Στην (μ)pooka του κανονιού: 4 λόγοι να αγαπήσετε το Σεπτέμβρη (όπως του αξίζει)

Μπήκε ο Σεπτέμβρης και άρχισαν να πέφτουν σωρηδόν στο newsfeed του Facebook οι επικήδειοι του καλοκαιριού:

Καλό χειμώνα!

Πάει το καλοκαίρι!

Τα κεφάλια μέσα παίδες...Σεπτέμβρης.

...και άλλα τέτοια μοιρολατρικά, που θα ζήλευε ακόμη κι ο Κωστής ο Καρυωτάκης.

Ούτε καν. Μέχρι κι εγώ είχα χιούμορ.

Εμείς, όμως, εδώ, σαν γνήσια τέκνα της Έριδος, δεν μπορούμε να βλέπουμε τέτοιες γκριζοπρόσωπες -φνορδ- αναίσχυντες δηλώσεις παραίτησης να σερβίρονται μπροστά στα μάτια μας πρωί πρωί. Συφιλιαζόμαστε. Μας γυρνάει το μάτι. Εκτοξεύεται η γουλιά του καφέ από το στόμα. Και συφιλιαζόμαστε ακόμα περισσότερο γιατί ο καφές είναι ΙΕΡΟΣ.

Γι' αυτό, λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες, θα κάτσουμε και θα σας πούμε γιατί τα σπάει ο Σεπτέμβρης και ελπίζουμε του χρόνου τέτοια μέρα να χαίρεστε κι εσείς και να μην ξαναπάρει το μάτι μας γκοθιές και μιζέριες πρωινιάτικο.

1. Δεν είναι το τέλος του καλοκαιριού: Επιτέλους, πρέπει να σταματήσει αυτή η άθλια, κακόγουστη κι επαίσχυντη ράδιο-αρβύλα που κυκλοφορεί και μεταδίδεται σαν πανώλη μεταξύ των ανίδεων και ημιμαθών συνανθρώπων μας! Το καλοκαίρι δεν τελειώνει επειδή μπήκε ο Σεπτέμβρης! Τουλάχιστον, όχι ακόμα. Το φθινόπωρο μπαίνει επισήμως στην 21 Σεπτεμβρίου, στη φθινοπωρινή ισημερία.

Τότε μονο θα καθαρίσουμε τη σκάλα να λάμψει από την πάστρα, θα στρώσουμε το κόκκινο χαλί, θα βάλουμε και το καλό σεμεδάκι στο περβάζι του παραθύρου με το λελουδικό από πάνω και θα υποδεχτούμε το Φθινόπωρο. Αλλά, μέχρι τότε, έχουμε ακόμη είκοσι μέρες καλοκαίρι. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά, τρία σαββατοκύριακα ξαπλώστρας και παραλίας, κι αυτά πάντα επισήμως. Γιατί, ανεπισήμως, θα εξαρτηθεί από τη θερμοκρασία, η οποία μπορεί να είναι στα ύψη μέχρι και τον Οκτώβρη. Ή και όχι, αλλά όπως τη βρίσκει ο καθένας!

Αν ξαναπείς ότι εξαιτίας μου τελειώνει το καλοκαίρι, θα σε μηνύσω για συκοφαντική δυσφήμιση.

2. Είναι ένας ΠΟΛΥ σημαντικός μήνας: Κι εσύ τον καταφρονείς, γιατί έχεις χάσει κάθε επαφή με τον κύκλο της φύσης και της ζωής, σκέφτεσαι μόνο το τι θα γίνει στη δουλειά και η Έριδα θα σε μαλώσει.

Μα κάποτε, που οι άνθρωποι ήταν συντονισμένοι με τη φύση και έπιαναν το λακριντί με τα ξωτικά και τις νεράιδες, τότε λοιπόν, ο Σεπτέμβρης ήταν σελέμπριτυ ανάμεσα στους μήνες και τον τιμούσαν όπως του άξιζε:

Τον έλεγαν Σταυρίτη από τη γιορτή του Τιμίου Σταυρού στις 14 του μήνα, και εκείνη η μέρα ήταν ορόσημο για τους ναυτικούς, γιατί έδεναν τα πανιά στα ιστοφόρα, το οποίο σήμαινε ότι από ΄κει κι έπειτα μεγάλα ταξίδια γιοκ. Ήταν σαν να λέμε το deadline της θάλασσας. Από ΄κει βγαίνει και η παροιμία “Του Σταυρού, σταύρωνε και δένε”.

Φαντάζομαι ξεμείναμε εδώ παρέα, ελπίζω να μη σε πειράζει. Εμένα πάντως, καθόλου.

Εκείνη, δε τη μέρα, μοίραζαν βασιλικό στις εκκλησίες, γιατί ο βασιλικός υποτίθεται ότι φύτρωσε στο μέρος που ήταν ο Τίμιος Σταυρός.

Η πιο σημαντική ονομασία, όμως, του Σεπτέμβρη, ήταν “Τρυγητής”, γιατί τότε οι άνθρωποι έκαναν τον τρύγο. Πετούσαν τα σταφύλια στο πατητήρι, ανέβαζαν φούστες και παντελόνια και πηδούσαν όλοι μέσα, σε μια φιέστα τρελή, με μουσική, χορό, και πολλές αναθυμιάσεις, σαν όργιο των Φρέμεν με το μπαχαρικό.

