Δεξιός λοβός #7: Χαμένη στη Μετάφραση και Εξωγήινοι

Τις τελευταίες μέρες έχω στρωθεί και διαβάζω, για την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος της νεραϊδικής. Πέραν αυτού, είχα να κάνω μια δουλειά, να μεταφράσω ένα βιογραφικό στα αγγλικά για έναν αρχιτέκτονα. Το κάτωθι ποστ είναι μια σειρά συνειρμών που μου έσκασαν ενόσω μελετούσα/δούλευα πυρετωδώς κι αποτελεί περίτρανη απόδειξη του γιατί δεν πρέπει να διαβάζει/δουλεύει υπερβολικά πολύ κάποιος:

Το να μεταφράζεις κάτι με τεχνική ορολογία είναι μπελαλίδικο. Διότι άλλο είναι η διαρρύθμιση κι άλλο η διαμόρφωση και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε που ξεκινάει με ανα-, κατα-, παρα-, δια, μετα-.
Έμαθα και καινούριες λέξεις: π.χ. ενσίρωμα. Που πριν τη μάθω, έτσι όπως τη διάβασα, μου ηχούσε σαν κάτι ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ κακό. Π.χ. κάτι που κανείς ποτέ δε θα ήθελε να βγάλει στο σώμα του.

Φαντάσου, ας πούμε, μια ωραία πρωία να έχεις βγάλει ενσίρωμα στα απαυτά σου. Φρικάρεις ή δε φρικάρεις;

Από την άλλη, η αγγλική του μετάφραση, το silage, ηχεί πολύ πιο ευγενικά. Μην πω για τη γαλλική, όπως επεσήμανε μια φίλη μου, το ensilage. Είναι σχεδόν...ασθησιακή.

“Ensilage, mon amour, ensilage”, τραγουδούσαν κάποτε η Jane Birkin με τον Serge Gainsbourg και ακολουθούσαν βογγητά.

Για την Κατερίνα Χέλμη, όμως, τα πράγματα ήταν πολύ πιο σκληρά:

“Αν δε μου κάνεις σιλάζ, θα ενσιρωθώ!”

Κάτι τέτοια σκεφτόμουν και τελικά η μετάφραση τελείωσε μετά κόπων και βασάνων. Έβγαλα ενσιρώματα μέχρι να την ολοκληρώσω. Και μετά έπρεπε να ξαναρχίσω το διάβασμα.

Ξεκίνησα με παράπονο, γιατί “ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΩ ΣΙΛΑΖ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ;”

Εν τω μεταξύ, μου έστειλαν κι άλλα πράγματα-αποκαλύψεις για το τέλος του κόσμου: Εξωγήινοι αυτή τη φορά. Και έχω ζοχαδιαστεί γιατί τόσο καιρό περιμένω zombies.

Πάντως βρίσκω το άρθρο λίγο ανέμπνευστο. Γιατί να θέλουν και καλά να μας καταστρέψουν για να εκμεταλλευτούν τους πόρους μας; Αφενός, τα έχουμε εξαφανίσει ήδη όλα. Αφετέρου, θα μπορούσαν να θέλουν να μας καταστρέψουν για πιο κουλ λόγους, όπως να ανοίξουν διαγαλαξιακή λεωφόρο, ή επειδή είναι γεννημένοι να καταστρέφουν επειδή μπορούν, όπως τα Daleks. Επιστήμονες, κάντε μας μια χάρη και διαβάστε λίγο Douglas Adams ή δείτε λίγο Doctor Who.

Εν τω μεταξύ, κανείς δεν αναρωτήθηκε αν οι εξωγήινοι είναι λιγότερο ή εξίσου προηγμένοι με εμάς. Ή να μην ικανοποιεί η Γη τις ανάγκες τους, γιατί, ας πούμε, αναπνέουν κυάνιο και τρέφονται με γέλιο.
Αν όντως τρέφονται με γέλιο, πάντως, και έρθουν καταδώ, θα πεθάνουν από ασιτία.
Εκτός αν έρθουν και γελάσουν με τα χάλια μας και έτσι τρέφονται ο ένας με τα γέλια του άλλου. Θα έχουν φτιάξει και μια υπέροχη, αυτάρκη, αυτόνομη κοινωνία.

Αυτά προς το παρόν. Σας αφήνω με ένα kinder έκπληξη κι ένα τραγούδι, το οποίο έπαιζε στο μυαλό μου όσο κοιμόμουν.

Για το kinder έκπληξη, γυρίστε τη γλώσσα στα αγγλικά.

Special thanks σε Άλεξ, Μάικ και Άντα που με έκαναν να εμπνευστώ/ψυχεδελιαστώ κι άλλο, με αποτέλεσμα να βγει αυτό το ποστ.