10 Δεκ 2010

Δεξιός Λοβός #1


ΔΕΞΙΟΣ ΛΟΒΟΣ #1: BREAKING NEWS



Θα μου πείτε γιατί σας γράφω και δε γράφω. Οπότε κι εγώ αντεπιτίθεμαι, εγκαινιάζοντας νέα στήλη, το “δεξιό λοβό”. Θα λέγεται έτσι επειδή θα παραθέτω σκέψεις, διαπιστώσεις κι απορίες, ατάκτως ερριμμένες.

Γιατί, ξέρεις τι γίνεται. Όταν φτάνει αυτός ο έρμος ο Δεκέμβρης, και όλη η Ελλάδα (και όχι μόνο), βρίσκεται με την ψυχή στο στόμα, δεν μπορείς να πεις και πολλά, πόσο μάλλον να γράφεις σουρεαλιστικά, χιουμοριστικά αρθράκια. Αυτά που γίνονται γύρω σου, η επικαιρότητα, η ίδια η ζωή, σου απαγορεύουν να σκεφτείς οργανωμένα και να προβάλεις ειρωνεία. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να μείνεις και να χάσκεις με το στόμα ανοιχτό.

Γιατί η ζωή, φίλε μου, είναι πολύ πιο σουρεαλιστική από ο,τιδήποτε.

Υπάρχει Θεός κι αυτός ο Θεός χορεύει. Λυπάμαι μόνο το Νίτσε που όταν έγραψε “Θα πίστευα μόνο σε ένα Θεό ο οποίος θα μπορούσε να χορέψει”, δεν μπορούσε να δει τι θα γινόταν έναν αιώνα μετά.

Ή μήπως μπορούσε;

Πούστη Νίτσε!


Λοιπόν, κοιτάξτε πώς έχουν τα πράγματα, και αντί να σας φτιάξω ένα υπέροχο αρθράκι για zombies ή ένα άρθρο-πρόταση για εκμετάλλευση της ενέργειας από τα σκατά (μην κλέψετε ιδέες, έρχονται), κάθομαι και γράφω ό,τι μου κατέβει.


Φταίνε τα Wiki Leaks.


Κάθομαι τόσες μέρες και λέω “ουάου”. Το τι γινόταν το ξέραμε εδώ και χρόνια. Αλλά τώρα, τώρα φίλε, με τόσο ξεμπρόστιασμα είναι ΑΠΟΛΑΥΣΗ. Θα μπορούσα να το συγκρίνω μόνο με μια παρομοίωση:


Γύρω στα 1900, βικτωριανή Αγγλία. Κάθονται 4-5 κυρίες της καλής κοινωνίας για τσάι. Ας τις πούμε Μάργκαρετ, Κάθριν, Εντουίνα, Ενριέττα και Γερτρούδη. Γύρω γύρω στο τραπεζάκι τους, με τα σεμεδάκια τους, τους κύβους ζάχαρης (μοιάζουν όλες με άλογα, εξάλλου), κα τα καπελάκια τους και “some more tea, my dear?”

Λένε όλες η μία την άλλη “dear” και μιλάνε για τον καιρό, σαν καλές καθωσπρέπει Εγγλέζες.


Και κάπου εκεί, σκάει ο μεθυσμένος Ιρλανδός κηπουρός. Και αρχίζει και ξελαρυγγιάζεται:


Η ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΓΚΑΡΕΤ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΡΘΕΝΑ ΟΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΧΕΝΡΥ”.

Η ΚΥΡΙΑ ΚΑΘΡΙΝ ΠΗΔΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΧΕΝΡΥ”

Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΕΝΤΟΥΙΝΑ ΠΗΔΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΚΑΘΡΙΝ”

Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΕΝΡΙΕΤΤΑ ΠΗΔΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΕΝΤΟΥΙΝΑ”

Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΓΕΡΤΡΟΥΔΗΣ ΠΗΔΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΕΝΡΙΕΤΤΑ”


Κάτι τέτοια τελοσπάντων, και φανταστείτε ότι είναι η σχετικά λάιτ εκδοχή. Γιατί θα μπορούσα να βάλω μέσα κι άλλα πράγματα, όπως όπιο, σύφιλη, Τζακ Αντεροβγάλτη και αθεϊα, ό,τι άλλο μάστιζε τη βικτωριανή Αγγλία, τελοσπάντων.

Και οι Εγγλέζες κυρίες κοιτούν κεραυνόπληκτες η μία την άλλη. Ακριβώς, όμως, επειδή είναι Εγγλέζες, και πάνω από όλα έχουν αξιοπρέπεια, συνέρχονται παρευθύς και κατηγορούν τον Ιρλανδό κηπουρό για...κτηνοβασία.

Μέχρι εδώ, πάλι καλά. Κανείς δε θα πιστέψει έναν Ιρλανδό μέθυσο που δεν ξέρει τι λέει, είναι ηλίου φαεινότερον. Και βατεύει και αλογάκια. Εξού και το Δικαστήριο τον φυλακίζει.

