Παιχνιδάκι -100 facts about me (Part 2-D2)

Το δεύτερο μέρος του παιχνιδιού για τα 100 πράγματα για μένα που δε ρωτήσατε και δε θέλετε να μάθετε. Για τους ανεπιεικώς μαζοχιστές, τo πρώτο μέρος εδώ.

51. Προχτές πήγα σε μια ταβέρνα απέναντι από το Εφετείο για να κάνω την ανάγκη μου. Η ταβέρνα, καθότι απέναντι από το Εφετείο, λέγεται “Αυτόφωρο”. Αφού έγινε το κακό, σκεφτόμουν ότι “πήγα αυτόφωρο για κατούρημα” και γελούσα μόνη μου.
52. Τα τελευταία μου κοινόχρηστα είναι 15 ευρώ. Πετάω απ' τη χαρά μου.
53. Ποτέ δεν έπεσε λογοκρισία στο σπίτι σχετικά με το ποια βιβλία θα διάβαζα. Έτσι, στα 14 μου είχα διαβάσει ήδη τα “Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα” και τον “Εραστή της Βόρειας Κίνας”.
54. Όπως διαπίστωσε και η Mercy_Cloud, μου αρέσει πολύ η ταινία “Wicker Man”. Του 1973, όμως, με τον Christopher Lee.
55. Η καλύτερή μου φίλη στην Αθήνα, η Χριστίνα, μένει σε απόσταση πέντε λεπτών από το σπίτι μου με τα πόδια. Αυτό δεν το ξέραμε στους 6 μήνες που μιλούσαμε μέσω ίντερνετ, μέχρι που γνωριστήκαμε από κοντά. Έλεος;
56. Έχω γράψει σενάρια για 2 κόμικς, ένα μικρό κι ένα σε συνέχειες. Ετοιμάζω ακόμα ένα, καθώς κι ένα web-comic.
57. Τις προάλλες που έκατσα να διαβάσω, μου έσκασε το διάγραμα του βιβλίου μου. Το έψαχνα ενάμιση χρόνο τώρα.
58. Έχω γράψει κείμενα για χοροθεατρική παράσταση και ετοιμάζω και για την επόμενη των Aniline.
59. Tην πρώτη παράσταση είχαν έρθει να την δουν οι γονείς μου. Είχα χαρεί πάρα πολύ.
60. Η αγαπημένη μου ασχολία αυτό τον καιρό είναι να γράφω tweeγήματα.
61. Έχω καταφέρει να ελαττώσω το κάπνισμα αυτές τις μέρες. Μάλλον καταλάθος.
62. Μου αρέσουν μόνο οι 4 πρώτες σεζόν X-Files. Μετά το χέζουν με τους εξωγήινους.
63. Φοράω πολύ συχνά διαφορετικές κάλτσες.
64. Δε φοράω ποτέ διαφορετικά παπούτσια.
65. Τις τελευταίες μέρες λέω συνέχεια τη φράση “εν ευθέτω χρόνω”
66. Για να δω αν έγραψα σωστά τη φράση “εν ευθέτω χρόνω”, έκανα google search.
67. Μου αρέσει πολύ το κόμικ “Dylan Dog”. Αυτός είναι ένας υπερφυσικός ντετέκτιβ που κυνηγάει δαίμονες και ζόμπι.
68. Μου αρέσει η ποίηση του Dylan Thomas.
69. Ο ιδανικός άντρας για μένα θα ήταν ο Dylan Thomas Dog, ένας ποιητής που θα κυνηγούσε δαίμονες και ζόμπι.
70. Δε μου αρέσει να έχω πάνω από 5 χρόνια διαφορά ηλικίας με το σύντροφό μου. Συν—πλην. Ειδικά συν.
71. Αυτές τις μέρες τρώω συνέχεια μανταρίνια. Στις φλέβες μου, αντί για αίμα, τρέχει μανταρινάδα.
72. Αυτό τον καιρό έχω λιώσει με Black Keys. Πέρσι με Fleet Foxes. Πρόπερσι με Arcade Fire.
73. Πρόσφατα ανακάλυψα τους Balmorhea. Μ' αρέσουν πάρα πολύ, παρόλο που το όνομά τους μου θυμίζει διάρροια, γονόρροια κι άλλα τέτοια γκροτέσκα.
74. Δε μ' αρέσει πολύ να γράφω σε τετράδια, γιατί συνήθως τα σκίζω. Πλέον γράφω μόνο σε κόλλες Α4 του εκτυπωτή. Δεν έχουν γραμμές και μπορείτε να φανταστείτε τι Γραμμική Β' πέφτει.
75. Ο αναπτήρας μου είναι πέντε ζάρια. Φωτίζουν κιόλας. Το πιο γαμάτο μπλιμπλίκι που πήρα εδώ και καιρό.
76. Όταν νιώθω κουρασμένη φτιάχνω το μαγικό μου φίλτρο: φασκόμηλο και λουίζα βρασμένα σε νερό που έχω ρίξει μέσα ένα ξυλάκι κανέλας.
77. Λατρεύω το τάβλι, γιατί βρίζω σαν νταλικέρης κι εκτονώνομαι για όλα τα δεινά της μοίρας μου της άπονης. Χαρά στην υπομονή των συμπαικτών μου.
78. Τα Χριστούγεννα έμαθα μπιρίμπα και κάηκα ολοσχερώς με όλη την οικογένεια. Κυλάει στα γονίδια.
79. Δεν παίζω ποτέ εικοσιμία με τον παππού μου. Μου παίρνει τα panties.
80. Παρόλο που γράφω ιστορίες, δεν είμαι καθόλου καλή αφηγήτρια. Με πιάνουν τα γέλια για κάποιο λόγο.
81. Κρατάω φιλικές σχέσεις με τους πρώην συντρόφους μου. Συνήθως. Εξαιρούνται τα αδιαμφισβητήτως τομάρια.
82. Ο μπαμπάς μου με φωνάζει “αρκουδάκι”. Παλιά μου την έδινε. Για εκδίκηση άρχισα να τον λέω “Αρκούδο”. Αλλά του αρέσει, οπότε πρέπει να σκεφτώ κάτι άλλο.
83. Έχω ρίξει άπειρο λιώσιμο με b-movies και gialli. Αν δεν έχει κέτσαπ η ταινία, δε λέει.
84. Έχω τρομερή αδυναμία στα Κοκκινοπουλεϊκά σήριαλ, άσχετα αν ξέρω από το πρώτο δεκάλεπτο τι θα γίνει.
85. Το ίδιο και με τα βιβλία της Agatha Christie.
86. Οι κακές γλώσσες λένε ότι συνελήφθην στη Σκιάθο, τον Αύγουστο του 1984. Όχι αυτόφωρο για κατούρημα, όμως, από την άλλη τη σύλληψη, που σε συλλαμβάνει μια κι καλή η μαμά σου.
87. Δε λέω ποτέ ψέματα την Πρωταπριλιά. Το δηλώνω και τότε, αλλά δε με πιστεύει κανείς.
88. Μου τη δίνει η λέξη “κανονίζω”. Ειδικά από τότε που κατέβηκα στην Αθήνα. Να θυμηθώ να την προσθέσω στα Γλωσσοκοπανήματα.
89. Έπαιζα με κούκλες μέχρι τα 15 μου. Μετά με κούκλους.
90. Παρόλο που οι δικοί μου είναι αρχιτέκτονες, δεν μπορώ να τραβήξω ούτε μια ίσια γραμμή.
91. Δε φοράω συχνά τζιν.
92. Αλλά πίνω τζιν καμιά φορά. Με στυμμένο λεμόνι. Bombay, όχι βλακείες.
93. Είχα πει μια φορά την κολλητή μου τη Σάντυ “Beer-o-maniac Pagan Sister” και μετά άντε να εξηγήσω στους δικούς της ότι δεν είναι πυρομανής.
94. Στα νιάτα μου, κάποτε στο Τέξας, έπαιζα Vampire: The Masquerade. Είχα ένα χαρακτήρα ενάμισι χρόνο. Malkavian, εννοείται.
95. Έχω πολύ μικρά χέρια. Πολύ – πολύ μικρά.
96. Μου αρέσει να αράζω στον καναπέ με φλις κουβερτούλες και πιτζαμάκια. Και να βλέπω καλτιές.
97. Αυτή η λίστα μού έβγαλε το λάδι.
98. Μόλις ποστάρω αυτό, θα πάω να διαβάσω Walking Dead ή να δω Misfits.
99. Ή θα παίξω Sims. Παίζω από τότε που έχει βγει το 1.
100. Ναι, ξέρω ότι θα με κράξετε για το Sims, παρόλα αυτά αυτά 1. συνεχίζω να σας αγαπώ και 2. ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ, ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΤΕ WoW.

