Δεξιός Λοβός #12: Προγράμματα, Μινωίτες και αποχετεύσεις

• Κάτι έγινε ξαφνικά και μπήκα σε πρόγραμμα. Το πρόγραμμα το είχα κάνει από καιρό, αλλά δεν το τηρούσα. Μέχρι που χτες μου τη βάρεσε μια κατακούτελα και έκανα πρόγραμμα για το πώς θα μπω σε πρόγραμμα.
• Με βοηθούν και τα αστέρια, όπως διάβασα. Κάτι γίνεται κει πάνω και λέει, τονώνεται ο αριστερός λοβός του Καρκίνου (του ωροσκόπου μου, δηλαδή). Αριστερός λοβός σημαίνει οργάνωση, λογική σκέψη και λέξεις, σε αντίθεση με το δεξί που είναι, όπως έχετε καταλάβει και από τα ομότιτλα άρθρα, απλά ό,τι να ΄ναι.
• Όπως και να χει, με ένα πρόγραμμα και ένα άλλο πρόγραμμα για να τηρήσω το πρώτο πρόγραμμα, είμαι καλά. Φοβάμαι μόνο μην γίνω ψυχανάγκα. Ευτυχώς που τα αστέρια μπουρδουκλουνώνονται σαν τις γκομενικές σχέσεις του Μπέβερλυ Χιλς όλη την ώρα εκεί πάνω και αυτό δε θα κρατήσει πολύ.
• Επίσης οργάνωσα όλα τα γραπτά μου σε συλλογές. Αλήθεια σας λέω! Εννοώ τα πιο αυτοτελή γραπτά μου, όχι τα δεξιολοβικά, που είναι ό,τι να 'ναι. Κι έφτιαξα και ένα tumblr  όπου θα ποστάρω ένα ποίημα την ημέρα (ένα μέρος από τη συγγραφική προπόνηση που προτείνει ο Ray Bradbury, για την οποία έχω ξαναμιλήσει).
• Μετά τα ποιήματα, λέει το πρόγραμμα, κάθε πρωί, θα διαβάζω κάποιες σελίδες non-fiction. Κάποιο δοκίμιο ή κάποια μελέτη. Χτες ξεκίνησα τον πρώτο τόμο της Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους του Παπαρρηγόπουλου, αναθεωρημένης από το National Geographic ή κάπως έτσι, δεν τα πάω καλά με λεπτομέρειες.
• Αυτή τη στιγμή διαβάζω για τους Μινωίτες. Πολύ τους αγαπάω τους Μινωίτες. Πρέπει να ήταν τρελοί χίπηδες γιατί τιμούσαν τη γη, τραγουδούσαν, χόρευαν και δεν είχαν ίχνος αμυντικής προστασίας στις πόλεις τους. Ούτε τείχη ούτε τίποτα, λέει. Ντόλτσε Βίτα έκαναν τα χρυσά μου, μέχρι που μια τους χτύπησε εκείνο το τσουνάμι από τη Θήρα, μια κατέβηκαν οι πιο πολεμοχαρείς Μυκηναίοι (δεν είμαι και σίγουρη αν ήταν αυτοί, θα διαβάσω παρακάτω) και έφαγαν σπαλιόρα μεγάλη, που λέει κι ο παππούς Τσιφόρος. Τι τέχνες, τι χοροί, τι ανάκτορα μέσα στο χρώμα, καπιτονέ του σκακιού και πολύχρωμο polka dot σαν τα χαρούμενα κοριτσάκια του '50 που πηγαίνουν για ροκ εν ρολ αλά Grease. Φοβεροί. Άψογοι. Αλλά τι να κάνουν οι έρμοι που οι ουτοπίες δεν κρατάνε πολύ και ήρθαν οι άλλοι οι αυστραλοπίθηκοι και τους έπνιξαν στο σπαθί και τον πόλεμο.
• Στα ανάκτορα λέει, δε, οι αρχαιολόγοι βρήκαν και μια μεγάλη έκπληξη: υπήρχε τουαλέτα. Φανταστείτε μια μινωϊκή χέστρα (δεν ξέρω βέβαια, αν ήταν κι αυτή πουά), η οποία μάλιστα συνδεόταν με αποχετευτικό σύστημα. Οι αρχαιολόγοι το χρονολόγησαν στη λεγόμενη Παλαιοανακτορική περίοδο (19ος αι.- 1600 π.Χ) και είναι το παλαιότερο αποχετευτικό σύστημα στην Ευρώπη. Δηλαδή, οι Μινωίτες έχεζαν σαν και εμάς τους σύγχρονους, όταν όλοι οι άλλοι λαοί είχαν το free camping mode ON.
• Και πού βρίσκεται η περίφημα τουαλέτα, παρακαλώ; Κοντά στα διαμερίσματα της βασίλισσας, φυσικά. Διότι μια βασίλισσα ξέρει πάντα πώς και πού πρέπει να αφοδεύσει με αξιοπρέπεια.
• Τη φαντάζομαι ολοζώντανη στο μυαλό μου: να βγάζει τις εφτά φούστες της και να κάθεται με περίσσεια περηφάνεια στην πουά τουαλέτα της, διαβάζοντας το κόμικ της, δηλαδή παπύρους με ιερογλυφικά των γειτόνων Αιγυπτίων ή διαβάζοντας το άρλεκιν της σε γραμμική A'. Ή, αν δεν είχαν από τότε αυτή τη συνήθεια, να παίρνει μέσα τον αοιδό ή το ραψωδό της και να της απαγγέλλει τα έπη του Γκιλγκαμές (τα Ομηρικά δεν είχαν γίνει ακόμα).
• Ή, να σκέφτεται, γιατί οι Μινωίτισσες είχαν ισότιμη θέση με τους άντρες στην Κρήτη, κι έτσι οι γυναίκες μπορούσαν και σκεφτόντουσαν στο χέσιμο.
• Αλλά για τη σχέση της θέσης της γυναίκας ανά την Ιστορία με την αφόδευση θα μιλήσουμε σε επόμενο ποστ...