Κι εκεί ξεκινάει το καλό, το πραγματικά καλό. Γιατί τότε, ξεσηκώνονται όλοι.Οι κολίγοι στα κτήματα καίνε τη σοδειά. Οι πλύστρες και οι καμαριέρες καίνε κορσέδες και κρινολίνα.Ένας διάσημος ποιητής, που ανήκε στην crème de la crème της κοινωνίας, αποστασιοποιείται και αρχίζει κίνημα, να πάρουν όλοι τα λεφτά τους από τις τράπεζες. Και γενικά, όλοι φοράνε μάσκες Γκάι Χωκς (ή της Βασίλισσας του Μαϊου, δε μας ενδιαφέρει) και μποϊκοτάρουν και σαμποτάρουν και γουστάρουν. Και ό,τι άλλο μπορούν σε -άρουν.


Εν τω μεταξύ, όλο αυτό, σε ένα μικρό χωριό της Βόρειας Ιρλανδίας, ας το πούμε “Ελλάντερυ”, που οι φόροι είναι σκληροί και η ζωή δύσκολη, συμπίπτει με το θάνατο ενός μικρού παιδιού Και η οργή βγαίνει εκατό χιλιάδες φορές μεγαλύτερη.



Για αυτό δεν μπορώ να γράψω αυτές τις μέρες. Νιώθω μια άγρια χαρά μέσα μου. Κι όσο πιο πολύ χαίρομαι, τόσο πιο πολύ αγριεύω. Κι όσο πιο πολύ αγριεύω, τόσο πιο πολύ χαίρομαι.

Γιατί είναι πολύ πιο ωραίο να θυμώνεις, παρά να στενοχωριέσαι. Πιο αποδοτικό. Πιο δημιουργικό, πάνω από όλα.

Οργιστείτε, λοιπόν. Οργιστείτε όσο θέλετε, αλλά δημιουργικά. Κατεβείτε στο δρόμο, ξελαρυγγιαστείτε όσο θέλετε, αλλά μην παίξετε ξύλο. Θα κατέβουν κι άλλοι.

Το χάος είναι πανέμορφο, αρκεί να έχει και δημιουργία. Αν έχει μόνο καταστροφή, είναι λειψό. Και θα το χτυπούν από παντού.


Τραγουδήστε.



Και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό. Όταν δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα οικονομικά, δεν έχεις πολλά να χάσεις με “what ifs”. Το τοπίο ξεκαθαρίζει. Φαίνεται πώς μπορεί να είναι η καλή ζωή. Η όμορφη, όχι άνετη απαραίτητα ζωή. Τι θέλω να πω: Κάντε αυτό που πραγματικά θέλετε. Δείτε όσους συμβιβάστηκαν για μια άνετη ζωή: τώρα τους το παίρνουν πίσω. Με τόκο. Οπότε, γλιτώστε ένα γαμήσι παραπάνω εξαρχής και κάντε αυτό που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΕΤΕ. Do what thou wilt. Απλά τα πράγματα.

Αυτά είχα να πω.

Να είστε καλά.






8 σχόλια:

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

σαν πολύ εύκολα μοιράζεις οικόπεδα στην θάλασσα, Δανάη...

το χάος είναι just χάος. και ναι, είναι το εδώ και το τώρα!
έχει γέννεση και θάνατο.
γίνεται λευκό χωρίς το μαύρο;
θέλω να πώ, αν κατέβεις στο δρόμο, δεν θα τραγουδήσεις μόνο, θα παίξεις ΚΑΙ ξύλο, θα εισπνεύσεις και ληγμένο δακρυγόνο. πως να γίνει δηλαδή!
το "όλα δικά μας και κάνετε ότι πραγματικά θέλετε" είναι λειψό, μισό! δεν το καταλαβαίνεις;
κοντά στο κάνω ότι μου καυλώσει και περνάω καλά του χορτάτου, υπάρχει το ΠΡΕΠΕΙ να φάω κάτι σήμερα πχ, του λοιμασμένου! το ΠΡΕΠΕΙ φέτος οπωσδήποτε να γκαστρωθώ! της χωρίς παιδί σαραντάρας κοκ... για κάθε ΘΕΛΩ υπάρχει κοντολογίς και ένα ΠΡΕΠΕΙ...

αυτά, με το συμπάθιο... και άλλα πολλά

Unknown είπε...

Με το συμπάθειο, συμπαθή Μέλτο που καλά κάνεις κι έχεις αντιρρήσεις.