Παιχνιδάκι - 100 facts about me. (Παρτ ουάν-Κενόμπι)

Το τζούρνεψα αδιάντροπα κι αυθαίρετα από τον Moloch82 και το συνεχίζω. Όσοι ψήνεστε γράψτε κι εσείς στο μπλογκ σας, και δώστε μου λινκ στα σχόλια.

Ιδού, λοιπόν, 100 πράγματα για μένα (που σε τελική χεστήκατε, αλλά τέλος πάντων):

1. Αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να διαβάζω Δίκαιο Εταιριών, αλλά έπαθα αλλεργική αντίδραση.

2. Πάντα διάβαζα πάρα πολύ, αλλά όσο μεγαλώνω τόσο δυσκολεύομαι.

3. Ήθελα να σπουδάσω Γλωσσολογία αλλά τελικά σπούδασα Νομική στην Κομοτηνή. Μετά από χρόνια έμαθα ότι, την ώρα που κατέθετα το μηχανογραφικό με πρώτη επιλογή τη Νομική, ο Διάβολος εισαγόταν με σπασμένο πόδι στο ΚΑΤ.

4. Η μαμά μου είναι από ένα χωριό κοντά στα Γιάννενα, ο μπαμπάς μου από Σέρρες. Γεννήθηκα Αθήνα, μετά πήγαμε Σέρρες και στα 15 μου κατέληξα Κομοτηνή, για να ξανακατέβω Αθήνα στα 23. Έτσι, όταν με ρωτάνε “από πού είσαι;”, μου είναι λίγο δύσκολο να δώσω σύντομη απάντηση.

5. Έχω έναν αδερφό, τον Ορέστη, τέσσερα χρόνια μικρότερο. Όταν ήταν μικρός τον βασάνιζα, μέχρι που κάπου στα 10-11 αποφάσισα ότι τον αγαπάω σφόδρα. Τώρα σπουδάζει στο Πολυτεχνείο στην Πάτρα αλλά θα γίνει μουσικός.

6. Για το γεγονός ότι γράφω φταίει κατά βάση η γιαγιά μου η Αμαλία, που μου έλεγε παραμύθια όλη την ώρα.

7. Για το γεγονός ότι πλέκω φταίει κατά βάση η γιαγιά μου η Ελένη, που με έμαθε βελονάκι στα 8.

