15 Οκτ 2010

Tribute

Δύο χρόνια είμαι Αθήνα και συγκατοικώ με τον παππού μου, αλλά ποτέ δεν του/σας/μου έκανα την τιμή να γράψω κάτι αποκλειστικά γι' αυτόν. Ορίστε, λοιπόν.


Ο παππούς μου είναι ετών 85, αλλά νομίζει ότι είναι 25. Πηγαίνει τις βόλτες του, πρωί-και-απόγευμα, του αρέσει πολύ το τυρί, Ηπειρώτης εξ Ανθοχωρίου Μετσόβου γαρ, έχει έναν κολλητό που τον λένε Πίπη κι ένα κινητό που του 'δωσε η μάνα μου με το ζόρι, με το το PIN γραμμένο από πίσω με ΤΕΡΑΣΤΙΑ γράμματα, για να τον βρίσκουμε. Όχι πως γίνεται και ποτέ αυτό. Τις μισές φορές το ξεχνάει σπίτι, κι αν το έχει μαζί του, δεν το ακούει. Α, ναι. Ο παππούς είναι σχεδόν κουφός.

Συγκατοικούμε με διαλείμματα από τότε που κατέβηκα Αθήνα, και από την πρώτη στιγμή που μοιραστήκαμε το σπίτι αρχίσαμε τα σχέδια αλληλοεξόντωσης. Τιβί στη διαπασών εκείνος, να έρχομαι σπίτι μόνο για ύπνο εγώ. Να μισοπλένει τα πιάτα εκείνος (πάντα με κρύο νερό, για να μένει λίγη λίγδα πάνω), να αργώ να φτιάξω φαγητό εγώ. Να με πρήζει κάθε μέρα τι θα φάμε εκείνος, να του πλένω τις κάλτσες χωρίς το ζευγάρι τους εγώ. Να ξαλμυρίζει το τυρί εκείνος, να μην το ξαλμυρίζω εγώ. Και τέτοια τελοσπάντων.


Έτσι πήγαινε και αλληλοσυφιλιαζόμασταν, μέχρι που πριν κανά εξάμηνο, εκεί που έπεσε η Βαβέλ και πηγαινοερχόμουν στο σπίτι μαύρη κι άραχλη σαν άδικη κατάρα, με ρώτησε “ποιος σε πείραξε, παιδάκι μου, να τον κυνηγήσω με την Μπερέτα από το αντάρτικο;” κι εγώ έκατσα και του μίλησα πρώτη φορά για πάνω από πέντε λεπτά και κάπως έτσι αγαπηθήκαμε σφόδρα.

Όχι, βέβαια, πως ξεχάσαμε τα σχέδια εξόντωσης, αυτά καλά κρατούν, αλλά πλέον γίνονται επειδή απλά δεν είμαστε τέλειοι, εκείνος είναι ένας γέρος άνθρωπος και εγώ μια εγγονή με τα μυαλά στα κάγκελα. Αλλά πλέον δεν τον πειράζει που το φαγητό θα αργήσει ένα μισάωρο παραπάνω, όπως κι εγώ θα (ξανα)πλύνω με μεγάλη μου χαρά τα πιάτα. Τώρα τελευταία, του φτιάχνω κάθε βράδυ και το χαμομηλάκι του, με μέλι θυμαρίσιο, για να κοιμάται καλά.


Επίσης, ο παππούς είναι ένα κράμα awesomeness των διάφορων ηρώων και villains που αγαπάει κάθε nerd που σέβεται τον εαυτό του. Επειδή κάπνιζε γύρω στα 70 χρόνια και οι πνεύμονες του είναι σαν ανθρακωρυχεία, αναπνέει Darth Vader style. Επίσης, έχει αφύσικα υψηλό stealth για την ηλικία του, εξού και πετάγεται σαν ninja από κάθε γωνιά και κάθε έπιπλο για να με ρωτήσει αν έχω πάρει τυρί και μου κόβει τα ήπατα. Όταν, δε, είναι πολύ κουρασμένος, σέρνει τις παντόφλες του με μικρά, στακάτο βηματάκια και κόβω το κεφάλι μου ότι έτσι περπατούσαν και τα αρκουδάκια της αγάπης. Και λόγω της φτωχής ακοής έχει αναπτύξει πλούσια φαντασία, με αποτέλεσμα πολλές ευτράπελες στιχομυθίες, τύπου: - Παππού, θες τίποτα από τη λαϊκή; -Δεν έχουμε τυρί;!;

