Δεξιός Λοβός #1

ΔΕΞΙΟΣ ΛΟΒΟΣ #1: BREAKING NEWS

Θα μου πείτε γιατί σας γράφω και δε γράφω. Οπότε κι εγώ αντεπιτίθεμαι, εγκαινιάζοντας νέα στήλη, το “δεξιό λοβό”. Θα λέγεται έτσι επειδή θα παραθέτω σκέψεις, διαπιστώσεις κι απορίες, ατάκτως ερριμμένες.

Γιατί, ξέρεις τι γίνεται. Όταν φτάνει αυτός ο έρμος ο Δεκέμβρης, και όλη η Ελλάδα (και όχι μόνο), βρίσκεται με την ψυχή στο στόμα, δεν μπορείς να πεις και πολλά, πόσο μάλλον να γράφεις σουρεαλιστικά, χιουμοριστικά αρθράκια. Αυτά που γίνονται γύρω σου, η επικαιρότητα, η ίδια η ζωή, σου απαγορεύουν να σκεφτείς οργανωμένα και να προβάλεις ειρωνεία. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να μείνεις και να χάσκεις με το στόμα ανοιχτό.

Γιατί η ζωή, φίλε μου, είναι πολύ πιο σουρεαλιστική από ο,τιδήποτε.

Υπάρχει Θεός κι αυτός ο Θεός χορεύει. Λυπάμαι μόνο το Νίτσε που όταν έγραψε “Θα πίστευα μόνο σε ένα Θεό ο οποίος θα μπορούσε να χορέψει”, δεν μπορούσε να δει τι θα γινόταν έναν αιώνα μετά.

Ή μήπως μπορούσε;

Πούστη Νίτσε!

Λοιπόν, κοιτάξτε πώς έχουν τα πράγματα, και αντί να σας φτιάξω ένα υπέροχο αρθράκι για zombies ή ένα άρθρο-πρόταση για εκμετάλλευση της ενέργειας από τα σκατά (μην κλέψετε ιδέες, έρχονται), κάθομαι και γράφω ό,τι μου κατέβει.

Φταίνε τα Wiki Leaks.

Κάθομαι τόσες μέρες και λέω “ουάου”. Το τι γινόταν το ξέραμε εδώ και χρόνια. Αλλά τώρα, τώρα φίλε, με τόσο ξεμπρόστιασμα είναι ΑΠΟΛΑΥΣΗ. Θα μπορούσα να το συγκρίνω μόνο με μια παρομοίωση:

Γύρω στα 1900, βικτωριανή Αγγλία. Κάθονται 4-5 κυρίες της καλής κοινωνίας για τσάι. Ας τις πούμε Μάργκαρετ, Κάθριν, Εντουίνα, Ενριέττα και Γερτρούδη. Γύρω γύρω στο τραπεζάκι τους, με τα σεμεδάκια τους, τους κύβους ζάχαρης (μοιάζουν όλες με άλογα, εξάλλου), κα τα καπελάκια τους και “some more tea, my dear?”

Λένε όλες η μία την άλλη “dear” και μιλάνε για τον καιρό, σαν καλές καθωσπρέπει Εγγλέζες.

Και κάπου εκεί, σκάει ο μεθυσμένος Ιρλανδός κηπουρός. Και αρχίζει και ξελαρυγγιάζεται:

“ Η ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΓΚΑΡΕΤ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΡΘΕΝΑ ΟΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΧΕΝΡΥ”.

“Η ΚΥΡΙΑ ΚΑΘΡΙΝ ΠΗΔΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΧΕΝΡΥ”

“Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΕΝΤΟΥΙΝΑ ΠΗΔΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΚΑΘΡΙΝ”

“Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΕΝΡΙΕΤΤΑ ΠΗΔΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΕΝΤΟΥΙΝΑ”

“Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΓΕΡΤΡΟΥΔΗΣ ΠΗΔΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΕΝΡΙΕΤΤΑ”

Κάτι τέτοια τελοσπάντων, και φανταστείτε ότι είναι η σχετικά λάιτ εκδοχή. Γιατί θα μπορούσα να βάλω μέσα κι άλλα πράγματα, όπως όπιο, σύφιλη, Τζακ Αντεροβγάλτη και αθεϊα, ό,τι άλλο μάστιζε τη βικτωριανή Αγγλία, τελοσπάντων.

