Ανατολές.

Περίεργες οι ώρες, περίεργη και η εποχή, καθότι ο ήλιος, εκείνη η μεγάλη κίτρινη μπάλα, έχει το μονοπώλιο του χρόνου.

Το συνειδητοποίησα χτες, που ήμουν για καφέ στο indie μαγαζάκι (ναι, αυτό των ιστοριών), όπου κοίταξα την ώρα στο κινητό (δείξτε μου κάποιον που φοράει ακόμα ρολόι), και έλεγε εννιά παρά δέκα το βράδυ, αλλά ο ήλιος μόλις τότε είχε αρχίσει να γέρνει προς δυσμάς.

Και μου φάνηκε περίεργο, σχεδόν ανώμαλο.

Μετά θυμήθηκε να βραδιάσει, αλλά εγώ ξέχασα να κοιμηθώ. Δίνω το πολύ-τελευταίο-μάθημα για το πτυχίο, μάθημα που ξέρω ότι σίγουρα θα περάσω γιατί είναι επιλογής, προφορικό, εύκολο και με έναν πολύ γλυκό καθηγητή, και είμαι κάπως αναστατωμένη.

Ίσως γιατί συνειδητοποιώ για τα καλά ένα άλλο περίεργο, ότι ήρθε η ώρα για μια νέα αρχή.

Ήρθε η ώρα να ανοίξω τα φτερά μου, να κάνω δυο φλαπ-φλαπ, σύνολο τέσσερα φλαπ, και να κάνω το μεγάλο, ιπτάμενο βήμα.

Η ώρα έχει πάει πέντε, ακόμα σκοτάδι, κλείνω το τηλέφωνο, μιλούσα με τον Χσιν. Ας τον πούμε έτσι από τα αρχικά H.S.I.N της φράσης "How Soon Is Now", που είναι τραγούδι των Smiths. Ο Χσιν ακούει Smiths και μοιάζει με τον Morrissey, τον αγαπώ πολύ, κι ας μιλάμε πάντα μια φορά το χρόνο μόνο, πάντα μια ώρα, πάντα χαράματα. Πάντα τέτοια εποχή, στις αρχές καλοκαιριού, που οι ώρες είναι περίεργες.

Κλείνουμε το τηλέφωνο, πάω να κοιμηθώ, αρχίζω και στριφογυρνάω. Τελυταίο μάθημα, φλαπ-φλαπ-φλαπ. Μετά το μάθημα, ακόμα ένα φλαπ κι έφυγα. Ένα φλαπ και δυο ανάσες.

Παίρνω τις ανάσες και βγάζω το κεφάλι μου από το μαξιλάρι. Είμαι ιπτάμενο, όχι βαδίζον πουλί. Δε μου πάει να στρουθοκαμηλίζω. Κοιτάω από το παράθυρο και...

ΕΧΕΙ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ.

Μα πώς έγινε αυτό, μα τη γλυκιά Έριδα; Πώς πρόλαβε να ξημερώσει μέσα σε ένα δεκάλεπτο, ένα τέταρτο της ώρας;

Και κάπου εκεί χαμογελάω, και δε με νοιάζει αν θα κοιμηθώ ή όχι. Και δε με νοιάζει που βγήκε ο ήλιος, γιατί δεν έχει νόημα να εξηγήσω τα ανεξήγητα. Αν προσπαθήσω να τα εξηγήσω, θα χαθεί όλη η ομορφιά.

Και κάπου εκεί χαμογελάω, γιατί σε λίγες ώρες από τώρα, εκείνο το τελευταίο φλαπ θα γίνει δικό μου.

Η ώρα τώρα είναι εφτά. Καλημέρα.

Και να μη φοβάστε τον ήλιο, αν τα φτερά σας δεν είναι από κερί.