1 Ιουν 2011

Παρα(φυση)μύθια #1: Πρόλογος





    • Έγινε, λοιπόν, το καλό και επανήλθα στο συγγραφικό πρόγραμμα. Βέβαια η φίλη μου η Μαρία που γίνεται λύκαινα, μου είπε σήμερα 2 πράγματα: 1. Ότι έχει σήμερα νέα Σελήνη. Και 2. ότι βρήκε πένα και μελανοδοχείο συνολικά 6 ευρώ.
    • Έσκασα από τη ζήλεια μου. Αλλά τι τα θες που δεν είμαι Σαλονίκη να τα κάνω όλα...χαρτί και καλαμάρι. Άσε που εγώ το 'κοψα το σπορ να γίνομαι λύκαινα εδώ και κανα χρόνο. Μου 'σπαγε το νύχι.
    • Τέλος πάντων, πένα-ξεπένα, πήρα να μεταφράζω παραμύθια από Γκρίμηδες, Αντερσένηδες κτλ κτλ. Ο λόγος; Ξεκινάω ραδιοφωνική εκπομπή! Ο σταθμός λέγεται Passa Tempo Radio, είναι νέος, ωραίος, ψηλός ξανθός αλληλούια, κι έγινε από μια παρέα παιδιών στη Θεσσαλονίκη (ε πού αλλού, κι αναρωτιέμαι τι καλλιτεχνική πετριά τρώνε οι Σαλονικαίοι και γιατί, αφού έχω ανοίξει τόσους λογαριασμούς με Σαλονίκη, είμαι εδώ κι όχι εκεί, μάλλον λόγω της κρίσης και κρίση-με πιάνει κρίση). Ακόμα είμαστε υπο κατασκευήν, αλλά σιγά σιγά θα κάνουμε πλοπ στα ιντερνετικά ραδιοκύματα και θα σας κάψουμε το κεφάλι ωσάν τα μικροκύματα.
    • Η εκπομπή, το λοιπόν, δε θα είναι οιαδήποτε indie εκπομπή με ψαγμένες μουσικάρες. Όχι. Θα έχει παραμύθια. Αυθεντικά, παλιά, καλά παραμύθια. Και μετά τα παραμύθια, θα πέφτει ο κλασικός πουκίστικος σχολιασμός. Κι αν όλα πάνε καλά και με ακούτε, μπορώ να βάλω κι άλλες στήλες, όπως στο μπλογκ, τύπου “Ρωτάτε-Απαντάμε”.
    • Και επειδή θα πέφτει σχολιασμός, η εκπομπή θα λέγεται “Παρα(φύση)μύθια”, καθότι θα τους αλλάζω τον αδόξαστο.
    • Μόλις ξεκινήσουμε και εδραιωθεί μέρα και ώρα θα σας πω.
    • Πάμε στα παραμύθια όμως τώρα.
    • Μετέφραζα, που λέτε, και οι εκδοχές των Γκριμ είναι πολύ διαφορετικές από τις τσιχλοφουσκάτες παραλλαγές που ξέρουμε. Πολύ σπλάτερ, ρε παιδί μου. Το sex and violence δίνει και παίρνει. Αλλά πάλι υπάρχει το ρημάδι το happy end (με το σπλάτερ των κακών, βέβαια, που άλλους τους ρίχνουνε σε βραστά καζάνια, άλλους τους αποκεφαλίζουν, άλλους τους καταδικάζουν να βλέπουν αιωνίως το Twilight ή να ακούνε Justin Bieber και δε συμμαζεύεται).
    • Αλλά κολλάει στο happy end.
    • Που στην πραγματική ζωή, μόνο happy end δεν είναι. Όλα τελειώνουν με κέρατο, χωρισμό, θάνατο και άλλα τέτοια ωραία.
    • Την πτώχευση ξέχασα. Γιατί αυτοί ζουν καλά κι εμείς χειρότερα, με το μνημόνιο και όλα αυτά.
    • Αλλά και μια κατάσταση μόνιμης ευτυχίας, από την άλλη, δε θα ήταν βαρετή; Εδώ βαριόμαστε να είμαστε ήρεμοι. Βράζει το αίμα, ρε παιδί μου, να την κάνουμε την κασκαρίκα μας.
    • Πώς μπορούσε η έρμη η Σταχτοπούτα να ζήσει μια ολάκερη ζωή παγωμένη σε έναν ευτυχισμένο χρόνο;
    • Και να φοράει τα ίδια παπούτσια ξανά και ξανά;
    • Αυτά που λέτε, αντιμετώπισα σήμερα. Κι όσο πλησίαζα στο happy end, τόσο περισσότερο τσινούσα να μείνω πιστή στο κείμενο και να το ξεμπουρδελέψω. Να το γράψω αλλιώς.
    • Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πριγκίπισσα κι έπαιζε Farmville.”
    • Αυτά και άλλα πολλά. Στον PassaTempo, στα “Παρα(φύση)μύθια, μέρα και ώρα θα σας πω προσεχώς.

      (Κι εννοειταί ότι οι εκπομπές μετά θα ανεβαίνουν εδώ, για δική σας απόλαυση/μαζοχισμό)

1 σχόλιο:

tempelxaneio είπε...

Θες να πεις ότι θα μας διαβάζεις παραμυθάκια; Ούτε η μαμά μου δεν μου το είχε κάνει αυτό. Ένα δάκρυ κύλισε. Αν καταφέρεις να διώξεις και τις αϋπνίες μου και να βλέπω έπικ όνειρα θα σε κάνω εικόνισμα. οσία πουκία.
Άντε, περιμένουμε.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...