Windows Undead Μέσατζερ

Ποιο είναι αυτό το πρόγραμμα που το έχουν όλοι-μα όλοι-μα όλοι στον υπολογιστή τους; That's right, clever kids, το της επικεφαλίδος. Ακόμα και σαμάνος στο Θιβέτ να είσαι, θα το έχεις εγκατεστημένο, κι ας μην έχεις καν υπολογιστή. Ποιος κάθεται να κάνει αστρική προβολή, όταν με τον Μέσατζερ μπορείς να πρήξεις άνετα τον κόσμο;

“Η τελευταία αναβάθμιση του Μέσατζερ είναι φοβερή”, έσπευσε να με πληροφορήσει φίλος μου πρωί πρωί με τη ροδοδάχτυλη αυγούλα. (Είπα ότι δε θα σε καρφώσω, καθαρματάκι). “Μπορείς να εμφανίζεσαι online μονο σε συγκεκριμένα άτομα ή και ομάδες.”

“Έκανες την τύχη σου, μάγκα μου”, του είπα κι εγώ, ευλόγως, γιατί μονίμως εμφανιζόταν οφλάην και έσκαγε να μου μιλήσει αναπάντεχα, σαν τον Οξαποδώ σε βαφτίσια.

“Γιατί είσαι συνέχεια οφλάην;” τον ρωτούσα.

“Σσσσσ”, μου ψιθύριζε εικονικά σαν νίντζα της Κonoha. “Είμαι incognito”.

“Γιατί καλέ;”

“Γιατί είναι η Generic Passive-Aggressive Γκόμενα μέσα και δε θέλω να με πρήξει.”

“Α.”

Και κάπως έτσι εμπνεύστηκα το εν λόγω ποστ, το οποίο θα μπορούσε να έχει εναλλακτικό τίτλο: ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΟΥ ΣΤΟ MSN, ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ.

Ας ξεκινήσουμε:

• Οι Διαθέσιμοι: Αυτή η ομάδα είναι πράσινη (no pun intended) και χαρωπή. Συνήθως αποτελείται από ανθρώπους που είτε χρησιμοποιούν το msn όπως θα έπρεπε να χρησιμοποιείται, ήτοι με την σωστή κατάσταση για το σωστό λόγο.

Βέβαια υπάρχουν και σε αυτή την κατηγορία άτομα που καπηλεύονται την κατάσταση αυτή για να σε σπαμάρουν ανελέητα, ακόμα κι αν εσύ έχεις δηλώσει κατηγορηματικά πως είσαι πορτοκαλί (όχι, δεν είμαι συναισθητική, το πορτοκαλί σημαίνει ότι δεν βρίσκεσαι στον υπολογιστή, υποτίθεται, αλλά θα επανέλθουμε σε αυτό):

α. Οι Hopeless Romantics: ακόμα κι αν σκίζονται στη δουλειά, στην τουαλέτα, ή κοιμούνται, αυτοί οι άνθρωποι είναι πάντα online και στέλνουν εικονίδια με καρδούλες και τριανταφυλλάκια παντού. Παντού. Θεωρούν ότι πρέπει να είναι πάντα διαθέσιμοι, γιατί ο μεγάλος τους έρωτας θα τους μιλήσει μέσα από το msn. Ή, ότι θα βγει μαζί τους, επειδή, ξέρεις, τα τριανταφυλλάκια και οι καρδούλες στο msn αντιστοιχούν με καντάδες και πυροτεχνήματα στην πραγματική ζωή.

β. Οι Hopeless Γενικώς: ετούτοι εδώ δε σκίζονται να βρουν τον έρωτα, απλά έχουν το msn γιατί θέλουν απλά να μιλήσουν. Να κοινωνικοποιηθούν λίγο, βρε αδερφέ. Κι αν αυτό πριν από 7-8 χρόνια εθεωρείτο κουλ (διότι, ευτυχώς ή δυστυχώς, μάλλον το δεύτερο, είμαστε γνήσια τέκνα της mIRCακής εποχής), στην εποχή μας είναι απλά λυπηρό, για δύο λόγους: Αφενός, people, get a life. Αφετέρου, αν θέλετε τόσο πολύ να μιλήσετε μέσω υπολογιστή και όχι με κάποιο άλλο μέσο, τουλάχιστον αναβαθμιστείτε: υπάρχει και το Facebook chat (and this is irony.)