8. Παρότι έχω χαμηλό σχετικά αιματοκρίτη, με συνέπεια να μην αντέχω πολύ το σκόρδο, και μεγάλους κυνόδοντες, δεν είμαι βαμπίρ, γιατί δε μου αρέσει πολύ να βγαίνω τη νύχτα. Προτιμώ να βολτάρω μεσημεροαπόγευμα για φωτοσύνθεση.

9. Στο σχολείο ήμουν το “φυτό”. Με πείραζε, γιατί δεν ήξερα πόσο κουλ θα ήταν τα nerds λίγα χρόνια μετά. Και τώρα, δεν είμαι nerd.

10. Όπως καταλάβατε, ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τη μόδα. Φορούσα και ριγέ κάλτσες φοιτήτρια και η μάνα μου με έλεγε παρτσακλό.

11. Έχω ερωτευτεί σφόδρα μια φορά (στα σίγουρα). Ήταν μπελαλίδικο (ΤΜ- Χαρτομαν). Νιώθω έτοιμη να ερωτευτώ και δεύτερη, αλλά ο έρωτας κάτι παραπάνω θα ξέρει, γιατί προς το παρόν με αποφεύγει τεχνηέντως.

12. Ζω με τον παππού μου.

13. Παρά το οικονομικό πρόβλημα, συνεχίζω να πιστεύω ότι η κρίση θα μας κάνει καλό.

14. Έχω ένα μπαλκόνι τίγκα στα φυτά και τα βοτάνια.

15. Λατρεύω να διαβάζω μυθολογίες. Ξεκίνησα προσφάτως να συμμετέχω και σε μυθο-λογικό blog.

16. Στα 14 μου κόλλησα με τους Ιρλανδούς. Στα 20 με τους λαούς της Λατινικής Αμερικής. Τώρα με τους Βάσκους.

17. Είχα ξεκινήσει να μαθαίνω από το ίντερνετ Gaelic Irish και Βασκικά, αλλά τα παράτησα μετά από λίγο.

18. Κάποτε έκανα εκπομπή στο ραδιόφωνο μέσω ίντερνετ. Είχα 4 ολόκληρους ακροατές κι έκοβαν φλέβα, γιατί τους ζάλιζα με Nick Cave, Tom Waits, blues και άλλα τέτοια καταθλιπτικά.

19. Έχω την τύχη να είναι σχεδόν όλοι οι φίλοι μου καλλιτέχνες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εκλαμβάνουν ως υπέροχες ιδέες πράγματα που εγώ θεωρώ κοτσάνες. Και τούμπαλιν.

20. Πέρσι την άνοιξη κατάφερα να ξεπεράσω μια πολύ δύσκολη προσωπική κατάσταση διαβάζοντας το Cracked.com. Το είχα ξεκοκαλίσει όλο σε μια βδομάδα. Έκτοτε, το διαβάζω σχεδόν καθημερινά και πρέπει να τους ανάψω και λαμπάδα.

21. Μέχρι πριν κανά εξάμηνο, έπινα αρκετά. Τώρα, στις δύο μπίρες, θέλω να πάω για ύπνο.

22. Είμαι γενικά ανοργάνωτη. Ξεχνάω πράγματα που έχω να κάνω και έτσι βάζω πρόγραμμα. Το θέμα είναι ότι καμιά φορά ξεχνάω και το γεγονός ότι έχω βάλει πρόγραμμα. Πάντως σε γενικές γραμμές (και παραδόξως) καταφέρνω να τα καταφέρνω.

23. Αυτός είναι ο αγαπημένος μου αριθμός.

24. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Homo Universalis, και μου τη δίνει που στην εποχή μας όλα πρέπει να είναι τόσο εξειδικευμένα.

25. Τώρα τελευταία έχω πιάσει τον εαυτό μου να θέλει να ρίξει μαύρη πέτρα και να φύγει εξωτερικό, σε κάποια πειραματική αντικαπιταλιστική κοινωνία κτλ. Μακάρι να είχα τη δύναμη να το κάνω κιόλας.

26. Δε μου αρέσει να πηγαίνω σε συναυλίες. Πολλά λεφτά, πολύς θόρυβος, πολύς πανικός. Θα πάω μόνο σε ένα-δυο λάιβ το χρόνο.

27. Έχω εκτροχιαστεί. Κυριολεκτικά. Σε τρένο. Αλλά δεν έπαθα τίποτα, πέρα από 1-2 κοψίματα με γυαλί. Δε σας λέω όμως πού.

28. Θα μπορούσα να ζήσω μόνο με σοκολάτα και καφέ.

29. Μικρή ήμουν ερωτευμένη με το Shredder από τα Χελωνονιτζάκια.

30. Στο νηπιαγωγείο με αγαπούσε ο Γαβριήλ, ένα γλυκούλικο παιδάκι με κόκκινα μπουκλάκια και πράσινα μάτια, αλλά εγώ τον είχα φτύσει για το Γιαννάκη, επειδή είχε ντυθεί Μπάτμαν.

31. Τέτοιες βλακείες κάνω από μικρή. Γυναίκες, παιδί μου, γυναίκες.

32. Η πρώτη ταινία που είδα στο σινεμά ήταν το “Batman Returns” του Burton.

33. Προτιμώ να αγοράζω βιβλία από μαγαζιά second hand.

34. Φοιτήτρια έβλεπα άπειρες ταινίες. Μετά, κάθε φορά που έβαζα ταινία, με έπαιρνε ο ύπνος. Τώρα βάζω ταινία για να με πάρει ο ύπνος.

35. Κατάλαβα ότι η Νατάσσα θα γινόταν η καλύτερή μου φίλη όταν είχαμε βγει για πρώτη φορά και καταλήξαμε να ρωτάμε στα περίπτερα της Κομοτηνής αν έχουν “τσόχλα καρότο”, σκασμένες στα γέλια. Από τότε έχουν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια και συνεχίζει να είναι η καλύτερή μου φίλη.