Μπάμπα-μπούμπα, ντάκα-ντούκα, έτοιμος ο μούστος, έτοιμο και το κρασί να το 'χουν οι άνθρωποι όλο το χρόνο να ευφραίνονται οι καρδιές τους και να κερδίζουν πόντους μακροζωίας ένεκα μεσογειακής διατροφής.
Κοινώς, αν δεν ήταν ο Σεπτέμβρης, χρυσά μου, δε θα είχατε το ποτήρι το κόκκινο κρασί να μας γράφετε αυτά τα βαθυστόχαστα σκοτεινά πραγματάκια! Γι' αυτό βάλτε την γκλάβα να δουλέψει κι ένα ποτηράκι κρασί και γιορτάστε σαν άνθρωποι!

Τόσο, μάλιστα, διάσημος ήταν ο Σεπτέμβρης, που έχει και πολλές δικές του παροιμίες:

Αν ίσως βρέξει ο Τρυγητής, χαρά στον τυροκόμο.
Βοηθάει ο Άη- Γιάννης και ο Σταυρός, γιομίζει το αμπάρι κι ο ληνός.
Θέρος, τρύγος, πόλεμος.
Μάρτη και Σεπτέμβρη ίσια τα μεσάνυχτα. [:ισημερία]
Στον Τρυγητή σιτάρι σπείρε και στο πανηγύρι σύρε.
Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια.
Τον Τρυγητή τ' αμπελουργού πάνε χαλάλι οι κόποι.
Του Σεπτέμβρη οι βροχές, πολλά καλά μας φέρνουν.
Του Σταυρού αρμένιζε και του Σταυρού δένε.
Του Σταυρού κοίτα και τ' Άη Γιωργιού ξεκίνα.
Του Σταυρού σταύρωνε και δένε.
Του Σταυρού σταύρωνε και σπέρνε.

(Ειδικά την παροιμία "θέρος-τρύγος-πόλεμος" πολύ την αγαπώ για κάποιο λόγο.Ίσως επειδή είναι σαν σύνθημα, πώς λέμε ψωμί-παιδεία-ελευθερία.)

3. Είναι μήνας-ορόσημο: Τέσσερα σημεία-ορόσημα έχει ο κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του (ή και όχι, γιατί αν σέβεται τον εαυτό του γιατί να πρέπει να ψυχαναγκαστεί με σημεία-ορόσημα, αντί να κάνει πράξη το στόχο του εκείνη ακριβώς τη στιγμή; Τέλος πάντων όμως):

α) Την Πρωτοχρονιά, τότε που βάζουμε όλοι κάτω τον πωπό μας και φτιάχνουμε εκείνες τις λιστούλες με όσα θέλουμε να αλλάξουμε και να κυνηγήσουμε τη νέα χρονιά (τύπου κόβω το κάπνισμα, χάνω κιλά, γράφω μια ιστορία κάθε βδομάδα) και συνήθως τα κάνουμε.

β) Τα γενέθλιά μας, τότε που μόνο εμείς – ως γενεθλιάζοντες- βάζουμε κάτω τον πωπό μας και φτιάχνουμε εκείνες τις λιστούλες με όσα θέλουμε να αλλάξουμε και να κυνηγήσουμε τώρα που μεγαλώσαμε ακόμα λίγο (τύπου κόβω το κάπνισμα, χάνω κιλά, γράφω μια ιστορία κάθε βδομάδα) και συνήθως τα αναβάλλουμε για τα επόμενα γενέθλια.

γ) Τη Δευτέρα, τότε που λέμε ότι θα αρχίσουμε δίαιτα και συνήθως το αναβάλλουμε για μια άλλη Δευτέρα, σε ένα γαλαξία πολύ μακριά...

Ναι, καλά.

δ) Το Σεπτέμβρη, από τον οποίο, όμως, δε γλιτώνουμε. Το Σεπτέμβρη όλα ξαναμπαίνουν στη σειρά τους. Είναι εκεί, μας περιμένουν, και δεν υπάρχει καμία, μα καμία δικαιολογία να αδρανήσουμε: Το γυμναστήριο που θέλουμε να ξεκινήσουμε ανοίγει, οι φίλοι τους οποίους κυνηγάμε για projects έχουν επιστρέψει στην πόλη και είναι εξίσου ορεξάτοι με εμάς, τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών αρχίζουν τις εγγραφές (παρόλο που δε θα μάθεις εκεί Quenya) και γενικά, ο Σεπτέμβρης είναι ολόκληρος μια νέα αρχή, άσπιλη κι αμόλυντη σαν λευκή περιστερά.

Λευκή κι αμόλυντη, είπαμε.

4. Είναι σαν μια μίνι-άνοιξη: Ακόμη κι όταν προχωράει ο μήνας, δεν βγάζεις την μπέμπελη αλλά ούτε και τουρτουρίζεις. Ο καιρός γλυκαίνει, τα φυτά γύρω σου συνέρχονται από το σοκ του καλοκαιριού, που γι' αυτά είναι τεράστια δοκιμασία, και μαζεύουν δυνάμεις για το τσουνάμι του χειμώνα. Στο μεταξύ, ξανανθίζουν, αναπτύσσονται και γουστάρουν τη ζωή τους. Γιατί δεν το κάνεις κι εσύ;