• Oι Απασχολημένοι: Τούτη η ομάδα έχει το κόκκινο (και πάλι, υπονοούμενο ουδέν) και μια νοητή badass γκριμάτσα απαγόρευσης σε στυλ “Talk to someone else, f*cker, I am busy. Busier than you. Busy doing something useful. Really useful. Like watching porn.”

Τέλος πάντων, οι Απασχολημένοι είναι απασχολημένοι με ο,τιδήποτε άλλο εκτός από το msn. Στην ουσία η κατάσταση αυτή δε σε πρήζει με τα σπαστικά πλοπ όταν σου μιλάει άλλος, όταν σου έρχεται e-mail και δεν ανοίγει παράθυρο στο παράθυρο, ω παράθυρο. Κοινώς, ο υπολογιστής σου είναι ήσυχος και αφιερωμένος 100% σε αυτό που κάνεις. Συνήθως, η κατάσταση αυτή χρησιμοποιείται από ανθρώπους που εκείνη τη στιγμή πραγματικά κάνουν δουλειά (όχι, η τσόντα δε θεωρείται δουλειά, ούτε το WOW), από ανθρώπους που βλέπουν τσόντες ή παίζουν WOW (ή Sims etc etc) ή από ανθρώπους που απλά θέλουν τον υπολογιστή τους να τρέχει σαϊτα και το κεφάλι τους ήσυχο.

Υπάρχουν, βέβαια και οι Μουλωχτά Απασχολημένοι, δηλαδή αυτοί που δεν κάνουν τίποτα, απλά βάζουν αυτή την κατάσταση για τη μαγκιά της υπόθεσης (αντίστοιχο στην πραγματική ζωή με έναν wannabe συγγραφέα, που γράφει βλακείες σε ένα μπλογκ, αλλά στο τηλέφωνο λέει “Δουλεύω”.)

• Οι Δεν-Βρίσκομα-Στον-Υπολογιστή: αυτή η κατάσταση, χρώματος πορτοκαλί σημαίας Ιρλανδίας, είναι τα ξωτικά του MSN. Πρώτον, διότι σχεδόν πάντα βρίσκονται στον υπολογιστή, αλλά διατείνονται το αντίθετο. Δεύτερον, διότι με αυτή την κατάσταση βγαίνει ένα πολύ χαλαρό attitude, σε φάση, μίλα-μου-εσύ-και-ίσως-σου-απαντήσω-χαλαρά, σνομπ ποζεριά που δικαιούνται να έχουν μόνο οι νεράιδες. Τρίτον, επειδή έχουν το θράσος και τα παίρνουν όταν κάποιος τους μιλάει, σε στυλ “αφού βλέπεις ότι είμαι away, εσύ γιατί μου μιλάς;” Σώπα ρε, κλείσε το msn άμα είναι. Α, ναι. Δεν μπορείς.

  Και κάθονται εκεί, συνέχεια πορτοκαλί και indie, και σου μιλάνε μόνο όταν τους σκάσουν τα υπαρξιακά τους.

• Οι Άζαξ: Μιλάω, φυσικά, για τους Εκτός Σύνδεσης. Εδώ έχουμε τρεις υποκατηγορίες:

  α. Αυτοί που είναι όντως εκτός σύνδεσης, οπότε αν τους μιλήσεις θα είσαι βλαμμένος, εκτός αν αυτός που θέλεις να μιλήσεις είναι ο δαίμονας που έχει κάνει possess τον υπολογιστή τους, ή θες να τους αφήσεις ένα μήνυμα που θα το δουν όποτε να 'ναι, για το ρομαντικόν της υπόθεσης (έτσι νομίζεις, τουλάχιστον, αλλά η αλήθεια μπορεί να πονάει, δες υποκατηγορία γ').