36. Μου αρέσει πολύ η διαδρομή Μεταξουργείο-Κεραμεικός-Θησείο με τα πόδια.

37. Το βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο να σκεφτώ 100 πράγματα για μένα.

38. Μέχρι πρόπερσι, λάτρευα τις γάτες. Μετά άρχισα να γνωρίζω καλύτερα τους σκύλους.

39. Η ιδανική δουλειά αυτή την περίοδο, θα ήταν κειμενογράφος ή υποτιτλίστρια ή συντάκτρια σε κάποιο περιοδικό. Με κανένα λεφτάκι, όμως, παρακαλώ. Τα ξωτικά δε θα μου πληρώσουν τη ΔΕΗ.

40. Με βλέπω να γίνομαι τελικά DJ ή μπαργούμαν. Στη χειρότερη, δικηγόρος.

41. Όταν είχα πρωτοκατέβει Αθήνα κι έπαιρνα το μετρό, ψυχοπλακωνόμουν για κάποιο λόγο. Ευτυχώς ανέπτυξα αντιστάσεις.

42. Φοβάμαι τα σκαλιά και τα σκυλιά που γαβγίζουν σαν αφιονισμένα (τα σκυλιά, όχι τα σκαλιά).

43. Έχω μια αδυναμία σε άντρες που λέγονται Παναγιώτηδες. Πολύ ανθυγιεινή συνήθεια.

44. Ήξερα να διαβάζω πριν πάω σχολείο. Η μάνα μου το έμαθε τυχαία, όταν την ρώτησα τι είναι η ερωτική φαντασίωση. Το είχα διαβάσει σε άρθρο του ΚΛΙΚ, που τότε είχε πρωτοβγεί. Είχε φρικάρει.

45. Το άνωθεν είναι ίσως η πιο κουλ ιστορία που έχω.

46. Είμαι Ταύρος με Καρκίνο. Αν εφαρμοστεί ποτέ το νέο ωροσκόπιο, θα είμαι Κριός. Δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια επειδή σκέφτομαι αυτό, όπως καταλάβατε.

47. Μέχρι τα 17-18 ήμουν αρρωστιάρα. Μετά κάτι έγινε και αρρωσταίνω πολύ δύσκολα. Έχω να ανεβάσω πολύ πυρετό 3 χρόνια περίπου.

48. Συνεχίζω να βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο να βρω άλλα 52 γεγονότα για τον εαυτό μου.

49. Μόλις ποστάρω αυτό το άρθρο, θα πάω για διάβασμα. Οι Εταιρίες καραδοκούν.

50. Το δεύτερο μέρος θα ακολουθήσει σύντομα.

Δεξιός λοβός #7: Χαμένη στη Μετάφραση και Εξωγήινοι

Τις τελευταίες μέρες έχω στρωθεί και διαβάζω, για την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος της νεραϊδικής. Πέραν αυτού, είχα να κάνω μια δουλειά, να μεταφράσω ένα βιογραφικό στα αγγλικά για έναν αρχιτέκτονα. Το κάτωθι ποστ είναι μια σειρά συνειρμών που μου έσκασαν ενόσω μελετούσα/δούλευα πυρετωδώς κι αποτελεί περίτρανη απόδειξη του γιατί δεν πρέπει να διαβάζει/δουλεύει υπερβολικά πολύ κάποιος:

Το να μεταφράζεις κάτι με τεχνική ορολογία είναι μπελαλίδικο. Διότι άλλο είναι η διαρρύθμιση κι άλλο η διαμόρφωση και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε που ξεκινάει με ανα-, κατα-, παρα-, δια, μετα-.
Έμαθα και καινούριες λέξεις: π.χ. ενσίρωμα. Που πριν τη μάθω, έτσι όπως τη διάβασα, μου ηχούσε σαν κάτι ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ κακό. Π.χ. κάτι που κανείς ποτέ δε θα ήθελε να βγάλει στο σώμα του.

Φαντάσου, ας πούμε, μια ωραία πρωία να έχεις βγάλει ενσίρωμα στα απαυτά σου. Φρικάρεις ή δε φρικάρεις;

Από την άλλη, η αγγλική του μετάφραση, το silage, ηχεί πολύ πιο ευγενικά. Μην πω για τη γαλλική, όπως επεσήμανε μια φίλη μου, το ensilage. Είναι σχεδόν...ασθησιακή.

“Ensilage, mon amour, ensilage”, τραγουδούσαν κάποτε η Jane Birkin με τον Serge Gainsbourg και ακολουθούσαν βογγητά.

Για την Κατερίνα Χέλμη, όμως, τα πράγματα ήταν πολύ πιο σκληρά:

“Αν δε μου κάνεις σιλάζ, θα ενσιρωθώ!”

Κάτι τέτοια σκεφτόμουν και τελικά η μετάφραση τελείωσε μετά κόπων και βασάνων. Έβγαλα ενσιρώματα μέχρι να την ολοκληρώσω. Και μετά έπρεπε να ξαναρχίσω το διάβασμα.

Ξεκίνησα με παράπονο, γιατί “ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΩ ΣΙΛΑΖ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ;”

Εν τω μεταξύ, μου έστειλαν κι άλλα πράγματα-αποκαλύψεις για το τέλος του κόσμου: Εξωγήινοι αυτή τη φορά. Και έχω ζοχαδιαστεί γιατί τόσο καιρό περιμένω zombies.