Και οι Εγγλέζες κυρίες κοιτούν κεραυνόπληκτες η μία την άλλη. Ακριβώς, όμως, επειδή είναι Εγγλέζες, και πάνω από όλα έχουν αξιοπρέπεια, συνέρχονται παρευθύς και κατηγορούν τον Ιρλανδό κηπουρό για...κτηνοβασία.

Μέχρι εδώ, πάλι καλά. Κανείς δε θα πιστέψει έναν Ιρλανδό μέθυσο που δεν ξέρει τι λέει, είναι ηλίου φαεινότερον. Και βατεύει και αλογάκια. Εξού και το Δικαστήριο τον φυλακίζει.

Κι εκεί ξεκινάει το καλό, το πραγματικά καλό. Γιατί τότε, ξεσηκώνονται όλοι.Οι κολίγοι στα κτήματα καίνε τη σοδειά. Οι πλύστρες και οι καμαριέρες καίνε κορσέδες και κρινολίνα.Ένας διάσημος ποιητής, που ανήκε στην crème de la crème της κοινωνίας, αποστασιοποιείται και αρχίζει κίνημα, να πάρουν όλοι τα λεφτά τους από τις τράπεζες. Και γενικά, όλοι φοράνε μάσκες Γκάι Χωκς (ή της Βασίλισσας του Μαϊου, δε μας ενδιαφέρει) και μποϊκοτάρουν και σαμποτάρουν και γουστάρουν. Και ό,τι άλλο μπορούν σε -άρουν.

Εν τω μεταξύ, όλο αυτό, σε ένα μικρό χωριό της Βόρειας Ιρλανδίας, ας το πούμε “Ελλάντερυ”, που οι φόροι είναι σκληροί και η ζωή δύσκολη, συμπίπτει με το θάνατο ενός μικρού παιδιού Και η οργή βγαίνει εκατό χιλιάδες φορές μεγαλύτερη.

Για αυτό δεν μπορώ να γράψω αυτές τις μέρες. Νιώθω μια άγρια χαρά μέσα μου. Κι όσο πιο πολύ χαίρομαι, τόσο πιο πολύ αγριεύω. Κι όσο πιο πολύ αγριεύω, τόσο πιο πολύ χαίρομαι.

Γιατί είναι πολύ πιο ωραίο να θυμώνεις, παρά να στενοχωριέσαι. Πιο αποδοτικό. Πιο δημιουργικό, πάνω από όλα.

Οργιστείτε, λοιπόν. Οργιστείτε όσο θέλετε, αλλά δημιουργικά. Κατεβείτε στο δρόμο, ξελαρυγγιαστείτε όσο θέλετε, αλλά μην παίξετε ξύλο. Θα κατέβουν κι άλλοι.

Το χάος είναι πανέμορφο, αρκεί να έχει και δημιουργία. Αν έχει μόνο καταστροφή, είναι λειψό. Και θα το χτυπούν από παντού.

Τραγουδήστε.

Και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό. Όταν δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα οικονομικά, δεν έχεις πολλά να χάσεις με “what ifs”. Το τοπίο ξεκαθαρίζει. Φαίνεται πώς μπορεί να είναι η καλή ζωή. Η όμορφη, όχι άνετη απαραίτητα ζωή. Τι θέλω να πω: Κάντε αυτό που πραγματικά θέλετε. Δείτε όσους συμβιβάστηκαν για μια άνετη ζωή: τώρα τους το παίρνουν πίσω. Με τόκο. Οπότε, γλιτώστε ένα γαμήσι παραπάνω εξαρχής και κάντε αυτό που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΕΤΕ. Do what thou wilt. Απλά τα πράγματα.

Αυτά είχα να πω.

Να είστε καλά.