Fairyτιρέ

“A fairy (also fay, fey, faery, faerie; collectively, "fae", wee folk, good folk, people of peace, fair folk, and other euphemisms) is a type of mythological being or legendary creature, a form of spirit, often described as metaphysical, supernatural or preternatural.”
(W.I. Keep – Idia, κορυφαίος στοχαστής επί παντός επιστητού-και-μη των αρχών του 21ου αιώνα)

“Το ρετιρέ ήταν μια εύθυμη τηλεοπτική σειρά του Mega Channel που προβαλλόταν την περίοδο 1990-92. . Είναι από τις σειρές που έχει ξεπεράσει κάθε ρεκόρ επαναλήψεων μιας και προβάλλεται κάθε καλοκαίρι.”
(άσχετο, αστοιχείωτο και πεταμένο website που τολμάει να ορίσει αντικειμενικά το Ρετιρέ και απο κάτω έχει σε βίντεο ΟΛΑ τα επεισόδια, απειλώντας τη δημόσια υγεία και υποβοηθώντας το σχέδιο των Ιλλουμινάτων να μας καθαρίσουν όλους και να κατακτήσουν τον κόσμο.)

“Να γραψεις μια ιστορια με γερασμενες νεραϊδες που ολο μανουριαζουν και κοπανιουνται και να την ονομασεις με καποιο πιασαρικο λογοπαιγνιο με το "Ρετιρε" και τη νεραϊδοχωρα “
(Ηλίας)

Μια καινούρια μέρα ξεκινάει στη Νεραϊδοχώρα. Καινούρια; Όχι! Ένα μικρό χωριό ξωτικών αντιστέκεται ακόμα στην επίθεση του κατακτητή Χρόνου. Κι αυτό είναι το Φεηριτιρέ.
Ο δρόμος στη Νεραϊδοχώρα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, για να γλιστράνε καλύτερα τα σαλιγκάρια που σερνούν τις κολοκυθάμαξες, τα ταξί των ξωτικών. Να σαν αυτή εδώ, που κουνιέται πέρα δωθε. Κάτι γίνεται εκεί μέσα, και μάλλον δε θα έχει σχέση με την ασχολία του έρωτα. Όχι μόνο επειδή στο Φεηριτιρέ έχουν αποκυρήξει τη σαρκική διάσταση του έρωτα εδώ και καιρό, αλλά επειδή η πόρτα της κολοκυθάμαξας σκάει με δύναμη και έξω ορμάει η Κατερίνιελ, η περήφανη ξανθομαλλούσα banshee του Οικου του Γιασεμιου. Εργατική και κατά πολύ βάθος (τόσο βάθος που θα πνιγούμε) καλόκαρδη, η Κατερίνιελ ήταν το στολίδι του Ξωτικοχωριού στην πρώτη της νιότη. Τώρα, που είναι στην τέταρτη και βάλε, σκάει με δύναμη πόρτες κολοκυθάμαξας.

“Για να σου πω κυρρρρά μου!” φωνάζει στην άγνωστη επιβάτισσα, ορμάει μέσα, η κολοκυθάμαξα αστράφτει από σπίθες κεραυνόσκονης και κακών ξορκίων, και σε λίγο μια ταπεινή, σε μέγεθος πυγμαίου, νεραϊδούλα με τα ρούχα της κουρελιασμένα πετιέται έξω. Η Κατερίνιελ, αδιαφιλονίκητη νικήτρια του καυγά, ξανακλείνει την πόρτα και λέει στον σαστισμενο κολοκυθοταρίφα πού να την πάει.

Γυρνάει σπίτι της μετά από μια πολύ κουραστική μέρα στη δουλειά. Όπως και χτες, όπως προχτές, όπως αντίπροχθες. Η Κατερίνιελ δουλεύει, γιατί είναι Προστάτιδα Εστίας, καθότι, από τότε που πέταξε τον πρώτο και τελευταίο της Εραστή, τον Μίλταρον Παπάριαλ, από το παράθυρο του μανιταρόσπιτού της, αναγκάστηκε να βγει στη βιοπάλη για να θρέψει τη μάνα και την ανιψιά της.

Η Κατερίνιελ έχει υψηλό ποστο στο τελάλικο (γραφείο που οργανώνει τους τελάληδες της Νεραιδοχώρας) που εργάζεται, το “Νεραϊδόκοσμος Channel”, και όλοι οι εργαζόμενοι την σέβονται. Από τον νεκταρτζή Φοίβιαλ μέχρι την Ελένιελ, τη μοναδική νεράιδα με μουστάκι, κι από την φωνακλού Χαρούλιελ Πεπόνιελ μέχρι την Υψηλή Ξωτικίνα Κυρά Ζαχαροπούλιελ, η οποία λένε ότι είναι το δεξί χέρι της Βασίλισσας Τιτάνια.