Πάντως βρίσκω το άρθρο λίγο ανέμπνευστο. Γιατί να θέλουν και καλά να μας καταστρέψουν για να εκμεταλλευτούν τους πόρους μας; Αφενός, τα έχουμε εξαφανίσει ήδη όλα. Αφετέρου, θα μπορούσαν να θέλουν να μας καταστρέψουν για πιο κουλ λόγους, όπως να ανοίξουν διαγαλαξιακή λεωφόρο, ή επειδή είναι γεννημένοι να καταστρέφουν επειδή μπορούν, όπως τα Daleks. Επιστήμονες, κάντε μας μια χάρη και διαβάστε λίγο Douglas Adams ή δείτε λίγο Doctor Who.

Εν τω μεταξύ, κανείς δεν αναρωτήθηκε αν οι εξωγήινοι είναι λιγότερο ή εξίσου προηγμένοι με εμάς. Ή να μην ικανοποιεί η Γη τις ανάγκες τους, γιατί, ας πούμε, αναπνέουν κυάνιο και τρέφονται με γέλιο.
Αν όντως τρέφονται με γέλιο, πάντως, και έρθουν καταδώ, θα πεθάνουν από ασιτία.
Εκτός αν έρθουν και γελάσουν με τα χάλια μας και έτσι τρέφονται ο ένας με τα γέλια του άλλου. Θα έχουν φτιάξει και μια υπέροχη, αυτάρκη, αυτόνομη κοινωνία.

Αυτά προς το παρόν. Σας αφήνω με ένα kinder έκπληξη κι ένα τραγούδι, το οποίο έπαιζε στο μυαλό μου όσο κοιμόμουν.

Για το kinder έκπληξη, γυρίστε τη γλώσσα στα αγγλικά.

Special thanks σε Άλεξ, Μάικ και Άντα που με έκαναν να εμπνευστώ/ψυχεδελιαστώ κι άλλο, με αποτέλεσμα να βγει αυτό το ποστ.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΜΑΓΙΣΣΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

της Εκάτης Φεγγαρόλουστης του Οψιδιανού

Σοκ έχει κυριεύσει τις Ελληνίδες μάγισσες και μέντιουμ. Μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στη Ρουμανία, αναμένεται να υποβληθεί και στην Ελλάδα προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο που θα προσδιορίζει το θεσμικό πλαίσιο για τη μαγεία.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, ο νέος νόμος-πλαίσιο, μεταξύ άλλων, προβλέπει:

• Την ίδρυση κρατικών ΑΕΙ Μαγείας σε Θεσσαλία και Σαμοθράκη, τα οποία θα βρίσκονται σε απευθείας συνεργασία με αντίστοιχα πανεπιστήμια στη Ρουμανία, την Ιρλανδία και την Τουρκία (Πανεπιστήμιο Μαγείας της Σμύρνης).

• Την εξομοίωση των άνωθι προς ίδρυση ΑΕΙ με τα ιδιωτικά κολέγια των Μαγικών Ταγμάτων και Μυστικών Αδελφοτήτων ανά τον κόσμο (Ο.Τ.Ο, Ναΐτες, Ροδόσταυροι, Ελευθεροτέκτονες, Ιλλουμινάτοι κ.ο.κ)

• Την προκήρυξη θέσεων μαγισσών, καθότι το επάγγελμα θα είναι κλειστό και θα υπάρχει ορισμένος αριθμός μαγισσών σε κάθε πόλη, καθώς και την ίδρυση Μαγικών Συλλόγων στους οποίους θα υπάγονται αυτές.

Επίσης, σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο, κάθε πτυχιούχος μάγισσα θα κάνει δεκαοκτάμηνη άσκηση μετά την απόκτηση του πτυχίου της και στη συνέχεια θα δίνει εξετάσεις στο Μαγικό Σύλλογο στον οποίο επιθυμεί να υπαχθεί. Μετά την απόκτηση της άδειας οφείλει να κάνει έναρξη επαγγέλματος στην εφορία (ΚΑΔ ΙΗ-666) και να ασφαλιστεί στο ΤΕΒΕ.

Μέχρι τη συμπλήρωση 5 ετών άσκησης της Μαγείας, η Μάγισσα θα λέγεται Παρά Μαντείαις. Από τα 5 έως τα 15 έτη, θα λέγεται Παρά Γητείαις, και θα μπορεί να έχει ασκούμενες. Μετά τη συμπλήρωση των 15 χρόνων θα είναι Παρά Κατάραις και θα έχει στη διάθεσή της τα ισχυρότερα ξόρκια.

Τα μαγικά ζώα της Μάγισσας, καθότι δε θεωρούνται ζώα, άρα πράγματα, με την έννοια του Αστικού Κώδικα (όπως κρίθηκε με την υπ. Αριθμόν 2323/2010 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ), αλλά πνεύματα, με το νέο νόμο-πλαίσιο θα θεωρούνται υπάλληλοι της Μάγισσας και γι' αυτό είναι υποχρεωτική η ασφάλισή τους στο ΙΚΑ.

Το νέο νομοσχέδιο έχει γίνει δεκτό από τη μαγική κοινότητα της Ελλάδος με ποικίλες αντιδράσεις. Όπως και στη Ρουμανία, άλλες μάγισσες είναι αγανακτισμένες με τα σκληρά μέτρα της Κυβέρνησης και την επαχθή κατηγοριοποίηση του λειτουργήματός τους, και άλλες χαίρονται, με την αιτιολογία ότι ο νέος νόμος-πλαίσιο αναγνωρίζει επίσημα την ύπαρξή τους.

