14 Φεβ 2011

Δεξιός λοβός #10: Εσύ βάλε, εγώ δίνω, να τον πούμε Βαλεντίνο


Απέφευγα να γράψω για αυτό το θέμα τεχνηέντως όλα αυτά τα χρόνια, και απεναντίας έλεγα ότι θα γράψω για σκατά. Φέτος, όμως, μια που 'κλεισα τα 25, αφενός κατάλαβα οτι δεν πρέπει να αποφεύγω να γράφω για αυτά που με απασχολούν και αφετέρου, ένα ποστ για τον Άγιο Βαλεντίνο είναι αναπόφευκτο να είναι μέσα στα σκατά, ούτως ή άλλως.

Ο Άγιος Βαλεντίνος, λενε, είναι η μέρα των ερωτευμένων. Είναι η γιορτή που οι μη ερωτευμένοι λατρεύουν να μισούν και οι ερωτευμένοι μισούν να λατρεύουν. Τι εννοώ:
Είσαι παιδάκι μπάνικο, πανέξυπνο και ξηγημένο κι έχεις φιλοσοφήσει αρκετά τη ζωή. Με πιθανότητα που αγγίζει τη βεβαιότητα, είσαι και μπάκωρ (ο μπάκωρ-του μπάκουρος), διοτι, αν φίλε μου δεν ήσουν μπάκωρ, δε θα είχες το χρόνο και τη συγκέντρωση να φιλοσοφήσεις τη ζωή, θα ήσουν σε ένα δωμάτιο με το ταίρι σου και θα έκανες άλλα, καλύτερα πράγματα, right? Αλλά αυτό δε συμβαίνει, έχεις κάνει αυτά που έχεις κάνει κι έχεις καταλήξει στο εξής: Η γιορτή του Αγ, Βαλεντίνου είναι κατάπτυστη και άχρηστη, εξυπηρετεί μόνο τους εμπόρους, τους ανθοπώλες και τους ρεζερβάδες (αυτοι που έχουν τη Ρεζέρβα, ντε, και τα λοιπά μπιχλιμπιδοτσαπερδονοτσαχπινομαγαζάκια) και εξάλλου οι ερωτευμένοι θα έπρεπε να γιορτάζουν κάθε μέρα.
Ε, κάποια στιγμή, επειδή άνθρωποι είμαστε κι ο Διάβολος έχει πολλά ποδάρια κι επειδή πάντα κατά βάθος ξέρουμε ότι καλή είναι η φιλοσοφία και το awesomeness, αλλά καλύτερο είναι να είσαι σε ένα δωμάτιο με το ταίρι σου και να κάνεις άλλα, καλύτερα πράγματα, ερωτεύεσαι. Και τον κυνισμό και την απαξία για τον Αγ. Βαλεντίνο έρχεται να τη διαδεχτεί ένα φωσφορίζον τσουνάμι από ζάχαρη, έρωτα και δωδεκάδες κουτιά Durex.
Τι κάνεις εκεί, μάγκα μου; Φυσικά συνεχίζεις να στηλιτεύεις τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου στα φανερά, αλλά το βράδυ θα πας στο αίσθημα στα μουλωχτά, θα βγείτε έξω, θα κάνετε τα σαχλαμαρισματάκια σας, θα του/της δώσεις σοκολάτες και δωράκια και ρεζέρβες.
Έτσι, από εκεί που λάτρευες να μισείς τον Άγιο Βαλεντίνο, τώρα μισείς να τον λατρεύεις. Αλλά μαγκιά σου και μπράβο σου γιατί είσαι ερωτευμένος και για σας είναι η ζωή τελοσπάντων και εγώ δεν έχω τίποτα άλλο να πω πάνω σ' αυτό, γιατί κι εγώ στη θέση σου αυτό θα έκανα.