Όχι βέβαια πως δεν υπάρχουν εντάσεις στη δουλειά. Όλο και κάποιο καυγά θα ξεκινήσει η Χαρούλιελ Πεπόνιελ γιατί ο Φοίβιαλ, άγαρμπος και με μάτια-κουμπότρυπες, την φλερτάρει τραβώντας της την ξανθιά κοτσίδα, ή η μυστακοφόρος Ελένιελ θα σιγοκλαίει γιατί ο Ιάσοναλ, ο άντρας που αγαπάει, ακούει συνέχεια τις συκοφαντίες της Μητρός του, Κυρίας Θάλειελ, η οποία καταφέρνει να στήσει πλεκτάνη με τον χαζούλη βοηθό του Ιάσοναλ, τον Άλκιαλ, για να μην αγοράσει δώρο στη γειτόνισσα αλλα απεναντίας να της χαρίσει κάτι που ήδη έχει πάρει ως δώρο και δεν χρησιμοποιεί.

Κάπου κάπου έρχεται στη δουλειά και ο Μίλταρον Παπάριαλ, ο πρώην εραστής της Κατερίνιελ, τη φλερτάρει, της ζητάει χρυσοσοκονονομίσματα, εκείνη δεν του δίνει, και τότε εκείνος πηγαίνει στα διαμερίσματα της Κυράς Ζαχαροπούλιελ, η οποία άλλοτε του δίνει, άλλοτε απειλεί ότι θα φωνάξει τους ξωτικόμπατσους.

Ναι, πολλά συμβαίνουν στη δουλειά, αλλά η Κατερίνιελ προτιμάει τον πόλεμο της εργασίας, παρά την αγάπη που δεν υπάρχει στην Εστία της. Η μητέρα της Κατερίνιελ, που το όνομα της δε βρίσκεται σε κανένα στίχο βάρδου, οπότε όλοι την ξέρουμε ως “Μαμάαααϊελ” ή “ΜΗΤΕΡΑ!ϊελ”, είναι μια ζαρωμένη, ξεθωριασμένη γυναίκα που ό,τι της λείπει σε μπόι το αναπληρώνει σε ζαβολιά. Σύμμαχό της έχει την Ειρήνιγουεν, η οποία ήρθε από το διπλανό ξωτικοχώρι και για αυτό μιλάει σε άλλη γλώσσα, αυτή των Νέων. Ανάμεσα στα δυο ξωτικοχώρια υπάρχει ένα απέραντο ΤΙΠΟΤΑ, που το λένε χάσμα γενεών, και για αυτό οι τρεις γυναίκες αδυνατούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, με αποτέλεσμα την απόπειρα εκ μέρους της Γιαγιάς “Μαμάαααϊελ” ή “ΜΗΤΕΡΑ!ϊελ” να πάθει καρδιακό επεισόδιο, πάντα ανεπιτυχώς, το κατέβασμα των μούτρων της Ειρινίγουεν και την κατάποση άπειρης βαλεριανόσκονης της Κατερίνιελ για να καλμάρει τα σμπαραλιασμένα νεύρα της.

Πού και πού η Κατερίνιελ αφήνει Εστία και Δουλειά, και κατεβαίνει το Δρόμο της Φραγκοσυκιάς για να ανταμώσει τον αγαπητικό της, τον Χρήσταλ. Ο Κύριος Χρήσταλ είναι ένας καλοκάγαθος καλλικαντζαράκος που συχνά παίρνει τη μορφή θαλάσσιου ελέφαντα, αρετή που η Κατερίνιελ θεωρεί άκρον άωτον καλοσύνης, μάλλον επειδή δεν έχει δει ντοκιμαντέρ στο Discovery Channel με αιματηρές μονομαχίες θαλασσίων ελεφάντων. Οι δυο αγαπημένοι ανεβαίνουν σε ένα αερόστατο και κάνουν βόλτες πάνω από το Φεηριτιρέ, ανταλλάσσοντας όρκους αιώνιας αγάπης ή μαλώνοντας για την μητέρα της Κατερίνιελ και/η την αδερφή του Χρήσταλ, την Αμάλιελ Ξυνίγουεν, η οποία είναι άσχημη σαν κάμπια σε εμμηνόπαυση και περνάει τον καιρό της τσιρίζοντας και πετώντας τσουκνίδες στους περαστικούς.

Προς το βράδυ, η Κατερίνιελ θα αποχαιρετήσει τον κύριο Χρήσταλ και θα γυρίσει σπίτι της, όπου θα μπλέξει ξανά σε έναν τιτάνιο καυγά με μητέρα και ανιψιά. Μέσα στην τιτανομαχία τους, δε θα προσέξουν ότι ο Χρόνος παγώνει και μένουν να κοιτούν το ίδιο σημείο στο Υπερπαραπέραν με γουρλωμένα μάτια και λυσσασμένα στόματα. Ούτε θα προσέξουν ότι η επόμενη στιγμή θα είναι πάντα η Χαρούλιελ Πεπόνιελ να σηκώνει το νεραϊδόφωνο γρυλίζοντας “ΝΕΡΑΙΔΟΚΟΣΜΟΣ ΛΕΓΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ”, με τον Φοίβιαλ να της κάνει τις πιθηκίσιες του χαρούλες. Όχι.

Οι μόνοι που το προσέχουν είναι δυο άνθρωποι, ο Δαλιανίδης και ο Στάλιν, οι μυστικοί αρχηγοί της μυστικής Οργάνωσης των Ιλλουμινάτων, οι οποίοι ένωσαν τις δυνάμεις τους και χρησιμοποιούν την ενέργεια που εκλύεται από το Πείραμα του Φεηριτιρέ για να κατακτήσουν τον κόσμο...