Πόοοοολεμος; Πόλεμος!

Ακόμη ένα πρωινό στο υπέροχο, λουλουδιασμένο μπαλκόνι μου, στην υπέροχη, λουλουδιασμένη Νεραϊδοχώρα, με μια κουπάρα νες εξ αριστερών και το δεύτερο τσιγάρο να αργοσβήνει στο τασάκι εκ δεξιών, κι εκεί που ετοιμαζόμουν να εξιστορήσω τα τι-και-πού-και-πώς που σας είχα τάξει στην πρηγούμενη καταχώρηση, χτύπησε το κουδούνι.

Ήταν ο ταχυδρόμος.
Έφερνε περιχαρής τους καινούριους λογαριασμούς. 'Η, έτσι, φαντάζομαι, αλλά, ξέρετε τι γίνεται; Όταν φέρνει κάτι απρόσμενο κι υπέροχο, πχ. γράμμα από κάποιον φίλο ή ραβασάκι από ανώνυμο θαυμαστή, ΔΕ θα χτυπήσει το κουδούνι. Θα βρει έναν μαγικό τρόπο να μπει μόνος του μέσα, και να το καταχωνιάσει στο γραμματοκιβώτιο, κι άντε μετά να το βρεις, αν το περιμένεις. Αλλιώς όλα αυτά τα ωραία χάνονται. Δεν εξηγείται αλλιώς το γιατί δεν λαμβάνω γράμματα θαυμασμού ή ερωτικά ραβασάκια, όχι. Αλλά όταν είναι να φέρει λογαριασμούς, αυτό το ποταπό ανθρωπίδιο που λέγεται ταχυδρόμος, τότε αρχίζει γκράνγκα-γκράνγκα τα κουδούνια, σαν να λέει, με χαρά που κυμαίνεται επικίνδυνα ανάμεσα σε οξύμωρη ηλιθιότητα χόμπιτ και τη δηλητηριώδη κακοβουλία του Σάουρον "χαχααχαχαχαχ, κοιτα φίλε μου, όσο οικονόμος και/ή δουλευταράς να είσαι, πάλι θα πληρώσεις τα μαλλιοκέφαλά σου, δεν σου φτιάχνει αυτό τη μέρα;" Και ανοίγεις, μαζόχα, και κατεβαίνεις, και να οι δεές και οι οτέδες. Τα νερά δεν πιάνονται, ακόμα και στην Αθήνα είναι φτηνά. Εκτός αν είσαι γοργόνα και δεν μπορείς να ζήσεις εκτός μπανιέρας, οπότε την πούτσισες.

Φυσικά, αυτά σε μένα δεν περνάνε. Είμαι άριστη και γενναία μαχήτρια. Πόλεμο ήθελε, πόλεμο θα είχε. Έβγαλα περήφανη το εικοσάπλευρό μου, έριξα το will power check, και... Άσσος. Άνοιξα. Κάτω δεν κατέβηκα, αφήνω την ξενέρα για αργότερα. Αλλά ο άσσος ήταν αρκετός στο να συνειδητοποιήσω ότι δεν βρίσκομαι στην υπέροχη, λουλουδιασμένη νεραϊδοχώρα, αλλά στην όχι-τόσο-υπέροχη, λουλουδιασμένη-παρά-ταύτα-και-όλως-περιέργως Αθήνα. Και αυτό με αποτρέπει από το να γράψω για το πώς παραλίγο να γίνω...(δε σας λέω ακόμα, υπομονή). Too much banality.

Όχι, καλοί μου φίλοι. Εμείς εδώ στο μπλογκ (δηλαδή η γράφουσα, οι κάλτσες της, ο Ναθαναήλ ο Τηλεγραφος και ο Κύριλλος ο Ιππόκαμπος) αντιστεκόμαστε σθεναρά στις απόπειρες των πανταχού γκριζοπρόσωπων να μας καταπιούνε. Αντ' αυτού, θα σας πω άλλα πράγματα. Θα σας προτείνω μικρά και όχι-τόσο-μικρά πραγματάκια για να πολεμήσουμε την γκριζοπροσωπάδα της πόλης. Προσοχή: όχι μεγάλα πολιτικά οράματα, μην ξερογλείφεσαι νεαρέ που φλερτάρεις με κάθε λογής -ισμό. Όταν μεγαλώσεις λίγο θα καταλάβεις πως κάθε -ισμός έχει κάτι ύπουλο μέσα σε αυτήν την παυλίτσα και τα τέσσερα γράμματα. Βέβαια, αν καταφέρεις και πιστέψεις σε κάτι που να μην τελειώνει σε -ισμό, θα σου βγάλω το καουμπόικο καπέλο μου.

Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

1. Σαμποτάρουμε τα ΛΕΦΤΑ.
Πώς γίνεται αυτό; Απλούστατα. Γίνεσαι θρασύτατος τζαμπατζής. Δε λέω να πρήξεις τους φίλους σου στις τράκες, το τζάμπα πολλοί αγαπήσαμε, τα παράσιτα ουδείς. Εξάλλου και οι φίλοι σου στην ίδια μοίρα με σένα είναι. Επίσης οι φίλοι είναι φίλοι γιατί ενσωματώνουν μια πληθώρα από "συν": σύμμαχοι, σύντροφοι, συνένοχοι. Αν δεν έχουν αυτά τα "συν", τότε δεν είναι φίλοι, οπότε έχεις το ελέυθερο να τους αρμέξεις κανονικά.
...Στο θέμα μας όμως. Σε τι συνίσταται το τζαμπατζιλίκι; Υπάρχουν πολλά μέρη όπου μπορείς να δεις πόσα πράγματα μπορείς να κάνεις τζάμπα ή με πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ λίγα χρήματα. Second-hand βιβλιοπωλεία και ρουχάδικα, προβολές ταινιών, βραδιες στο σπίτι με επιτραπέζια, δωρεάν μαθήματα, λαθρανάγνωση στο λεωφορείο... Όλα αυτά βέβαια απαιτούν εξαιρετικές ανιχνευτικές ή stealthy ικανότητες.
Επίσης, μπορείς να ΑΝΤΑΛΛΑΞΕΙΣ. Όχι μόνο αγαθά, αλλά και υπηρεσίες, τύπου "Σου μαθαίνω ελληνικά, μάθε μου δική σου γλώσσα στην οποία είσαι σαϊνι", ή "Σου μαγειρεύω, βάλε μου μια σκούπα" (στο σπίτι, πονηρά μυαλά).
Αλλά αν, τελικά, πρέπει να υπάρχει κάποιο νόμισμα, το μπλογκ προτείνει τις ΑΓΚΑΛΙΕΣ. Θα λέγαμε το φιλί, αλλά, καλώς ή κακώς, αν πας στον εβδομηντάχρονο μπακάλη απέναντι να πάρεις πατάτες, ε, θα αμφισβητήσεις το νομισματικό σύστημα, δε θα το αμφισβητήσεις;