  β. Οι Νοσφεράτου του MSN: Αυτοί που είναι πάντα offline για να αποφύγουν ΠΟΛΥ κόσμο, συνήθως συναδέλφους, αφεντικά ή συρφετούς Generic Passive Aggressive Γκόμενων: Καραδοκούν αθέατοι στις σκιές των υπονόμων του Διαδικτύου και θα σου σκάσουν στα ξαφνικά, με stealth που θα ζήλευε και ο γαμηστερότερος Nosferatu σε campaign Vampire. Αυτοί είναι από τις χειρότερες φάρες του MSN, όχι μόνο γιατί δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν τους τρόμους από το Υπερπαραπέραν, αλλά κι επειδή θα έρθουν να σου μιλήσουν μόνο όταν θέλουν και αυτοί πάντα πρώτοι, σαν εκλεκτοί celebrities, απορώντας, κιόλας, γιατί αργείς να απαντήσεις.

γ. Αυτοί που σε έχουν αποκλείσει: Κάτι θα έκανες και θα τους έβγαλες πολύ μπελαλίδικο situation, και απλά δε θέλουν να τους ξαναδείς online. 1. Μη στενοχωριέσαι. 2. Μην αφήνεις ρομαντικά μηνύματα. 3. Μην ακούσεις το γ@μημένο “Σφύριξα κι Έληξες” και το ποστάρεις στο φέησμπουκ. Θα γίνω Χάνιμπαλ και θα σου φάω τα τζιέρια. Όχι μόνο γιατί δεν κρατάς χαρακτήρα, αλλά και γιατί δεν το κάνεις καν με στιλ. 'Nuff said.

Αυτές ήταν οι κατηγορίες. Θα έκλεινα εδώ, αλλά είστε τυχεροί/άτυχοι και κοπρολαλάω σήμερα. Κι άλλες κατηγορίες:

Τύποι που συχνάζουν στο MSN:

• Οι φυσιολογικοί: Το όνομα τα λέει όλα, βαριέμαι να γράφω περαιτέρω.

• Οι Φίλοι-Πολύ-Μακριά:με δαύτους θα ξεκινήσεις για ένα γεια και θα καταλήξεις να συζητάς ώρες.

• Οι Ανατολίτες: “Μιλάς και με άλλους”; Ναι, γαμώτο, msn είναι, όχι σχέση που πάει για γάμο.

• Οι Attention Junkies: Βάζουν συνέχεια υπεργαμηστερά personal messages και αλλάζουν συνέχεια ονόματα, νομίζοντας πως είναι το next best thing του ... ποιου άραγε; Τουλάχιστον έχουν πλάκα.

• Οι Πρήχτηδες: Αυτοί θα ρωτήσουν πρώτα αν ενοχλούν. Αν δε θέλεις να ξεκινήσεις Εμφύλιο, την έκατσες, γιατί αν τους πεις όχι, θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε και θα μιλάνε κτλ.

• Τα Αρκουδάκια της Αγάπης: μιλάνε ΜΟΝΟ με emoticons, γιατί, ξέρεις, πρέπει να ενημερώνουν την ανθρωπότητα για το πώς ένιωσαν όταν έφαγαν πιλάφι το μεσημέρι. Έχουν τόσα πολλά emoticons που για να μπορέσεις να συνεννοηθείς πρέπει να κάνεις μαθήματα αποκρυπτογράφησης.

• Οι Μουσικοψαγμένοι-my ass: έχουν ενεργοποιημένη την ενημέρωση για τη μουσική που ακούνε, για να ποζεριάσουν για το υπέροχο γούστο τους στη μουσική. Λες και μόνο αυτοί ψάχνονται με τη μουσική. Αυτοί, συνήθως, διαπράττουν και το μεγαλύτερο fail στο msn: Όταν έχουν κατάσταση “Βρίσκομαι Μακριά από τον Υπολογιστή” και παίζει μουσική. Ή έχουν βιονική ακοή ή νομίζουν ότι μπορούν να μας δουλέψουν ψιλό γαζί.

Αυτά είναι τα ευτράπελα του msn, δε νομίζω να τα θυμήθηκα όλα, αλλά η προσοχή μου δεν είναι 100% εστιασμένη, γιατί μου μιλάνε, παρόλο που είμαι away, και έχω και τους Floyd να παίζουν και αστροπροβάλλομαι ταυτόχρονα. Πόσα να αντέξει ένα μυαλό;