Easter egg, για όσους έρχονται και αράζουμε σπίτι το βράδυ, είναι το χασμουρητό του, όμως. Ο παππούς χασμουριέται χνουδωτά και σε υψηλή συχνότητα, σαν μωρό πάντα που φτερνίζεται. Είναι αξιαγάπητο και όλοι όσοι είναι σπίτι με ρωτάνε έκπληκτοι: “τι ήταν αυτό;”


Με τέτοιο συνδυασμό, ο παππούς μου είναι ανυπέρβλητος. Απίστευτος. Απροσμέτρητος. Κι είμαι ακόμη στο “α”. To awesomeness απλά κυλάει γάργαρα στις φλέβες του. Τον φαντάζομαι στις πιο έπικ στιγμές του, να βάζει κάτω τον Τσακ Νόρρις, να κάνει κεφαλοκλείδωμα στον Κινγκ Κονγκ και να αράζει στη Τζαμάικα με τον Bob Marley. Να χορεύει αισθησιακό τάνγκο με τη Rita Repulsa από τους Power Rangers και να κάνει τον Κθούλου μεζεδάκι για το ουζάκι του. Να εγκαθιστά μόνος του την πατριαρχία (φτου, κακά) στην Menzoberranzan. Και άλλα τέτοια.


Και πάντα, μα πάντα, μα πάντα, με τυρί.




13 σχόλια:

mike. είπε...

είσαι μια ατομάρα με πολύ ταλέντο

Unknown είπε...

τα γονιδια, καλε μου, τα γονιδια :P

Lina είπε...

Epic ο παππούς, epic και το τυρί Μετσόβου!!!

Unknown είπε...

Μυζηθρα τρωμε, οχι τοσο μετσοβιτικο, μη μας μεινει η μασελα αμανατι πανω στο τυρι:P

Elefsinius Vaggelius είπε...

τα αρκουδάκια της αγάπης..χαχαχαχα
τι παιδί είσαι εσύ! δεν έχω διαβάσει πιο όσομ περιγραφή για παππού/γιαγιά
μερικές φράσεις επίσης μου μύρισαν marc caro & jean-pierre jeunet αλλά μπορεί να είμαι έγγυος και να μυρίζω ότι να'ναι.
:καρδούλες::καρδούλες::καρδούλες:

Unknown είπε...

hahahahahahha ειδικα τον ζενέ πού τον βρηκες; με ενδιαφερει να προσανατολιστω λιγο κατακει =)

αν εισαι εγγυος ΜΗΝ ΠΙΝΕΙΣ ΦΑΣΚΟΜΗΛΟ.

επισης: "εχω αισθηματα για σενα, Βαγγελη"

(ακομα γελαω)

Elefsinius Vaggelius είπε...

"νιώθω πράγματα για σένα βαγγέλη" είναι το σωστό. έχει σημασία.

Unknown είπε...

ναι, πώς το ξέχασα, ντάμν!

Κωστας είπε...

Να δω τον παππού με drow full plate και heavy mace να βασανίζει τις παπαδιές της Lolth και τι στον κόσμο! Τρομερό κείμενο Πουκ! Όπως θα έλεγε και ο Γκάνταλφ: Γιου φουλ οφ α Πουκ!!! :P :P :P

Stewie Griffin είπε...

Γιατί ο παππούς είναι καλός...Ο παππούς είναι γλυκός...Ο παππούς είναι όμορφος...

Bech είπε...

"Επίσης, έχει αφύσικα υψηλό stealth για την ηλικία του, εξού και πετάγεται σαν ninja..." απλά κλαίω! XD
Αραγέ θα γινώ ποτέ καλός στο stealth σαν τον παππού σου? :/

Unknown είπε...

Κώστα: ναι, φαντασου, απλα. Ο ανθρωπος αυτος ειναι απλα για να φανταζεσαι πραγματα με επικ μουσική του Zimmer. Επίσης, το κοπλιμεντο σου το γκανταλφιστικο μου εφτιαξε τη μερα=)

Στούι: Μπορεις να κανεις συμμαχια μαζι του για να σκοτωσετε τη Λόις. Αλλα μετα εγω θα βαλω τον Μπραιαν να σας κανει στριπτιζ. 'Η τον Πήτερ. 'Η τον πορνοδιαστροφικο γερο.

You are the admin: Στο ευχομαι απο καρδιας, αρκει να ξερεις, ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ. Ξεκινα με το να βαζεις και να βγαζεις κερι, ή να βαφεις το φραχτη, karate kid φαση :P

Οποιοσδηποτε είπε...

Τυρι απο γάλα Ρόθ να φανταστώ, ε όχι ρε Δανάη και τη Μετζομπεράντζαν, τσέντ νασάντ? Όχι???
Σκάλπορτ???

Οχι ρε συ την πατριδα...

Btw, επιεικως γαμάτο ποστ. Οσομνες!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...