Όλες, ωστόσο, είναι απαισιόδοξες για το μέλλον, ειδικά μετά την πτώχευση του Hogwarts και την εισβολή του βρετανικού ΣΔΟΕ στη μεγάλη γιορτή του Χειμερινού Ηλιοστασίου στο Στόουνχεντζ.

EDIT: Προχώρησε το νομοσχέδιο για τη σχολή Φανταστικών Επιστημών, στην οποία μου έγινε και τιμή να λάβω έδρα Μυθολογίας (ή Ζομπολογίας, ή Παπαρολογίας).

Tι έμαθα το 2010 για το τέλος του κόσμου

Θα συμφωνήσουμε όλοι εδώ, νομίζω, πέρα από τους άνιωθους και τους αλαφροΐσκιωτους ότι το 2010 ήταν μια χρονιά επιεικώς για το ανδρικό μόριο. Ωστόσο, μη βιαστείτε να την πετάξετε σαν χαλασμένο προπολεμικό κινητό που δεν έχει καν αναγνώριση κλήσης, διότι το 2010, όσο μάπα και να ήταν, έκανε ακριβώς αυτό: μας βοήθησε να ανα-γνωρίσουμε πράγματα και να προετοιμαστούμε για τους δύσκολους καιρούς που έρχονται.

Ιδού, λοιπόν, φίλοι μου, τι έμαθα το 2010 για το τέλος του κόσμου και μπορώ να το πω με καμάρι, καθότι το 2010 έκλεισα κι ένα τέταρτο του αιώνα ζωής και μπορώ πλέον να καυχιέμαι πως είμαι έμπειρη και να το παίζω παλιά καραβάνα στους νεότερους:

1. Ότι του χρόνου θα καταστραφεί ο κόσμος.

2. Ότι ο κόσμος θα καταστραφεί είτε από ζόμπι, είτε από εξωγήινους.

3. Στη Ρωσία υποστηρίζουν το δεύτερο.

4. Στην Αμερική το πρώτο.

5. Στην Ελλάδα, σιγά-σιγά τείνουμε να γίνουμε όλοι ζόμπι, μετά τη δήλωση του Παπανδρέου ότι “ΖΟΜΠΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ”. Αυτή η δήλωση πυροδότησε ένα μυστικό μηχανισμό ο οποίος μας στενοχώρησε, μας στενοχώρησε πολύ. Αυτή η κατάθλιψη-κρίση (depression, αγγλιστί), εμπεριέχει τον ιό HZD (Human Zombificus Depressionvirus) που κάνει τους ανθρώπους ζόμπι και μεταδίδεται μέσω της γκρίνιας.

6. Επίσημο αντίδοτο κατά της κρίσης-κατάθλιψης-ιού των ζόμπι θεωρείται από την Κυβέρνηση η αφαίμαξη των ανθρώπων με αναγκαστική αιμοδοσία, βδέλλες και δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα. Κατά τους σοφούς (Φρέιζερ, Λεκατσάς κτλ), το αίμα θεωρείται ένας φορέας της ψυχής. Με την αφαίμαξη, λοιπών, των ανθρώπων, η Κυβέρνηση και οι διεθνείς πολιτικές ποντάρουν στο να στραγγίξουν την ψυχή, ώστε οι άνθρωποι να μη στενοχωριούνται πια και έτσι να καταπολεμηθεί ο ιός των ζόμπι. Δυστυχώς, αυτή η στρατηγική, όχι μόνο δεν καταπολεμά αλλά διογκώνει το πρόβλημα.

7. Οι φετινές γιορτές έγιναν σε κλίμα πένθιμο, καθότι τα ζόμπι δεν ξέρουν από (χριστουγεννιάτικο) πνεύμα. Επίσης, με το επίσημο αντίδοτο, δεν τους είχε μείνει καν ψυχή για να απολαύσουν τα Χριστούγεννα.

8. Παρόλα αυτά, διαφαίνεται μια αχνή ελπίδα στον ορίζοντα: Παρόλο που τα ζόμπι περιπλανιόνταν σαν Μεγάλες Παρασκευές στους εμπορικούς δρόμους των πόλεων, κοιτώντας λυπημένα τις βιτρίνες των (κλειστών) καταστημάτων σαν το κοριτσάκι-με-τα-σπίρτα, στο σπίτι τους, μετά τη γκρίνια και τις μπελαλίδικες συζητήσεις, άρχισαν να επιδίδονται σε οικογενειακές δραστηριότητες: Μπιρίμπα, ταινίες, συλλογικό μαγείρεμα. Μετά από λίγες μέρες, άρχισαν να γελάνε πού και πού, ανακτώντας σιγά-σιγά την ανθρώπινη υπόστασή τους.

9. Ίσως αυτή να είναι η πραγματική λύση στο πρόβλημα των ζόμπι: η αναθεώρηση αξιών, πράγμα πολύ δύσκολο όταν ένα ζόμπι έχει περάσει όλη του τη ζωή βασιζόμενο σε συγκεκριμένα δεδομένα.

10. Το καλό με τις παγκόσμιες κρίσεις, είναι ότι δίνουν ευκαιρίες για αναθεωρήσεις προτεραιοτήτων, όπως είχαμε προβλέψει σε αυτό εδώ το μπλογκ μήνες πριν.

11. Ορισμένοι θεωρούν ότι η οικονομική κρίση είναι πλαστή. Ακόμα κι αν είναι έτσι, η στενοχώρια των ανθρώπων είναι πέρα για πέρα υπαρκτή.

