Και τώρα λίγη μυθολογία

“Μια φορά κι έναν καιρό ήσαν δύο αδερφές: Η Έρις και η Ανέρις.

Η Έρις ήτο λυγερή, ωραιοτάτη και φωσφορίζουσα, με κόμη μακριά, εναλασσόμενη σε κάθε χρώμα της ίριδας, με συχνότητα τρία μωβ, δύο κίτρινα και τέσσερα πρασινοπορτοκαλί ανά δευτερόλεπτον. Εις τη μία της χείρα (που κάθε τρία κλάσματα δευτερολέπτου ήτο η δεξιά και κάθε πέντε η αριστερή), εκρατούσεν έν χρυσούν μήλον, εις το οποίον κατοικοέδρευεν εις χρυσός σκώληξ (αμφισβητείται εαν το όνομα αυτού ήτο Σαη-Χουλούντ) και εις την άλλην της χείραν (που κάθε τρία κλάσματα δευτερολέπτου ήτο η αριστερή και κάθε πέντε η δεξιά) έν ευμεγέθες Γιο-γιο, το οποίο εκινείτο με ακανόνιστον περιοδικότηταν, χτίζοντας εις την ανοδικήν αυτού πορεία Σύμπαντα, τα οποία και εκαταστρέφοντο εις την καθοδικήν πορείαν αυτού.

Η Ανέρις, ως πλήρης αντίθεσις της αδελφής αυτής, ήτο δύσκαμπτος, ασχημοτάτη και ξεθωριασμένη, με κόμη επίσης μακριά, η οποία όμως δεν ενάλλασσε χρώματα, αντ' αυτού έμενε κολλημένην εις μίαν θαμπήν, γκρίζαν απόχρωσιν. Εις τη μία της χείρα κρατάει μιαν σφυρίχτραν και εις την άλλην δημόσια έγγραφα τυλιγμένα με κόκκινην ταινίαν. Με τα όργανα αυτά η Ανέρις οργανώνει τα Σύμπαντα στο ενδιάμεσο των ζενίθ και ναδίρ της πορείας του Εριστικού Γιο-Γιο, μετά, δηλαδή, την δημιουργίαν των Κόσμων και μέχρι του σημείου της καταστροφής των. Επιπλέον, με το φύσηγμα της σφυρίχτρας γεννά φνορδς, άυλα πλάσματα τα οποία στοχεύουν στην καταστολή της Εριστικής δραστηριότητος.

Βλέπομεν, λοιπόν, τον ρόλον των δύο αδελφών: Η Έρις είναι η Δημιουργός και Καταστροφέας των Πανταχού Κόσμων, ενώ η Ανέρις η Θεμελιώτρια των Συστημάτων και Της Τάξης.
Υποστηρίζεται από μίαν μεγάλην μερίδαν ερισιανών αν-οργανώσεων πως η Έρις είναι μόνον δημιουργός και οι Καταστροφές προκαλούνται από τη Σφυρίχτρα της Ανέριδος, ωστόσο πρόκειται δια μιαν θεωρίαν εντόνως αμφισβητουμένην.”


(απόσπασμα από την “Παγκόσμια Σουπερ-Ουαου Μυθολογία Του Κόσμου Που Ολοι Θα Επρεπε Να Γνωριζουμε Αλλα Αντ' Αυτού Μαθαινουμε Θρησκευτικά” (συγγρ. Γιόγκι Ροβέρτος Βρασερίζι, εκδ. Φεξέμου και Γλιστρίσα, Λίμνη Ingolstadt, 1969)