2. Σαμποτάρουμε τα ΜΥΑΛΑ των γύρω:
Οι γύρω, καλώς-κακώς-μαγκιά-τους, μπορεί να μην έχουν τα δικά μας τα σκαλώματα. Ωστόσο όλοι μα όλοι μα όλοι υποφέρουμε από την γκριζοπροσωπάδα. Δεν είναι τυχαίο που όλοι σχεδόν εμφανίζουμε μια φορά στη ζωή μας συμπτώματα κατάθλιψης τα οποία ΔΕΝ οφείλονται σε πραγματικά μπελαλίδικους λόγους, όπως π.χ. η απώλεια αγαπημένου προσώπου. Όχι. Οι άνθρωποι γύρω μας, όπως κι εμείς, είναι λυπημένοι γιατί η οικονομία πάει κατά διαόλου, γιατί κλείνουνε δουλειές, γιατί δεν ανοίγουνε δουλειές, γιατί στραγγίζουν το σκατό τους να πληρώσουν λογαριασμούς κτλ κτλ κτλ.
Είναι φανερό πως ο εγκέφαλος τους, όπως κι ο δικός μας, εξάλλου, έχει βραχυκυκλώσει σε ένα κρίσιμο σημείο όπου αντί να λέει ΕΥΤΥΧΙΑ=ΖΩΗ, λέει ΕΥΤΥΧΙΑ=ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ. Ε, καιρός να το αλλάξουμε. Πώς; Φτιάχνοντάς τους τη μέρα με μικρά, σχεδόν ασήμαντα σε μέγεθος αλλά καθοριστική σημασίας πράγματα.
Πώς γίνεται αυτό; Απλά, γίνεσαι ο καλικάντζαρος της παράδοσης φέρνοντας τον τακτοποιημένο κόσμο τους ανάποδα. Προσοχή: όχι τρομοκράτης, κανείς δε θέλει έναν κουβά σκατά στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου ή τηλεφωνικές φάρσες στις τρεις τα ξημερώματα.
Όχι. Το σαμποτάζ του μυαλού θέλει όμορφα πράγματα, με τρόπο απαλό. Φύτεψε μια γλάστρα στην είσοδο της πολυκατοικίας. Ρίξε κάρτες "ανώνυμου αποστολέα" στο γραμματοκιβώτιο, όπου θα εύχεσαι καλό απόγευμα. Πες μια καλημέρα, ειλικρινά και με χαμόγελο, γιατί είναι άλλη μια καλή, όμορφη μέρα. Δείξε ότι δε νοιάζεσαι μόνο για το ευ ζην του κώλου σου, τέλος πάντων. Δεν θα τους κάνεις να προσληφθούν, δε θα εμποδίσεις να απολυθούν, αλλά θα το κάνεις πιο υποφερτό. Και σε τέτοιους καιρούς μετράει.
Να ξέρεις, όμως: Για να το κάνεις αυτό πρέπει να γίνεις κλόουν κατά μερικούς, φλώρος για κάποιους άλλους. Ίσως και ηλίθιος, αλαφροϊσκιωτος, ονειροπαρμένος. Μπορείς;

3. Ανακαλύπτουμε το δικό μας ΚΟΣΜΟ
Για να μπορέσουμε να τα κάνουμε όλα αυτά, πρέπει να έχουμε ένα δυνατό εσωτερικό κόσμο. Αυτό δε σημαίνει (απαραίτητα) ψάξιμο σε ταινίες-βιβλία-μουσικές, τα οποία ναι μεν ανοίγουν το μυαλό σου, αφετέρου δε σε απομονώνουν και υλικά (κάθομαι σπίτι μου και αναλύω μόνος μου το νόημα της ζωής) αλλά και ηθικά (είμαι τόσο ψαγμένος και γαμάτος που ούτε εγώ δε με καταλαβαίνω). Αυτό σημαίνει να βρεις εκείνα τα δυο-τρία πράγματα που θα θεραπεύσουν τις καμμένες σου συνάψεις σε εκείνους τους χαλεπούς καιρούς του και-τώρα-σκατά-αγαπητέ-Γουώτσον. Γιατί, φυσικά, είσαι κι εσύ άνθρωπος, άρα ευπρόσβλητος στην ασθένεια της γκριζοπροσωπάδας. Την οποία και πρέπει να πολεμάς σταθερά και σθεναρά κάθε γαμημένη μέρα.
Πώς γίνεται αυτό; Απλούστατα. Θα βρεις τα φάρμακά σου: μια σελίδα στο ίντερνετ, ένα τραγούδι, ένα-δυο αγαπημένα σημεία της πόλης. Σίγουρα τα έχεις βρει ήδη. Απλά κάνε την καθημερινή σου μέθεξη σε αυτά ένα είδος τελετουργικού. Ανάγαγέ το σε επιστήμη.