Δεν είμαι, όμως, κι έχω να δηλώσω το εξής: Εμένα αυτή η γιορτή με θλίβει. Δε με τσατίζει και δε με κάνει κυνική και είρωνα, παρά μόνο με θλίβει. Τι θα πει “γιορτή των ερωτευμένων”; Ντινγκ, κουδούνι για το σκυλάκι των Παβλώφ: σοκολάτες και φιλιά και γουτσουγουτσου. Κι αν δεν είσαι ερωτευμένος, δεν θα έχεις τίποτε από τα τρία. Όχι μόνο ανήμερα της γιορτής, αλλά ούτε και τον υπόλοιπο χρόνο. Κι όλα θα είναι μίζερα. Και τρέχα τώρα να πιάσεις κουβέντα με το Γιόρικ τη νεκροκεφαλή για το νόημα της ζωής, με κίνδυνο να πάθεις υπογλυκαιμία.
Και στενοχωριέμαι πολύ, μα πάρα πολύ, όταν, αντί να φάω μια σοκολάτα να στρώσει το αιματάκι μου, πρέπει να μιλήσω με νεκροκεφαλές.

Άσε και το άλλο: λένε “γιορτή των ερωτευμένων”. Δεν λέει όμως “γιορτή των ζευγαριών”. Πραγματικά, όσοι έχετε διαβάσει βιβλία ή έχετε δει ταινίες, πείτε μου: οι ερωτοχτυπημένοι ήρωες είναι μέσα στην τρελή χαρά; Όχι. Είναι μέσα στον πόνο και στην οδύνη επειδή 1. Ο έρωτάς τους δεν έχει ανταπόκριση (βλ. Αραβική ποίηση). 2. Ο έρωτάς τους έχει ανταπόκριση, αλλά τι να την κάνουν, που έχει πέσει όλη η κοινωνία να τα χωρίσει τα παιδιά (βλ. Ρωμαίος και Ιουλιέτα). 3. Ακόμα κι αν δεν έχει πρόβλημα η κοινωνία, έχει πέσει άλλο, μεγάλο κακό (βλ. Βερενίκες, Λιγείες κτλ του Πόε). 4. Ο Έρως είναι παράνομος (βλ. Καζαμπλάνκες, Άννες Καρένινες κτλ) 5. Οι ερωτευμένοι, αν και ερωτευμένοι, κακοποιούν ο ένας τον άλλον (βλ. Όσα παίρνει ο άνεμος, Ανεμοδαρμένα Ύψη, κτλ).

Όλοι αυτοί οι ήρωες είναι δυστυχισμένοι. Μέσα στη μαύρη κι άραχλη κατάθλιψη. Και δε γιορτάζουν κάθε μέρα, παρά μόνο τη Μεγάλη Παρασκευή, πώς το λένε. Βασικά, το μόνο που γιορτάζουν είναι το να δουν τον αγαπημένο τους. Και μετά πέφτουν σε χειρότερη κατάθλιψη. Κι αυτό γιατί δεν μπορούν να είναι μαζί, πραγματικά μαζί, με τον άλλον.

Όσοι ήταν μαζί και είχαν μια ισορροπημένη, χνουδωτή σχέση, δεν έγιναν κλασικά παραδείγματα έρωτα. Έζησαν ευτυχισμένοι, μεν, και πολύ καλά έκαναν, αλλά σε επίπεδο δημιουργίας τους έφαγε η μαύρη μαρμάγκα του συλλογικού ασυνειδήτου.

Ο Έρωτας, κακά τα ψέματα, είναι δράμα. Είναι γκοθιά. Μια πραγματική γιορτή των ερωτευμένων θα έπρεπε να είχε μαυροδάφνη, κεριά, ρομαντική ποίηση και Leonard Cohen, αντί για αρκουδάκια, Mariah Carey και σοκολατάκια (τα οποία θα περιερχόντουσαν στην κατοχή της γραφούσης, γιατί τόση ώρα για σοκολάτα γράφω και σοκολάτα δε βλέπω).
Κι αν, στην ευτυχή περίπτωση, ο έρωτας κατόρθωνε να ξεφύγει από την παθολογία της εμμονής, θα έπρεπε να έχει μόνο ένα συστατικό, που χωρίς αυτό δεν αξίζει να γίνεται καν λόγος για έρωτα, αγάπες και όλη αυτή την τζαζ: δυο σώματα να αγκαλιάζονται.

