόσκονη γιατί είναι πιο fairy-friendly:P

Η αγάπη πάλι είναι παντού η ίδια.

Σε ευχαριστώ πολύ πολύ που πέρασες και όχι, δε χρειάζεται αισιόδοξο μήνυμα. Να το γράψεις, δηλαδή.

Do it, όπως λέγανε και τα φρικιά οι Merry Pranksters στη Αμερική του '60 (και ΔΕΝ ήταν χίπηδες:P)

Λιος είπε...

Τζόυς Τζόυς Τζόυς.
Και επίσης, γαμιέται η Σαλόνικα ;p

Unknown είπε...

Όπως θα ρωτούσε και ο γλυκύτατος και υπερσεξουαλικός κύριος Μπλουμ:

γιατιγαμιεταιησαλόνικα;

Λιος είπε...

γιατίείναιέναάναρχοκωλοτρυπίδιαπόπρασινάδεςτσιμέντοκαιπέτρεςπουσεκουράζειακόμαπερισσότεροκαιαπ'τηνΑθήνα

Unknown είπε...

Eμενα με ξεκουραζει απο την Αθηνα βασικα. αλλα ισως ειναι επειδη ολη η συμμορια μου ειναι εκεί απά κι εδω χάμου δεν εχω συμμορία:P

Λιος είπε...

Όπως τη βρίσκει ο καθείς, δεσποινίς μου. Σε έναν ιδανικό κόσμο άλλωστε, η Σαλόνικα δε θα υπήρχε.

Unknown είπε...

Πολλά δε θα υπήρχαν σε έναν ιδανικό κόσμο. Το μόνο που δε θα υπάρξει ποτέ, είναι ο ιδανικός κόσμος.

Επίσης φτιάξε κανένα msn επιτέλους.

Λιος είπε...

Έχω ένα αλλά εξαφανίζεται και εμφανίζεται κατά βούληση. Αλλά ναι. Oceanic_goat@hotmail.com και το βάζομε και σε κοινή θέα πειδή είμεθα και βαρβάτοι άντρες να πούμε.

Unknown είπε...

επροστέθ'κατε!

Λιος είπε...

Πίσης!

nihilio είπε...

Δεν ξέρω τι λες, αλλά το όνειρο μου κάνει για μια χαρά έμπνευση.
Τα έχει όλα, αστυνομικό θρίλερ (εξαφανισμένη ξαδέρφη), ταξίδια (με πλοία και ελεγκτές), ανταγωνιστές (τη Σαπουντζάκη) και, εντάξει, καλοκαίρι, νησιά, όλο και κάποιο σεξάκι θα παίξει.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...