12. Η κρίση είναι εδώ και θα μας επηρεάσει όλους, αν δεν το έχει κάνει ήδη. Οι φερέλπιδες πρωτοπόροι οφείλουν να μην το βάλουν κάτω και να προβούν σε μια σειρά στρατηγικών βημάτων: α. Να ξεχάσουν ασφαλιστικά, “μια-εξελισσόμενη-καριέρα” και να συνειδητοποιήσουν ότι σημασία έχει το ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. β. Να φορέσουν καουμπόϊκο καπέλο και/ή ριγέ κάλτσες. γ. Να γελάνε πολύ. δ. Να τραγουδούν κάθε ώρα και στιγμή τον Επαναστατικό Ύμνο Κατά Των Ζόμπι. ε. Να μην παίρνουν στα σοβαρά ποστς τύπου “Πώς να καταπολεμήσετε το zombie apocalypse” και "Τι έμαθα για το τέλος του κόσμου το 2010" και να αμφισβητούν τον κάθε ξερόλα.

Το blog “Στην (μ)pooka του κανονιού" καλεί σε συγκέντρωση όλους τους ομοϊδεάτες για να κατεβάσουμε μαζί έναν πληρέστερο χάρτη-μανιφέστο για το σημαντικό αυτό πρόβλημα που μαστίζει την ελληνική (και όχι μόνο) κοινωνία. Πάρτε τα καπέλα και τις κάλτσες σας, οπλιστείτε με μπόλικο χιούμορ και κάντε άφοβα προσθήκες και προτάσεις.

Twee-γήματα

Ακολουθήστε τα και στο twitter.

1. Ο γεράκος, ζαρωμένος και σχεδόν κακοποιημένος από την κούραση, έφτασε στην άκρη της Γης και χάθηκε για πάντα. Τον έλεγαν 2010.
2. "Να τα πούμε;" φώναξαν τα παιδάκια, αλλά δεν πήραν καμία απάντηση. Σ' εκείνο το σπίτι έμεναν άνθρωποι που δεν πίστευαν στα φαντάσματα.
3. Κοιμόσουν. Δίπλα σου μια μορφή αχνοφαινόταν στο σκοτάδι. Πλησίασα και κατέβασα με δύναμη το μαχαίρι. Ξύπνησα από τον πόνο. Έτρεχε αίμα.
4. Χορεύαμε αγκαλιά στο ρυθμό της μουσικής. "Για πάντα;" ρώτησα. "Για πάντα", απάντησες. Μα μετά από λίγο η μουσική σταμάτησε. Για πάντα...
5. Το κινέζικο μπισκότο που έτρωγα έλεγε: "Απόψε πεθαίνεις". Ήταν τόσο εξωφρενικό που έβαλα τα γέλια. Τελικά, μού έκατσε στο λαιμό και πνίγηκα.
6. "Μα πού πήγαν όλοι;" αναρωτήθηκε ο μικρός Τίμμυ καθώς περιπλανιόταν στους έρημους δρόμους του Λονδίνου. Ήταν 22 Δεκεμβρίου του 2012.
7. 2260: Παγκόσμιο νόμισμα είναι ο χρόνος. Σε καιρούς οικονομικής κρίσης, οι άνθρωποι γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα σε μια μέρα.
8. Είχαμε τελικά φτιάξει τον κόσμο όπως τον θέλαμε. Πανηγυρίσαμε. Όταν κουραστήκαμε, βγήκαμε από το Second Life και πήγαμε για ύπνο.
9. Το ρόδι του μικρού Τ'λάουν έπεσε κι έσπασε σε χίλια κομμάτια. Κάποιοι επιστήμονες, 1 δισ. χρόνια μετά, θα το ονόμαζαν "Big Bang".
10. Παρασκευή βράδυ. Η Έντι ντύθηκε, στολίστηκε, ήπιε κόκκινο κρασί, συζήτησε με τις αναμνήσεις της.Πέρασε τόσο όμορφα που αποκοιμήθηκε γρήγορα.
11. Έστρεψα το όπλο μου έναντια στα ζόμπι και ξαφνικά είδα ότι όλοι ήταν πρώην εραστές μου. Τους είχα φάει εγώ πρώτη την καρδιά χρόνια πριν.
12. Ο Σοφός ανέβηκε στο βουνό για να βρει το νόημα της ζωής. Όταν το έμαθε έκλαψε πικρά, γιατί ήταν πολύ γέρος πια για να ξανακατέβει.
13. Η Αννούλα ήθελε κουταβάκι. Η μαμά της, μετά από πολλά παρακάλια, της έκανε το χατήρι. Η μικρή χάρηκε πολύ, αν και τελικά βγήκε λίγο άνοστο.
14. Ήμασταν και πάλι νέοι κι ερωτευμένοι όσο ποτέ. Λίγο πριν πούμε το "για πάντα", είδα το σέπια και θυμήθηκα ότι έπρεπε να βγω απ' τη φωτογραφία.
15. O Mανώλης πήγε να μπει στο βαγόνι του ηλεκτρικού. Δεν πρόσεξε, όμως, το κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας κι έπεσε στην Κούφια Γη.
16. Μεσάνυχτα στην οδό Μαύρης Πέτρας.Όλο μου το παρελθόν μαρμαρωμένο εκεί.Τρέχω να ξεφύγω, μα κοκαλώνω.Είμαι κι εγώ το παρελθόν κάποιου άλλου...
17. "Eπιτέλους, θα γίνουμε ένα. Για πάντα.." σκέφτηκε η μικρή γοργόνα, καθώς ο πρίγκηπάς της έφερνε το κουτάλι στα χείλη του. Έτρωγε κακαβιά.
18. Η Τέρι κι ο Τζέρι χώρισαν επειδή δεν καταλάβαιναν πια ο ένας τον άλλον. Εκείνος μιλούσε Times New Roman κι εκείνη Wingdings.
19. Ο Μπίλυ κι η Τζην χώρισαν γιατί έβλεπαν αλλιώς τη ζωή:εκείνη την έβλεπε σαν ταινία σε Super8. Εκείνος, σαν ένα super 69 γυρισμένο σε ταινία.
20. 'Ηταν, μια φορά, ένα χρυσόψαρο κι έλεγε ένα ανέκδοτο για τη μνήμη των χρυσόψαρων. Δε θυμάμαι τι λέει μετά.
21. Ο Γιάννης κι η Άννα ένωσαν τα χείλη τους σε ένα τρυφερό φιλί.Το έβγαλαν φωτογραφία.Την ανέβασαν στο Facebook και γύρισαν στις δουλειές τους.
22. - Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;    - Δε θυμάμαι...
23. Η ζωή των ονείρων μου βρίσκεται στις ίλινες, τις μπίλινες, τις αλαμαλακούσιες. Αλλά τι να το κάνω, που το GPS μου δεν πιάνει στη χώρα των παραμυθιών;
24. Με τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις, η μουσική του Σύμπαντος εντοπίστηκε, απομονώθηκε, ηχογραφήθηκε και συμπιέστηκε σε mp3.
25. O Homo Novus, διάδοχος του Sapiens, είχε ένα χέρι δύο μέτρα μακρύ. Κατά τους επιστήμονες το χρησιμοποιούσε για να αγκαλιάζει τον εαυτό του.
26. Η πριγκίπισσα φίλησε το βάτραχο. Εκείνος μεταμορφώθηκε στον πρίγκηπα Bufo Alvarius. Μετά από λίγο η πριγκίπισσα ξεμαστούρωσε.
27. Ο Νίκος μπήκε στο σούπερ μάρκετ και πήρε αυτά που ήθελε χωρίς να πληρώσει τίποτα. Βγήκε έξω, απέφυγε τα ζόμπι και γύρισε στην κρυψώνα του.