1. Δεξιός λοβός. Ξέρεις δα τι θα πει αυτό. Ατακτως ερριμμενα πραγματα. Και δεν κανω πολιτικη αναλυση αυτη τη στιγμή, λέω απλά αυτό που νιώθω να με πνίγει αυτήν εδώ ακριβώς τη στιγμή.
2. Οικόπεδα δεν έχω, αν τα είχα θα τα 'κανα κολλεκτίβα. βεβαια περνάει νεός νομος στις ΗΠΑ (κι εννοειται οτι θα ρθει κι εδω) που απαγορευει την καλλιεργεια στο οικιακο περιβαλλον: http://www.youtube.com/watch?v=bC5yPmD0vds
3. Φυσικά υπάρχουν και τα πρέπει. Αλλά κοίτα που τόσα χρόνια ζούμε μόνο από τα πρέπει. Ζούμε για να δουλεύουμε και όχι το αντίθετο.
4. Εννοείται θα πέσουν και τα δακρυγόνα και θα τα φάμε και θα τα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε, δεν είπε κανείς ότι θα πάμε να κλάσουμε ροδοπέταλα. Αλλά τουλαχιστον να μην χασουμε το στοχο, δλδ να μην ειναι αυτοσκοπος το μπαχαλο. Τουλάχιστον ας διοχετέυσουμε το θυμο κάπου πιο πρωτότυπα και δημιουργικά, για μόνο μια φορά.

Άντε να ρθει το 2012 να ησυχάσουμε.

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

μανούλα στο κωλοτουμπάρισμα η Δανάη... :-))
δε βαριέσαι καλή μου, και εγώ που δουλεύω για να ζω, στα πρέπει κολυμπάω... όχι δεν λέω πνίγομαι. πιστεύω - νομίζω, πως ισορροπώ!
είναι θέμα χαρακτήρα μάλλον, να βλέπεις το "δίκιο" με το μέρος σου, με το θέλω σου, και όχι με το θέλω του Άλλου...
γιατί αυτά συγκρούονται συνήθως, έτσι δεν είναι; και ποιο είναι το ΣΩΣΤΟ; του ισχυροτέρου φυσικά... απλά πράγματα...

πάω βόλτα... είναι ωραία σήμερα έξω
και χωρίς συγκρούσεις...
α ναι, το επέλεξα...

Unknown είπε...

Ισορροπεις; Δωσε στη νεολαια manual! Τωρα! Οι μισθοι των ιδιωτικων υπαλληλων πηγαν στα 700 ευρω ΜΙΚΤΑ. Δηλαδη στα χερακια μας μονο 550.
Μέγκλα, που θα ελεγε κι ο Τσιφόρος.

Καλα τα θελω και τα πρεπει ειναι πιο πολλα κι απο τους κοκκους σκονης σε δωματιο φοιτητη. Και μεγαλη κουβεντα, μεγαλη συζητηση μπλαμπλαμπλα. Κι εχεις δικιο, ειναι στο χερι του ανθρωπου το "θελω" να το κανει η να μην το κανει "πρεπει". Γιατί πολλές φορές κάνουμε τοπυς στόχους μας υποχρεωσεις, δημιουργωντας ετσι ψυχοαυτοάνοσα.

Καλη βολτα! =)

Δημήτρης Τερζής είπε...

Αυτό το ΕΛΛΑΝΤΕΡΥ, με έστειλε κυριολεκτικά! Να είσαι καλά!!!!

Είσαι σίγουρη ότι οι κυρίες δεν πάρθηκαν έπειτα με τον κηπουρό; Αν και θα ήταν politically incorrect...

Unknown είπε...

Ειμαι σιγουρη πως, με πιθανοτητα που αγγιζει τη βεβαιοτητα, ολες παιρνονταν ηδη με τον κηπουρο. Και ηταν, μαλλον, politically correct:P

Να 'σαι κι εσυ καλα =)

Heliotypon είπε...

"Ordo ab Chao" είπαν οι λατίνοι (και κάποιοι μασώνοι). Κι αν φτιάξεις χάος ίσως στην ανασύνταξη να σου βγει και λίγο από τάξη. Η συνταγή ίσως λειτουργεί γενικά, αλλά μάλλον όχι σε νότιες χώρες που περιβάλλονται από θάλασσα, με πολλά νησιά, που τρώνε τζατζίκι και μουζάκα, χορεύουν συρτάκι για τους τουρίστες και που όλοι οι κατοίκοι θέλουν να διοριστούν στο δημόσιο! Εκεί μονίμως, επί χιλιετίες, επικρατεί chao και το ordo δεν λέει να σκάσει μύτη από πουθενά! Τι κάνουν σε τέτοιες περιπτώσεις, γιατρέ μου;

Unknown είπε...

@Ηeliotypon: Αυτό που περιγράφεις δεν είναι ακριβώς chao (ουτε cow:P) ακριβως γιατι δεν υπάρχει δημιουργία. Πιο πολύ κακοφορμισμένο ordo μου θυμίζει, καθώς γίνεται με μια ύποπτη περιοδικότητα. Δηλαδή, συνέχεια =)

Σε τέτοιες περιπτώσεις, κάνουμε σαμποτάζ στα μπουζουξίδικα. Εκεί που περιμένουν να ακούσουν Κιάμο, αλλάζουμε με τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα του εγκεφάλου μας και το κάνουμε να ακούγεται σαν MONO ή GY!BE. Όλοι τρελαίνονται και μπαίνουν σε μία φάση υπερβατικότητας της συνείδησης και τέρμα τα συρτάκια και τα σκατάκια.

Αλλά για να τα κάνεις αυτά θα πρέπει να είσαι μάγος, και δε νομίζω να υπάρχει μαγεία πια.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...