Για αυτό με θλίβει η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου και αυτά που λέγονται για τον έρωτα: Επειδή ο έρως πρέπει να είναι δραματικός για να θεωρηθεί έρως. Το χνούδι, καλώς ή κακώς, είναι ασφαλές, άρα βαρετό, χωρίς να υπολογίζεται ποτέ ότι για να γίνει μια εμμονή χνούδι πρέπει να χυθεί άπειρο αίμα (και σπέρμα, φυσικά). Αλλά τι τα θες, που ο άνθρωπος κυνηγάει τα δράματα και τα χνούδια τα βαριέται. Γιατί, για να δώσεις στο χνούδι σου ένα αρκουδάκι και να μην του κάνεις έρωτα εδώ και τώρα, μάλλον θα βαριέσαι. Και σύντομα θα ξεκινήσεις για νέα δράματα.

Αυτά σκέφτομαι, η σοκολάτα ακόμα δεν έχει έρθει, ως βαθιά φιλοσοφημένη μπάκωρ χύνω τη χολή μου χωρίς έλεος, τσουπ, μια φίλη μου έρχεται και μου λεει: “Μα γιατί, Δανάη, γιορτάζεις κι εσύ! Η μέρα του Αγ. Βαλεντίνου είναι Single Awareness Day για τους ελεύθερους!”

Μου 'ρχεται στο κεφάλι πυραμίδα. Τώρα είμαι και χωρίς σοκολάτα και με καρούμπαλο. Ακούς εκεί Happy Awareness Day! Δηλαδή τι, το να είσαι ελεύθερος απαιτεί awareness; Μορφή καρκίνου είναι;
Πάσχετε από μπακουρίαση, κυρία Τάνη, μικροκυτταρικής μορφής, η οποία σας χτύπησε στο συκώτι και σύντομα θα κάνει μετάσταση σε όλο σας το σώμα. Αλλά εσείς είστε μαχήτρια και θα το νικήσετε το κακό, με λίγη χημειοθεραπεία και με ένα αρκουδάκι απο τη Ρεζέρβα για να γιορτάσετε που είστε μόνη.”

Ευχαριστώ πολύ, δε θα πάρω Single Awareness. Προτιμώ να κατέβω στο περίπτερο να πάρω μια σοκολάτα. Και να την φάω.
Κι ας είμαι και μόνη μου.

Τελειώνουμε με ένα κοινωνικό μήνυμα:

ΔΩΣΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
-Σύλλογος δωρητών οργάνων "ο Άγιος Βαλεντίνος"




***Διαβάστε κι αυτό. Τα σπάει.

6 σχόλια:

Δημήτρης Τερζής είπε...

durex: ΠΑΣΕ
Σοκολατα: ION AMYGDALOY
LEONARD COHEN: CHET BAKER
KEIMENO: GAMATO (ONCE MORE...)

Natasja είπε...

If it hurts, it's not love baby.

Maria Hinni είπε...

giatre mou, i mpakouriasi mipws ine kai kollitiki??????:P na xerw :)

Unknown είπε...

@ Δημητρης Τερζης: Τα Trojan να δεις ποσο πασέ είναι, είναι πλέον συλλεκτικό είδος...

@ Natasja: Τρεχα να το πεις αυτο στους ρομαντικους ποιηταδες, θα σηκωσουν τοσο ψηλα την μπλαζε φρυδουμπα που δε σωζει τιποτα την ανθρωποτητα μετα =)

@Μαρακι: η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά... Και 29 κατασκευαστες πλυντηρίων συνιστουν zombie apocalypse =)

Ανώνυμος είπε...

Γιορτή των ερωτευμένων ή μήπως των βλαμμένων...;;;
Όχι, πρέπει και ο έρωτας φυσικά να έχει μια γαμημένη μέρα δική του, για να μας πρήζουν οι αγάμητοι τον πούτσο και να στέλνουν SMS στον εαυτό τους πουλώντας μούρη ότι γαμήσαν την Χριστίνα Παππά σε τολμηρή φωτογράφηση τού περιοδικού "ΤΗΛΕΚΟΝΤΡΟΛ" το 1994. Commercial love sucks...

Unknown είπε...

Εμ ναι, αλλα οταν γυρω σου ειναι εμπορικοποιημενα, κι οταν ερχεται τοσο δυσκολα η αγαπη, πώς να μη γινει το #1 οικονομικο αγαθο μετα.


Τη Χριστινα Παππα, ε; Θα μπορουσε να ειναι και χειρότερα. Κάνε μια βόλτα στα παλια εξωφυλλα του playboy (70-80-αρχες 90) και θα αλλοιθωρησει το μάτι σου διχως σωτηρία...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...