4. Δε ΓΑΜΑΜΕ τους άλλους
Η σύγχρονη ζωή είναι μια παλαίστρα όπου θα επικρατήσει ο δυνατότερος. Γιατί; Διότι έτσι είναι, και είναι καλύτερο να σε γαμήσω παρά να με γαμήσεις. Ωστόσο, δεν υπάρχει μεγαλύτερο γαμήσι από την επίγνωση του ότι μόλις γάμησες κάποιον ψυχολογικά (αν έχεις έστω και ένα στοιχειώδες ψήγμα συνείδησης). Και, φυσικά, πέρα από αυτό, υπάρχει πάντα η πιθανότητα αυτού του περίεργου φαινομένου που λέγεται κάρμα, ήτοι, αν ρίξεις μια ροχάλα, θα σου έρθουν τρεις, μεγαλύτερες και παχύτερες, κατακέφαλα.
Σταματώ τις αηδίες.
Σταμάτα να γαμάς τους άλλους, τέλος πάντων. Σταμάτα να κάνεις πράγματα για τα οποία δεν είσαι έστω και 80% σίγουρος ότι θα βγουν σε κάτι καλό, είτε για σένα, είτε για τους άλλους, είτε για όλους. Από τη στιγμή που έχεις δυναμώσει τον εσωτερικό σου κόσμο, δεν έχεις καμία ανάγκη να επικρατήσεις, να επιβεβαιωθείς, να εκδικηθείς, ή να αποδείξεις κάτι. Οπότε χαλάρωσε, κάνε ένα τσιγάρο και μην πρήζεις τον κόσμο με αχρείαστη κατανάλωση ενέργειας. Οπότε κάνεις κάτι να είσαι σίγουρος ότι το θέλεις, κι ακόμα πιο σίγουρος για τις πιθανές συνέπειες, όσο, τουλάχιστον, είναι στο χέρι σου.
Το πανάρχαιο ρητό, "μην κάνεις αυτό που δε θέλεις να σου κάνουν", είναι ένας απλούστατος τρόπος να το θυμάσαι. Καλά. Μη σε πυροβολήσω.

5. δεν ΑΥΤΟΓΑΜΙΟΜΑΣΤΕ
"Ωραία, ρε συ Πούκα, εγώ είμαι καλό παιδί και δεν έκανα ποτέ κακό σε κανέναν, αλλά ο Τάδε, ο Δείνας κτλ κτλ μου έκαναν αυτά κι αυτά κι αυτά.", θα πεις. Με το δίκιο σου και θα συμφωνήσω. Και σε μένα έχουν κάνει. Και σε όλους μας. Ακόμα και στον Τάδε, και στο Δείνα, και στον Κτλ Κτλ Κτλ.
Ε και; Θα κάτσεις στους τέσσερις τοίχους να αναλογίζεσαι τι σου έκαναν ο Τάδε, ο Δείνας και ο Κτλ Κτλ, ή θα πάρεις μια ανάσα, θα στείλεις το περιστατικό στο διάολο και θα συνεχίσεις; Κακό του κεφαλιού τους, και το κάρμα θα τους στείλει τις τρεις ροχάλες που λέγαμε. Εσύ σταμάτα να αναλώνεις ενέργεια για τον Τάδε και το Δείνα και τους Κτλ, και χρησιμοποίησέ την θετικά και όμορφα για να κάνεις όλα αυτά τα παραπάνω τα φανταστικά πράγματα. Εκτός αν προορίζεσαι για οσιομάρτυρας, φυσικά. Αλλά αυτή την εποχή ο χριστιανισμός περνάει δύσκολες μέρες, δεν ανοίγουν νέες δουλειές, οπότε δε σου εγγυώμαι ότι θα αγιοποιηθείς. Ο Άγιος Νικόλαος μού έλεγε τις προάλλες ότι έχουν να του κάνουν τάματα από το 2006, και είναι και high-positioned.

Αυτά ως εδώ. Αναμένω νέες ιδέες, σχόλια, αντιρρήσεις (οι οποίες και θα παραβλεφθούν με ταχύτητα οπλοπολυβόλου).
Επίσης, μπορείς κάλλιστα να γράψεις ό,τι διάβασες εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Μαγκιά σου. Αλλά δε στο συνιστώ. Είμαστε, βλέπεις, η πιο γαμάτη γενιά, γιατί μεγαλώσαμε από γονείς που έκαναν αλλαγές, οι οποίοι μεγαλώσανε από γονείς που κάνανε ακόμα μεγαλύτερες αλλαγές. Η δική μας αλλαγή ποια θα είναι;




***** Mιαπουτ'αναφέραμε κι αρχήδιαλόγουκάναμε: Το μπλογκάκι απέκτησε δική του σελίδα στον ηλεκτρονικό ρουφιάνο. Όσοι πιστοί, τα θέλατε και τα πάθατε.