Δεξιός λοβός #6: Χάπι.Νιου.Γήαρ

- Χάπι Νιου Γήαρ.

- Έτσι λέγαμε μέχρι πέρσι, τουλάχιστον. Αλλά με όσα ακούγονται, ο φετινός χρόνος θα βγει και σε υπόθετο.

- Εύχομαι το νέο έτος να έχει στυτικά προβλήματα, γιατί το προηγούμενο ασέλγησε στο κορμάκι μας ασύστολα και ανελέητα.

- Όπως και να 'χει, αρκετά με την γκρίνια. Το νέο έτος ας γίνουμε και λίγο πρωτότυποι.

- Εγώ, π.χ., το εφάρμοσα εξαρχής: Ήταν η πρώτη χρονιά που με βρήκε με τις πιτζάμες. Όλες τις προηγούμενες ήμουν ήδη σινιαρισμένη στην τρίχα, για να βγω έξω και να πιω δίχως αύριο.

- Αλλάζαμε χρόνο με την οικογένεια, κόβαμε τη βασιλόπιτα στα γρήγορα και κατόπιν κάναμε σπριντ στα τηλέφωνα να κανονίσουμε για έξω, πριν παραλύσουν τα δίκτυα.

- Στέλναμε και δεν-ξέρω-κι-εγώ-πόσα μηνύματα σε φίλους για να ευχηθούμε.

- Φέτος αράξαμε. Φάγαμε τη βασιλόπιτα ήρεμα και απολαυστικά. Ήταν η καλύτερη βασιλόπιτα που έφαγα στη ζωή μου. Κολασμένη.

- Δεν έστειλα σε κανέναν μήνυμα. Όχι επειδή δεν θέλω να ευχηθώ, αλλά επειδή δεν έχω κάρτα εδώ και λίγες βδομάδες. Μου φαίνεται λίγο περιττό έξοδο. Plus, θα τα πω από κοντά με αγκαλιές. Είναι πιο ουσιώδεις από το sms και δωρεάν.

- Αλλά δεν πρέπει να είμαι η μόνη που σκέφτεται έτσι. Χτες ήταν η πρώτη αλλαγή μετά από πολλές χρονιές που δεν παρέλυσαν τα δίκτυα.

- Έκανα μετά έναν ύπνο απολαυστικό. Είχα να κοιμηθώ τόσο ήρεμα μέρες.

- Οπότε, φαντάζομαι πως έχω ήδη τρεις πρωτιές για το 2011: μου μπήκε άνετα (πιτζάμες), γευστικά (βασιλόπιτα) και ξεκούραστα (ωραίος ύπνος).

- Ίσως και μια τέταρτη, ότι σκέφτομαι πια αλλιώς.

- Όσο άσχημο και να ήταν το 2010, μάς έκανε κι ένα καλό: να σκεφτόμαστε λίγο διαφορετικά. Κι αυτό ίσως να ήταν το πολυτιμότερο μάθημά του.

- Αυτά, προς το παρόν. Σας εύχομαι, πέρα από αυτά που επιθυμείτε, να έχετε πάντα την ψυχραιμία και την καλή καρδιά να βλέπετε τα πράγματα λίγο αλλιώς.

- Mην πετάξετε το 2010, για παράδειγμα, σαν μια δυσάρεστη χρονιά που δε σας πήγε καθόλου καλά. Αφενός μάθατε πολύ σημαντικά πράγματα. Αφετέρου, αντέξατε. Αφετρίτου (sic), δεν είναι πρωτότυπο!

- Κι αν τίποτα από αυτά δε σας πείσει, ή, αν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλετε, μην ανησυχείτε. Είμαστε ένα χρόνο πιο κοντά στο 2012.

- Kι όπως είπε κι ένας φίλος μου: This year goes up to 11!